AM DE JONG

,,Wy souden haer doen ontstellen", antwoordde Lodewyck Elf.
,,Geensins, Sire! Weest er seecker van, dat sy eenen dooden man
gaerne sal ontvangen, so vierig begeert sy eenen levenden.
Gisteren hebbe ick haer grimassen sien maecken tegen eene jongemannenmutse,
dewelcke sy over den cnop van eenen stoel gecapt
hat ende gy soudt hertelyck gelachen hebben om haere woorden
ende fratsen ..."
Des, onderwyl de maecht van veertig jaeren naer de vespers was,
liet de coninck den jongen man, die het laetste tafereel van de tragische
clucht syns levens gespeelt hat, van de galge nemen, ende hem
in een wit hemt gecleet hebbende, clommen twee synder lackeyen
over den muer van het hofken der joffer Godegrand ende legden den
gehangene in het bédde, cort by den muer . . .
Dit gedaen synde gingen sy heen, ende de coninck bleef in de caemer
met het balcon, tortelent met Vrouwe Beaupertuys, in afwachting
van het uer, waerop de oude vryster te slaepen soude gaen.
joffer Godegrand quam weldrae te rugge uyt de kerck van Sainct-
Martin, daervan sy niet verre af en was, overmits de rue de Ierusalem
langs de mueren van het clooster loopt. Sy gaet haer huys binnen,
ontdoet sich van haer aelmoesentaske, mutse, paternoster ende
andere craemeryen, dewelcke oude vrysters by haer draegen ; daerop
raeckelt sy het vier op, blaest het aen, warmt haer, set haer in haeren
stoel, streelt haere catte, omdat sy niet anders te streelen en heeft;
dan gaet sy naer de provisiecast, eet al suchtende, sucht al etende,
slickt in eensaemheyt, kyckent naer het behangsel ; ende nae gedronc-.
ken te hebben, liet sy eenen ruchtigen veest, dewelcke de coninck
hoorde.
,,Ha ! . . so de gehangene nu eens tot haer seyde :,,God segene u !" "
Op dit gesegde van Vrouwe Beaupertuys, borstten beyden uyt in
eenen geluytloosen lach,
Ende met groote opmercksaemheyt was de seer kerstene coninck
er getuyge van hoe de oude vryster haer ontcleedde, sich selven
bewonderent, hier ende daer een haerken uyt pluckent oft een puystje
trabbent, hetwelck ondeugenderwyse eenen neusvleugel quam te
ontcieren, dan haere kiesen uytpluysent ende duysent cleene dingen
doende, dewelcke, helaes, alle daemes doen, maechden ofte niet,
ende wel moge het haer becomen ; want sonder de lichte feylen der
natuer mochten sy te hoovaerdig worden ende het soude ons onmogelyck
syn van haer te genieten.
Als sy haere aquatiecke ende musicaele rede gehouden hat, scoof
de joffer haer tusscen de laeckens ende slaeckte eenen scoonen,
grooten, uytgebreyden ende merckwaerdigen creet, by het sien van
— IJ2