Oktober 2008 - OKRA Trefpunt Lendelede

HOREN, ZIEN EN… SCHRIJVEN
Holebi
52
OKRA oktober 2008
Holebi, het woord om mensen met een andere sek-
suele geaardheid aan te duiden, kenden wij niet in
onze jeugd. De namen om homo’s en lesbiennes
aan te duiden, klonken toen spottend en beledi-
gend. Intussen wordt seksualiteit meer open bena-
derd en komen holebi’s uit voor hun geaardheid.
Maar toch…
Jongeren hebben het moeilijk in hun puberteit. Ze
zijn op zoek naar hun identiteit, voelen zich onze-
ker en schoppen tegen de schenen van het gezag.
Als ze daarenboven ervaren dat ze anders zijn dan
hun vrienden, wordt hun jeugd nog moeilijker. Wat
zullen hun vrienden zeggen als ze het vernemen?
Worden ze uitgelachen, genegeerd of zelfs uitge-
sloten? Welke houding moeten ze aannemen als
het vrienden- of vriendinnenclubje stoer opschept
over de veroveringen? Hoe kwetsend kan het zijn
voor de onzekere jongere als homo’s of lesbiennes
in de media belachelijk worden gemaakt? Maar het
grootste probleem: hoe moeten ze het aan hun
ouders vertellen? De jongeren weten heel goed dat
zij dromen van een gewoon gezin: man, vrouw en
kinderen. Dat beeld moeten ze teniet doen. Ook als
de verhouding tussen ouders en kinderen goed is,
blijft het een moeilijke opgave thuis te vertellen
dat je holebi bent. Vaak spreekt de jongere eerst
voorzichtig de moeder aan. Zij moet soms als buf-
fer dienen tussen vader en kind.
Ook voor de ouders is een verwerkingstijd nodig.
Heel wat vragen steken de kop op. Is hun kind wel
zeker van zijn geaardheid? Hoe vertellen ze het
aan de familie? Welke houding nemen ze aan als de
zoon met de eerste vriend of de dochter met de
eerste vriendin thuiskomt? Zal het voor hun zoon
niet moeilijk zijn dat hij geen kinderen kan krijgen?
Zal hun kind gelukkig worden in een maatschappij
die niet altijd even tolerant is? Zal zoon of dochter
wel een geschikte partner vinden? Voor gelovige
gezinnen is de houding van Rome ook niet altijd
een steun.
Griet en Wivina… om de beurt…
En toch blijkt uit onderzoek dat de grootste wens
van de jongeren is dat hun ouders hen aanvaarden
zoals ze zijn. Ze willen weten dat ze als kind geliefd
blijven en dat hun partner aanvaard zal worden als
lid van de familie. Ze hebben er ten slotte niet voor
gekozen om anders te zijn. Ook zij dromen van een
relatie waarin trouw, respect en verantwoordelijk-
heid een grote plaats innemen. Voor moslimjonge-
ren ligt het nog moeilijker. In hun gemeenschap is
homoseksualiteit onbespreekbaar. Botweg zeggen
ze dat dit bij hen niet voorkomt. De geschiedenis
leert nochtans dat homoseksualiteit van alle tijden
is. In sommige periodes werd het aanvaard, in
andere gewelddadig onderdrukt of simpelweg
genegeerd.
Gelukkig zien we ook positieve signalen. Een over-
lijdensbericht waarin de vriend van de zoon dezelf-
de plaats krijgt als de partners van de andere
kinderen. Zo laat de familie aan de hele kerkge-
meenschap weten dat ze alle partners van de kin-
deren even graag zien. Of een jubileum waarbij de
kleindochter met haar vriendin even hartelijk wor-
den verwelkomd. Deugddoend voor de kinderen en
de ouders.
Natuurlijk zijn er ook holebi’s die van de grotere
openheid gebruikmaken om te provoceren. Die
bijv. bars bezoeken om losse seksuele contacten te
versieren. Maar is deze wereld zo verschillend van
de heterowereld?
Ook de oudere bevolking telt holebi’s. Zij hadden
het in hun jeugd extra moeilijk. Sommigen huwden
om aan de norm van de gemeenschap te voldoen
of om de wens van hun ouders in te willigen.
Anderen bleven vrijgezel omdat een openlijke rela-
tie met een seksegenoot niet mogelijk was. Ook in
onze OKRA-beweging zijn holebi’s actief. Kunnen
zij er zich thuis voelen?
Griet Trioen
Gelukkig zien we ook positieve signalen.
Een overlijdensbericht waarin de vriend van
de zoon dezelfde plaats krijgt als de partners
van de andere kinderen.