AM DE JONG

Hy seyde hem syne dochter toe, sonder hem erom te commeren, dat
dese getabbaerde pesewever veel van eenen aep hat ende nog maer
ettelycke tanden, ende dese nog wackelent, in syne caecken borg;
ende dit sonder selfs aen hem te snoffelen, hoewel hy stinckent was
gelyck alle wetten-cnabberaers, die als kevers ront cruypen in de
mestvaelten van het paleys, pargamenten, olim ende quaede procedures
Als hy dan oock het mooye meysje aengewesen wiert, segde sy op
het eerste gesicht:
,,God bewaere ! . . ick en luste hem gesoden noch gebraeden!"
,,Dat en is myne reeckening niet", segde de vaeder, dewelcke syne
sinnen al op het huys geset hat. ,,Ick geve hem dy tot echtgenoot.
Siet dat gy ulieder musycke wel t'saemen stemt. Daervoor heeft hy
nu de sorge ende syne dienst is dy te behaegen."
,,Ach, staet het so ?" sprack sy. „Dan sal ick, alvorens u te gehoorsaemen,
hem in syne ooren feselen wat hem te vooren staet!"
Ende als de vryer haer denselfden dag nae het aeventmael syne
brandende vraegstucken begost uyteene te doen, haer verclaerende
hoe verleckert hy op haer was ende haer goeden cier belovende voor
heel de rest van haer leven, antwoordde sy hem in 't corte :
,,Myn vaeder heeft u myn lichaem verquanselt; maer so gy het
neemt, suit gy van my eene veyle deerne maecken, want ick geve
my liever aen de voorbygangers als aen u ! . . Ick sweere u, juyst
andersom als de damoisellen plegen, eene óntrouw, dewelcke niet
als door den doot, den uwen ofte den mynen, eyndigen en sal !"
Daerop begost sy luyde te screemen, gelyck alle nog niet beslegen
jofferen doen ; want daernae en weenen sy nemmer meer door de
oogen.
De braeve advocaet nam dese vremde manieren voor treecken ende
fratsen, daervan de meysjens haer bedienen ten eynde het vier hooger
aen te blaesen ende de aenbiddinge dergenen, die naer haer werven
om te setten in weduwgiften, het recht om over deselven reets by
het leven te bescicken, ende andere privilegiën der getrouwde
vrouwe ; dies sloeg de sluwaert haere woorden in den wint, ende
loech om den uytval van het mooye meysje, tot haer seggent :
„Wanneer de bruyloft ?"
„Dan te morgen al !" riep sy. „Want te eerder dit achter den rugge
is, te eerder sal ick vry syn minnaers aen te haelen ende het vroolycke
leven te voeren van die minnen naer haere goesting!''
Daerop gaet de sotte advocaet heen, gevangen op syne passie gelyck
een vinck op de lymstock van eenen cnaep, maeckt syne toebereytselen,
hout bespreeckingen ten paleyse, draeft naer de kercke,
— 92 —