Oktober 2008 - OKRA Trefpunt Lendelede

Krisje, Hannelore, Fien en Floor: een hecht gezin.
“De procedure voor de adoptie van Fien loopt”, vertelt
Hannelore. “Als het lukt, ben ik officieel moeder van
Fien. Mocht er vandaag iets met Krisje gebeuren, heb ik
juridisch niets over Fien te zeggen. Ook voor Floor zijn
we met de adoptieprocedure gestart zodat Krisje haar
kan adopteren.”
“De procedure duurt lang. We dienden een aanvraag in
toen Floor twee maanden was, vroeger kan niet. Meer
dan een jaar wachten we nu al. En de jeugdrechter deed
nog steeds geen uitspraak. We volgden de adoptiecur-
sus, kregen een maatschappelijk onderzoek, nu is het
afwachten”, vult Krisje aan.
Kiezen voor kinderen
“We hebben niet lang moeten nadenken of we kinderen
wilden. Toen we wisten dat we voor elkaar kozen, kozen
we ook voor kinderen. Maar besluiten dat we samen
verder zouden gaan, heeft wel wat langer geduurd. We
waren collega’s toen we elkaar leerden kennen. Door
een herstructurering moesten we nauwer samenwerken
waardoor we vaker samen vergaderden”, begint
Hannelore.
“Af en toe gingen we na de vergadering iets eten. Op een
avond nodigde ik Hannelore bij mij thuis uit voor een
kampvuur”, vervolgt Krisje. “En van het een kwam het
ander. We beslisten dat we het vier seizoenen met
elkaar zouden proberen,” vult Hannelore aan.
Opnieuw vrijgezel
“Maar die vier seizoenen liepen niet van een leien dakje.
We maakten samen een reis van drie maanden naar
India en Nepal. Na een week beslisten we onze relatie
stop te zetten, Krisje had te veel twijfels. Toch besloten
we samen onze reis verder te zetten. Dat was niet mak-
kelijk, maar er groeide een heel intense vriendschap. We
waren op elkaar aangewezen en leerden elkaar nog
beter kennen. Ik vond het heel ferm dat we hele goede
vrienden werden. Gaandeweg stelde ik me wel in op een
vrijgezellenleven. In India kochten we wat spullen om
mijn toekomstige stulpje in te richten. Terug thuis ging
ik op zoek naar een appartementje. Ik had er zin in om
me te installeren en te genieten van het leven”, vertelt
Hannelore.
Officieel gevraagd
“Ik besefte dat ik een ongelooflijk straffe madam zomaar
liet gaan. Toen we een maand terug waren, voelde ik mij
heel slecht. Ik wilde Hannelore terug en deze keer was
ik daar heel zeker van. Ze had me gezegd dat ik nog een
kans kreeg, maar dan moest het serieus zijn. De dag
voor ze het contract van haar appartement ging teke-
nen, heb ik haar ten huwelijk gevraagd. Ze zei bijna
onmiddellijk ja. Nee, we zijn nog niet getrouwd, dat
komt er nog wel van. Maar het is wel duidelijk dat we
samen verder gaan. We hebben twee kinderen samen”,
zegt Krisje.
“Onze families staan volledig achter onze keuze. Mijn
vader vroeg me wel eens ‘als je zoveel tijd doorbrengt
met Hannelore, heb je dan wel tijd voor een man?’ Toen
het hem duidelijk werd dat we een koppel zijn, was die
vraag niet meer aan de orde. Als je er zelf taboeloos
mee omgaat, doet je omgeving er ook niet moeilijk
over.” “Ook aan mijn kant was er geen enkel probleem.
Mijn oma vroeg me bezorgd of onze kinderen wel dezelf-
de donor hebben. Toen ik dat bevestigde, waren ook
voor mijn grootmoeder alle zorgen van de baan”, zegt
Hannelore.
Donor bekend
“We waren er van overtuigd dat de kinderen hun biolo-
gische vader moeten kennen. Dat komt door mijn vader.
Rond mijn zeventiende had ik met hem een gesprek over
mijn coming out en kinderen. Ik was toen van oordeel
dat een anonieme donor het best was. Maar hij over-
tuigde me dat het voor kinderen belangrijk is dat ze
weten waar ze vandaan komen. En ik begreep zijn argu-
mentatie”, getuigt Hannelore.
“We wisten dat we geen anonieme spermadonor wilden,
maar je moet wel iemand vinden natuurlijk. We zochten
een man die geen aanspraak wilde maken op een vader-
rol, iemand die niet te dicht bij ons staat maar die we
toch kennen en vertrouwen. Mannen die voldoen aan
zoveel criteria liggen niet voor het rapen. We zijn dan
ook met ons gat in de boter gevallen met onze donor. We
zeggen tegen Fien en Floor dat hij de man is die ons
geholpen heeft hen te doen groeien. Later vertellen we
het hele verhaal, nu zijn ze nog te jong om het te begrij-
pen”, legt Krisje uit. “Hij speelt geen vaderrol in hun
leven en dat willen we bewust zo houden. We zorgen
voor voldoende mannen in de directe omgeving van de
kinderen. Fien heeft twee peters en Floor heeft een
meter met een hele toffe echtgenoot.”
Unieke band
“Natuurlijk is er een verschil tussen de kinderen. Tijdens
de zwangerschap krijg je hormonen mee waardoor je
met het kindje dat uit jouw buik komt, een andere band
hebt. Samen door de pijn gaan, borstvoeding geven: het
schept een band die de andere ouder niet heeft. Je bent
ook alerter voor je eigen kind. De minste beweging merk
je op, alsof je een radar hebt. Ik voel me veel geruster
bij Floor, ik kan haar makkelijker troosten. Met Fien was
ik veel paniekeriger”, bekent Hannelore.
“Wanneer de adoptie rond zal zijn, zullen de kinderen
dezelfde familienaam hebben. We lieten het toeval
beslissen. Ze zullen de naam van Krisje dragen. Maar
hun tweede voornaam is Hannelore, zo is de band met
de twee ouders aangetoond in de naam”, besluit Krisje.
Tekst Katrien Vandeveegaete
Foto Cois Van Roosendael
19