Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

112 ASPECTEN VAN DE OCCULTE FILOSOFIE
de menselijke monade over onze hele planeetketen; en van de dierlijkastrale
over onze bol die de gewone aardse mens voortbrengt. Het pad
omlaag heet technisch het pad van de maan. Het pad omhoog heet technisch
het pad van de zon.
Een laatste gedachte: Als het grote kosmische manvantara zijn einde
nadert en de pråkritika-pralaya naderbij komt, als in het rijk van de zon
alles op het punt staat over te gaan in het onzichtbare, dan wordt, niet
alleen voor de mens, want het schema slaat op ieder wezen of elke entiteit,
de lagere triade ingevouwen, ingetrokken, en verdwijnt ze in de
lagere duade. Deze wordt op haar beurt ingevouwen, ingetrokken, en
verdwijnt in de hogere triade; op haar beurt wordt deze, als de tijd voor
eenzelfde gebeuren aanbreekt, ingevouwen, ingetrokken en verdwijnt ze
in het goddelijke. Dat is het invouwen, de involutie en als de tijd voor
manifestatie weer aanbreekt, emaneert het goddelijke zijn levenssurplus
en vormt eerst zijn omhulsel of kind of voertuig. Hetzelfde gebeurt met
de hogere duade: de geestelijke monade, die op haar beurt in haar kern
het goddelijke bezit, emaneert, ontvouwt of ontwikkelt de lagere duade
als haar ‘levenssurplus’; en die lagere duade, met de twee hogere in haar
kern, doet precies hetzelfde: ze zendt haar levenssurplus uit om haar kind
te vormen, haar eigen kleed of gewaad, de aardse mens.
Op het andere diagram (blz. 592 van Beginselen) dat gelijk is aan het
tweede, maar opengevouwen, uitgerold – zien we dat de tussenliggende
duaden samensmelten en het tussenliggende viertal vormen, met erboven
de goddelijke triade terwijl het op de lagere triade rust. Ik vestig nogmaals
uw aandacht op wat werkelijk een heel bijzondere gedachte is: de tussennatuur
kan zich niet manifesteren als ze niet uit haar Vader in de Hemel,
de goddelijke monade, wordt geboren en tegelijk voor zichzelf belichamingen
vindt die ontstaan uit de gebieden daaronder en zich ontplooien
zodat ze erin kan werken. Een vreemde paradox – zijn eigen uit zichzelf
geboren kind ontmoeten, maar zelf omhooggroeien naar het goddelijke.
Om te herhalen wat ik eerder zei: als een mens zijn band met het hogere
kwijtraakt en wordt aangetrokken naar omlaag, vindt het tegenovergestelde
plaats van wat ik zei en begint hij te slinken tot een punt en
verdwijnt hij.