AM DE JONG

Wanneer hy in hem selven lachende van synen rechterstoel huyswaerts
keerde, seyde de abt van Marmoustiers, even out als hy,
tot hem :
,,Haha ! Messire, de galge sal voorseècker een rycken buyt becomen,
dat gy so oolycken lacht!"
Ende als hy van la Roche-Corbon te péerde naer Tours toog en
door de voorstad Saint-Symphorien reet, segden de jonge deerntjes :
,,Er wort recht gedaen vandaege, daer gaet manneke Bruyn!"
Ende sonder vreese saegen sy hem voorby ryden op de groote witte
hackenye, dewelcke hy uyt Levanten hadde medegebrocht.
Op de brugge hieven de cleene cnaepen het hooft van hun marbelspel
op ende riepen hem toe :
„Dag, Heer Senescalc !"
Ende geckcnt antwoordde hy :
„Vermaeckt u maer blyde, kinderkens, totdat uw rugge de sweep
te proeven crygt!"
„Welbedanckt, Heer Senescalc !"
So was onder hem het lant dermaeten tevreden ende van quaet
volck gesuyvert, dat er in het jaer van de groote overstroominge
der Loire 's winters slechts twee-en-twintig boosdoeners gehangen
wierden, ongereeckent een Joot, dewelcke in de gemeente Chasteau-
Neuf levendig verbrant wiert, omdat hy eene hostie gestolen had,
ofte gecocht, naer men seyde, want hy was ryck.
Op eenen dag in het volgende jaer, tegen Sint-Jan-van-het-hoy,
ofwel Sint-Jan-met-de-seyse, gelyck men by ons te lande segt, quam
een troep Egyptenaers, Sigeunders ofte ander swervent gespuys,
stolen in Sainct-Martin heylige saecken, ende lieten, om het waere
geloof te beleedigen ende bespotten, op de plaetse van de Heylige
Jonckvrouw een scandaleus aenminnig deerntjen achter in den
leeftyt van eenen bedaegden hont, ende hetselve moedernaeckt,
eene comediante ende van Moorscen bloede, gelyck sy allen.
De rechters van den coninck, sowel als dese van de Kercke wesen
als vonnis, dat de Moorsce boeten most voor gants de lasterlycke
ondaet; men soude haer levent coocken ende verbranden op de
plaetse van Sainct-Martin, by de fonteyne, daer de groenmerckt
gehouden wort.
Maer de vroome Bruyn betoogde dringent ende duydelyck, dweers
tegens alle anderen in, dat het wyser soude syn ende Gode aengenaem,
dese Africaensce siele te winnen voor de waere religie ;
ende so de boose geest, dewelcke in dit vrouwenlyf verblyf genomen
hadde, den coppigaert speelde, soude de mutsaert hem noch altyt
tot pulver connen verbranden, gelyck by het vonnis voorsien was.
— 44 —