AM DE JONG

deucht en har, wiert hy capiteyn van
eene compagnie swaere lanscnechten
ende stont hoog in de jonst by den Hertog
van Bourgondiën, dewelcke hem er weynig
om commerde wat syne huerlingen
elders uyt staecken.
Dese neef van den duyvel heette capiteyn
Cochegrue ; maer syne sculteyscers, de
domcoppen, tsy borgers ofte anderen,
wier beursen hy luysde, noemden hem
den Keelafsnyder, aengesien hy even boosaerdig
als listig ende starck was; doch syn
rugge wiert bedorven deur de natuerlycke
misvorming van eenen bult, maer het was
beter niet te doen, alsof gy daerop woudet
climmen om een beter uytsicht te
vercrygen, want hy soude u sonder omslag
in stucken gecapt hebben. De tweede
had de rechten bestudeert, was door de
voorspraeck van synen oom een gesocht procureur geworden ende
pleytte ten paleyse, daer hy de saecken behartigde van de daemes,
dewelcke syn oom de biecht hat afgenomen Dese wiert de Beursensnyder
geheeten om hem te ondersceyden van synen broeder, den
capiteyn.
De Beursensnyder was maer een screpeljeusig manneke, sceen seer
cout waeter te loosen, hat eene vaele gelaetsverwe ende een gesicht
gelyck een fret. Desniettemin was hy wel omtrent een oortje meer
waert als de capiteyn ende hat synen oom steets een pintje genegenheyt
toegedraegen ; maer swins een paer jaeren was syn herte taemelyck
afgecoelt ende syne danckbaerheyt was druppel voor druppel
weg geloopen ; sodat hy van tyt tot tyt, wanneer het weder vochtig
was, bedocht, dat hy wel gaerne syne voeten in de warme pantoffels
van synen oom gestoocken soude hebben ende hem by voorbaet
verheuchde in dese so vette erfenis.
Hy ende syn broeder, de soldenier, vonden hun deel maer maegertjes,
aengesien het in rechte, in feyte, in billyckheyt, in natuere ende in
werckelyckheyt nootsaeckelyck was een darde part van het geheel
aen eenen armen neef te doen toe vallen, de soon van eene andere
suster des canunnicks, welcke erfgenaem, weynig bemint deur den
goeden man, te lande bleef, waer hy, in de contryen van Nanterre,
herder was.
Dese sceeper, een gewoone boerenvlegel, quam naer de stad op
— i 16 —