AM DE JONG

hem scoonder vont als oyt, ,,ick soude uwe quael willen erven ; dan
droegen wy het selfde ongeluck."
„Ick beminne u te seere", sprack de broeder, „om myn verstant
niet en byeene te houden."
Ende verliet haer om naer de scoone Limeuil te gaen.
Maer, hem niet en connende onttrecken aen de vlammende blieken
van de daeme, gloeyde daer geduerende de maeltyden ende het
scemeruer in hem een vier, hetwelck hem machtig verhitte ; doch
sy was nu gehouden te leven sonder den ridder anders als met de
oogen te beroeren.
Door dese omstandicheden was Marie d'Annebault in alle opsichten
beveyligt tegens de aenbidders van het hof; want daer en bestaen
geene so onovercomelycke scheytsmueren nochte geduchter bewaeckers
als de liefde ; dese is gelyck de duyvel: wat hy in syne
tengels hout, omringt hy met vlammen . . .
Op eenen aevent hat Lavallière de daeme van synen vrient begeleyt
naer een bal van Coningin Catherine, ende danste met de scoone
Limeuil, daer hy versot op was ; want in dese tyden mochten de
ridders hunne liefden by paeren bedryven ofte selfs by bussels. Ende
so sceeloogden de daemes afgunstig naer de Vrouwe van Limeuil,
dewelcke er op dit selfde oogenblick over peynsde ofte sy haer
metterdaet heel ende gants aen den hupscen Lavallière geven soude ;
want alvorens haer tot de quadrille te scicken, hat sy hem de soetste
aller beloften toegefeselt voor den volgenden dag, geduerende de
jachtparty.
Coninginne Catherine, dewelcke uyt hooge politiecke overwegingen
al dit wisselvallig geroekedekoe aenmoedigde ende het warm hielt
gelyck de fynbacker syne ovens doet vlammen door se op te poocken,
gesegde vorstinne dan deet haere oogen weyden over al de lieftallige
paeren, in haere wyfjens-quadrille dooreen dwerrelent, ende seyde
tot haeren gemael :
,,Connen sy tegen u t'saemen spannen, onderwyl sy hier slag leveren ?
. . Wat? . ."
— 202 —