Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

HET LEVENSSURPLUS 111
natuurlijk het levenssurplus in zichzelf tot ontwikkeling; maar niet om de
keten op te bouwen, behalve ter verbetering en nogmaals ter verbetering.
Begrijpt u de gedachte? Het is wat de oude stoïcijnen bedoelden toen ze
spraken over de geest die zijn levenssurplus van binnenuit ontrolt, als
kind ervan, het volgende gebied in de kosmos dat, laten we zeggen æther
was; toen geest en æther waren ontvouwd, ging het levenssurplus, wat
slechts wil zeggen al het tot dan niet ontwikkelde en niet ontplooide, over
naar het volgende stadium en vormde het derde, het geestelijke vuur. Dan
naar de volgende, lucht, water, aarde. Daarna is het heelal gemanifesteerd,
het huis is voltooid.
De ßish≤a’s belichamen een heel andere leer en we kunnen ze ook wel
overblijvers noemen, achtergelaten nadat het levenssurplus verder is
gegaan; maar niet in de technische betekenis die werd bedoeld bij de
beschrijving van de bouw van de bollen van een keten in de eerste ronde.
Nog enkele opmerkingen over de diagrammen in Beginselen van de
Esoterische Filosofie (blz. 592-3). We zien hier de vier voornaamste monaden
van de constitutie van de mens – de vier belangrijkste: de goddelijke
monade, de geestelijke monade, de menselijke monade, de astraal-dierlijke
monade. U zult zien dat ik in mijn boeken herhaaldelijk vooral naar
die vier verwijs. Er zijn nog andere, maar van deze vier kunnen we zeggen
dat ze de grondslagen van onze constitutie vormen. Het zijn werkelijk
prachtige diagrammen. Het zijn geen afbeeldingen. Het zijn geen foto’s.
Het zijn symbolen, zinnebeelden. Ze duiden op waarheden. Het zou bijvoorbeeld
belachelijk zijn te zeggen dat de goddelijke monade een driehoek
is. Dat wordt niet bedoeld. Het betekent dat in de goddelijke triade
drie fundamentele- of basiseigenschappen latent aanwezig zijn die
samensmelten, zich verenigen en die opstijgen naar dit goddelijke punt,
een layacentrum, en naar een hogere hiërarchie overgaan. Met de lagere
triade is het net zo. U ziet hier dus een punt in de stof dat zich ontplooit
naar de geest – naar wat voor haar geest is – groei. Daartegenover laat het
schema een waarheid zien van heel andere aard: als een mens zijn houvast
aan de god in hem kwijtraakt en valt, begint hij langzaam in te krimpen,
te slinken: eigenschappen, vermogens, krachten, alles: tot een punt in de
stof; dan wordt hij in een wegvloeiende stroom gevangen en verzinkt hij
in de afgrond.
Nog een gedachte: het veld van handeling en bewustzijn van de goddelijke
monade strekt zich uit over de hele melkweg waaronder onze
eigen zonnewereld; van de geestelijke monade over ons zonnestelsel; van