JG 18 nr 1 - Reynaertgenootschap

want ik zweer u, Heer, plechtig,
dat ware Reynaert hier aanwezig,
ik zou bewijzen en betogen
dat hij onder mijn eigen ogen
besliep mijn bloedeigen vrouw.
Dat zweer ik, Heer, op mijn trouw.
En de vorst, in grote wijsheid,
wil niet dat wordt gekastijd
een man die uit hoofse min
wordt geoordeeld in de kring.
Voor geen geld nam hij ‘t onderpand
voor een tweestrijd in zijn palm.
Liever zou hij Rein ontslaan
en hem quitus laten gaan
van de aanklacht van de wolf,
uitgesproken voor ‘t hele hof.
Hij spreekt dan tot Ysegrijn:
– God moge mijn getuige zijn,
nooit, baron, zal ik verdragen
dat gij en Reynaert op komt dagen
om de aanklacht uit te vechten
en met het zwaard te beslechten,
noch dat er zou komen binnenkort
oorlog tussen u en Reyn de Kort.
– Heer, de wolf tot Nobel zei,
het komt me voor, gij kiest partij.
Maar bij d’Heilige Moedermaagd
het is schande en godgeklaagd,
dat ge mij niet beter helpt,
want gij wordt verondersteld
mij, uw vazal, bij te staan.
Ik heb u steeds terzijde gestaan
en u trouw gediend als mijn heer
en u steeds betuigd mijn eer,
veel meer dan Rein deed aan zijn koning.
Is dat dan voor mijn trouw de beloning?
Was ik een schoft geweest, een ploert,
een snoodaard die vrouwen verhoert,
ge hieldt meer van mij, bij mijn snoet!
Vervloekt zij die aanvaardt als goed,
dat ik die u trouw heb gediend
geen beter loon heb verdiend.
Maar naar waarheid wordt gezegd:
‘zo de meester, zo de knecht’.
Gij zijt stront, aanhore mij God,
en als loon wacht u een drol.
De vorst ziet dat hij is vertoornd
en hij antwoordt woord voor woord:
67
– Als Rein in hoofsheid heeft gevrijd,
is ‘t een verzachtende omstandigheid;
heeft hij uit liefde u bedrogen
dan is ‘t niet strijdig, in mijn ogen,
met waardigheid en distinctie,
maar toch zal hij niettemin
worden gedaagd en berecht
naar de principes van mijn recht,
zoals gebruikelijk door mijn raad.
Ge weet waar ge nu voor staat.
De kameel zat rechts van de koning
en genoot aan ‘t hof veel achting.
Om te bezorgen aan koning Nobel
het cijnsgeld van Constantinopel,
was hij uit Lombardije gekomen
als gezant van de paus van Rome.
Hij was zijn vriend en zijn legaat,
wijs man en uitstekend advocaat.
– Meester, nam Nobel het woord,
als ge in uw land ooit hebt gehoord
van een klager als Ysegrijn
– bij ons is dat geen zeldzaamheid –
wees dan zo goed het ons te zeggen
en ons duidelijk uit te leggen
welk gevolg en welke les
te trekken valt uit dit proces.
– De miserere van hem is gezegd
en in een decretum neergelegd
in een roubico publicato
de matrimonio violato.
Primo volo examinare
en d’accusatio expourgare
of gij moogt, dat is ware,
naar uw plezier Rein accablare
die groot peccato heeft bedreven
door de donna te violeren.
Eco, hier is mijn sententia:
wil hij geen amendentia,
slaat dan al zijn pecunia
en zijn bezittingen aan,
en laat hem lapidare subito
en ‘t corpus van de diabolo
en van de vulpes Reynardo
branden op een monticulo stro.
Gij moet zijn een nobele koning
en streng zijn voor de wetgeving,
want als alquis ze transgresseert
en ze vrijwillig outrageert,
moet hij molto veel pagare
Tiecelijn, 18, 2005