Inspirasie - Weebly

Die Man In My Lewe...
deur Jaygé Carstens
Ek sit vandag met my hande in my hare. Ek sit en staar na hierdie tema en ek wonder
waaroor om te skryf. Ek kan skryf oor my pa, maar gaan almal dit nie maar doen nie? Ek
kan seker skryf oor ‘n geliefde, maar is dit nie dalk te cliché nie?
En net op daardie oomblik hardloop my 2
jarige boetie die kamer in en gryp na sy
neusie. Die klank van ‘n olifant (sy gunsteling
dier) gaan deur die kamer soos hy die geluid
namaak. Ek glimlag net by myself, want ek
weet reeds wat hy wil hê. Michael Jackson se
Earth Song Music Video. Hy is op soek na die
olifant daarin en dan sal hy saamsing en lyk
asof hy wil huil as die olifant dood is en dan
lag en hande klap as die olifant opstaan...
My klein Ghoppie... Daardie oulike klein meneertjie...
Hoe baie het ek nie al by hom en deur sy oë geleer nie?
Ek weet vir ‘n feit dat ek nooit eendag die voorreg sal kan hê om “pappa” genoem te word
nie, maar met Vadersdag wat al nader beweeg weet ek dat ek darem een klein seuntjie
het wat na my opkyk. Maar wat mense nie besef nie is dat ek soms meer opkyk na hom as
wat hy ooit sal opkyk na my.
Met sy geboorte het ek gesweer dat ek nie te naby aan hom gaan wees nie. Ek het
geweier om te lief vir hom te raak, want ek wou myself beskerm, maar hy het my kom
wys dat hy tog diep in my hart in sou kruip. Hy
wou so vreeslik diep in my hart kruip dat ek
sommer in die toekoms sou uitbars in trane net
met die gedagte dat hy eendag moet uitgaan in
die wrede wêreld.
Dit is egter nie al wat ek by hom geleer het nie.
Ek het geleer dat ‘n mens liefde moet gee
sonder om te ontvang. Hy het gegee al het ek
aan die begin niks terug gegee nie. Hy het in my
hart in gekruip sonder voorwendsels en my lief
gehad. Op die uiteinde het hy my ook toe geleer dat ek alles kan gee en lief kan hê sonder
dat ek iets hoef terug te verwag.