AM DE JONG

ende dupliceerde so wytloopig daerop, dat hy ten lesten in slaep
sackte gelyck een ledigen buydel. Maer onse gloriefiecke minnaer,
willende een tastbaer gedachtenis bewaeren aen desen so wel besteeden
liefdenacht, trock by de laetste scermutseling, gebruyck
maeckent van eenen cluchtigen sprong, syne daeme een busselken
haer uyt — ick en wete niet vanwaer, want ick en was er niet by —
ende clemde dit costelyck pant der barnende deuchden van het.
mooye meysje vaste in syne hant.
Tegen den uchtent dan, als de haen begost te craeyen, glipte het
mooye meysje naest haeren echtgenoot ende gebaerde diepelyck
te slaepen. Dan quam de camerierster lochtjens op het voorhooft
van den gelucksaelige cloppen, hem in het oor feselent:
,,'t Is tyt! . . Cleet u aen ende maeckt u van hier . . . de dag comt!"'
De goede man, seer spy tig dese synen scat nu te moeten veriaeten,
woude nog eenmael de bron synder verswonden hemelgeneuchten
aenscouwen.
,,0 ! o !" riep hy, de bewysstucken vergelyckent, ,,ick hebbe
blonde ende dese hier syn swert!"
,,Wat hebt gy gedaen !" creet de camerjoffer. „Mevrouwe sal
bemercken, dat sy haer getal niet meer en heeft!"
„Maer kyckt nu toch eens ! . , ."
„Ach!" quam sy met verachtelycke stemme. „En weet gy, die
immers alles weten most, niet een mael, dat alles wat van syne
wortels gesceurt wort, afsterft ende van verwe versciet!"
Daerop sy hem ter deure uytstiet, ende sy en haere meesteresse
loechen, dat sy scier meenden te bersten.
Dit alles wiert bekent; ende onse arme advocaet, Féron met naeme,
stierf er aen uyt spyticheyt, siende dat hy de eenige was, dewelcke
syne vrouwe niet en cost crygen ; terwyl sy, die hiernae de scoone
Féronnière geheeten wiert, nae den coninck veriaeten te hebben,
eenen jongen edelman trouwde, den graef van Buzancois . . .
Ende op haere oude daegen vertelde sy nog geerne dese loose treecke,
lachende, aengesien sy nemmer de reucke van haeren wettencluyver
en hat connen uytstaen.
Dit moge u leeren, dat wy ons niet meer als nootwendig verslingeren
meugen aen vrouwen, dewelcke weygeren goetscicks onder ons juck
deur te gaen ....
— MO —