AM DE JONG

,,Gisteren," fleemde de sluwaert, „gisteren hadde ick u lief, Mevrouwe.
Maer vandaege hebben wy malcanderen lief. Ende van eenen
naeckenden scooyer ben ick rycker geworden als een coninck."
„O herteke, herteke !" loech sy vroolyck. ,,Ja, du best verandert,
want van een jonc paeterke sydy een ouden duyvel geworden !"
Ende dichte nevenseen gingen sy voor een groot vier sitten, hetwelck
hunne dronckenheyt door heel hun lyf begost te jaegen. Sy wouden
immer beginnen te aventmaelen, verslonden malcanderen met de
°°gen, maer en raeckten de spysen niet aen. En terwyl sy daer so
diepelyck weggesoncken saeten in welbehaegen ende soet solaes,
scrickten sy al met eens op door een seer onplaysant clameur aen de
poorte, algelyck ofter screeuwende gevochten wiert.
De camerjoffer quam haestelyck binnen ende riep :
„Mevrouwe! daer melt hem iemant anders!"
>)Wat?" vraegde sy met een vergramt gelaet, gelyck een tyran, in
toorn ontstoocken, omdat hy in de rede gevallen wiert.
>>De busscop van Chur verlangt toelaetinge !"
— 27 —