AM DE JONG

,,De duyvel meuge hem aen syn spit braeden !" grimlachte sy met
een verliefden lonck naer Philippe.
„Mevrouwe, hy heeft licht sien pieren door de gordynen ende maeckt
een jamerlyck laweyt !''
,,Seg hem, dat ick met de roode koortse ligge ; dan en suldy niet
liegen, want ick ben cranck van dit aenminnig paeterke, hetwelck
gelyck vier door myn bloet rent."
Maer juyst als sy haere woorden beëyndigt hadde, devootelyck
Philippes hant neep ende Philippe duydelycken voelde, dat hy begost
te coocken in syn vel, quam daer de dicke busscop van Chur binnen
gewackelt, haestelyck ende in drift ontraest.
Syn dienaeren volgden hem op den voet ende droegen een forel op,
volgens de canoniecke wetten in de boter gesmoort, varsc uyt den
Rhyn getrocken ende leggende op eenen gouden scotel ; verders
geback op glinsterende scaelen ende tallycke leckerbeetjens als
liqueuren ende confitueren, precieuselyck bereyt door de heylige
handen van de nonnekens synder abdyen.
,,Hoho, dartel dierke !" baste hy met syne grove stemme. ,,Denkstu,
dat ick geen tyt genoeg hebben en sal my met den duyvel te vermaecken,
overmits du hem my al te voren als gesel opdienst ?"
„Dyn balg sal op een quaeden dag een vette buyt blycken voor een
goet swaert !" antwoordde sy, fronselde de brauwen, ende haere
oogskens, die eerst so aerdig ende scoon gelonckt hadden, wierden
boosaerdig om er bang van te syn.
„Ende dit coorcnaepjen is magscien gecomen om het offer te helpen
celebreeren ?" vraegde de busscop onvervaert, syne groote ende
wynverwige tronie te Philippe-waert wendent.
„Monseigneur, ick quam hier om Mevrouwe de biecht af te nemen."
„Weihoe, vrientje, en kenstu de regels niet ? Op dese uere van den
dag daemes de biecht afnemen is een privilegie, dat den busscoppen
voorbehouden bleef! Gelief also rap de pieck te scueren, gae graesen
met andere kaele monnicken ende laet dyn muysengesichte hier
noyt weer sien op poene van excommunicatie ! . . . Exit ! . . ."
„Daer en comt niets van inne !" riep woedent Imperia, scoonder
nog in haer toorn als in haere liefde, aldewyl toorn ende liefde hier
t'saemen werkcten. „Du blyfst hier. Du best hier thuys !"
Dan begreep hy hoe seere sy hem minde.
Daerop vraegde sy den busscop :
„En staet daer niet gescreven in dyn brevier ende in die Heylige
Evangeliën, dat alle die mensceiycke creatueren in het dal van
Josaphat gelyck sullen syn voor Codes aengesichte ?"
„Dat heeft de duyvel uytgedocht ende in den Bybel gefoefelt . » .
— 28 —