AM DE JONG

wetenschappen ende hooge deuchden van de Kerstenheyt het hooft.
De majordomus en herkende hem niet ende woude hem ter deure
uytstampen, als de camerjoffer van boven riep :
„Hoho ! Messire Imbert, soetjens wat! . . . Dat is immers het
kleutermanneke van onse Mevrouwe !"
Ende onse braeve Philippe, roosenroot gelyck een houwelycksnacht,
beclom de trap, deuselig van geluk ende welbehaegen. De camerierster
nam hem byder bant ende brocht hem naer de saele, waer
Mevrouwe al aenwesent was, vol in tuyg gelyck eene oorlogscogge,
gereet om slag te leveren.
Die alderscoonste Imperia sat by eenen vorstelyck gedeckten disc,
flonckerent van goude ende ryckelyck voorsien van al wat dienstig
is voor eene machtige slemperye : caraffen wyns, dorstweckende
drinckschaelen, fluyten hypocras, cruycken edelen wyn van Cyprus,
silveren scotelen met alderhant suyckerwerck, gerooste pauwen,
prickelende sauskens ende cleene, welgesouten hammekes, hetwelck
alles de oogen van het amoureuse priesterken verruckt soude
hebben, ware hy niet afgrondelyck versoncken geweest in de aenscouwing
van Mevrouwe Imperia's lieffelyckheden.
Sy sag, dat de oogen van haer paeterke blint bleven voor alles,
behalven voor haer alleene. Ende scoon sy gewent was aen de -aenbiddinge
vol eloquentie van de mannen der Kercke, gewaerde sy
hierdoor eene groote ontroeringe, want gants den nacht hat sy aen
het arm lammeken gedocht ende gants den dag hat hy door haer
herte gehuppelt.
De vensteren waeren versloten. Mevrouwe sat daer met een gemoet,
van de beste voornemens vervult, ende aengedaen als moste sy
eenen keyserlycken prince eere bewysen. Ende hieruyt besloot
de geluckige quant, tot in den sevensten hemel opgesweeft door den
aenblick van Imperia's sacrosante scoonheyt, dat keyser nochte
burchgraef, ja selfs geen cardinael, die doende was tot paus vercoren
te worden, desen aevent op soude connen tegens hem, neder priesterke,
dat in synen buydel niet mede en droeg als den duyvel ende
de minne.
Hy rechtte hem op tot de houding van een grootmachtig heer,
quam naederby ende begroetede haer met eene hoofscheyt, dewelcke
hem gants niet qualyck af en ginc. Dan huldigde de daeme hem met
eenen vierigen bliek ende seyde :
,,Com ende set dy dichte nevens my, dat ick sien conne of du swins
gisteren verandert best."
,,0 ja ick, vele seere !" antwoordde hy yverig.
,,Waerinne dan?" vraegde sy.
— 26 —