AM DE JONG

Sodus, oprecht treurende om het afsterven van haere goede caemerjoffer,
ontboot de graevinne de wascvrouw, hiet haer het natte lynwaet
in den steeck te laeten ende begost t'saemen met haer den
cnapsack der listige bedencksels binnenste buyten te keeren, willende
Savoisy redden, sy het ten coste van al haer toecomstig heyl.
Aldereerst besnoffelden de twee vrouwkens de mogelyckheyt hem
met de verdenkingen van den Heer des huyses bekent te maecken
ende hem te bevelen sich uyt de biesen te houden.
Ende sietdaer dan het braeve meysje, gelyck een packesel met wascgoet
belaeden, ende willende het Hostel veriaeten. Maer voor de
poort stoot sy op eenen man van waepenen, dewelcke hem doof
hout voor alle overredingsconsten der wascvrouw. Alsdan besloot sy,
door een bystere toewyding gedreven, den soldenier in syne swacke
stee te tasten, ende brocht hem door alderhant aenhaelicheden dusdaenig
in vier, dat hy pront syn wille met haer volvoerde, alhoewel
hy gewaepent ende bepackt was om ten orelog te vaeren ; maer nae
dit feestelyck onthael aendachtiggenoten te hebben, weygerde de botmuyl
haer de straet op te laten gaen ; ende ofscoon sy haer vervolgens
de moeyte getroostte sich noch een vrygeleyde te doen afstempelen
door eenige der aenlockelyckste cnaepen, verhopende desen hoofscer
gesint te bevinden, en dierf geene der boochscutters, mannen van
waepenen ofte anderen haer oock maer het nauwste poortje van het
paleys te ontsluyten.
,,Gylieden syt vuyg ende ondankbaer als bantreeckels" segde sy tot
hen, „om my niet en te willen betaelen met gelycke munt !"
Geluckigerwys echter was sy door dese bedryven alles te weten
gecomen, ende keerde in groote haest te rugge naer haere meesteresse,
aen dewelcke sy de bedenckelycke bescickingen van den graef
openbaerde.
De twee vrouwen beraedden haer overnieuw, ende hadden niet meer
tyt van noode als een ander voor twee hallelujas, om heel dit apparaet
van oorlog, wachtposten, verdediging, bevelen, verdachte, heymelycke,
uytgebreyde ende diaboliecke maetregelen te doorgronden,
dewelcke sy met het sesde sintuyg der vrouwen onderkenden als een
doodelyck gevaer voor den armen minnaer.
Mevrouwe, drae beseffende, dat sy alleene het recht hat het huys
te veriaeten, maeckte scielyck van dit privilegie gebruyck ; doch sy
ginc nauwelycks een boochsceuts wyt, aengesien de oppermaerscalc
aen vier haerer pages bevolen hat, ten allen tijde gereet te staen de
graevinne te versellen, ende aen twee vaendrigs synder compagnie,
haer geen seconde uyt het ooge te laeten.
Des keerde die arme oppermaerscalcse weeromme in haere keme-
— i6.f —