JG 18 nr 1 - Reynaertgenootschap

zocht hij nog toenadering,
maar ik ging er niet op in.
Hij was trouwens nooit bij machte
om mij naaiend te verkrachten.
Maar toen ik een hol binnengleed
en halverwege steken bleef,
Reynaert mij vanachter greep
en liet me zijn lust ondergaan,
zo vele keren en zo vaak
als hij plezier had en vermaak.
Dat zag gebeuren Ysegrijn
tot zijn oneer en chagrijn.
En ik sta hier nu te schande
voor u, heer, en voor d’anderen.
Toen ze haar verhaal beëindigd had,
Ysegrijn weer het woord nam.
– Het was, heer, op heterdaad
dat ik Rein te werk zag gaan.
Wat denkt u, here Liebaert,
van ‘t misdrijf van baron Reynaert.
Heer vorst, ik wil u hierbij vragen
of hij zich niet heeft misdragen.
Want heeft hij ons onrecht aangedaan,
dan klagen wij vos Reynaert aan.
Ik wil dat door deze edele lieden
uw gerechtigheid zou geschieden.
Bovendien klaag ik nog aan
wat Rein mijn jongen heeft misdaan,
in mijn hol waar ze lagen
en hij ze duchtig heeft geslagen
en ze heeft gemolesteerd
nadat hij hen had gepisseerd
en bovendien nog had verklaard
dat ze waren mijn bastaards,
daar hij hun moeder had bevrucht,
wat een leugen is, loos gerucht.
Maar hij ging voort tot op heden
En hij zocht gelegenheden
om mij weer te schand te maken.
Eergisteren nog was ik gaan jagen
samen met mijn vrouw Hersend,
toen gebeurde het incident
dat ik daarnet heb verhaald.
Ik betrapte d’onverlaat
met mijn vrouw op heterdaad.
Ik heb hem toen mores geleerd
en voor zijn wandaad geblameerd.
Hij heeft mij dan voorgesteld
om zich, onder eed gesteld,
66
te schikken naar verweer en pleit
op eender welke plaats en tijd.
Daarom vraag ik hier, heer Nobel,
dat ik zou krijgen eerherstel
voor d’oneer mij aangedaan
waaruit gezinstwist is ontstaan,
opdat geen andere dwaze snuiter
zich als Reynaert gaat te buiten.
Toen de wolf besloot zijn betoog,
boog de vorst monkelend het hoofd
en vroeg met zichtbaar genoegen;
– Hebt gij er iets aan toe te voegen?
– Neen, heer koning, voorzeker niet,
tenzij tot mijn groot verdriet
dat deze bedroevende zaak
die mijn faam en eer zo raakt
overal ruchtbaar wordt gemaakt.
– Hersinde, gij die erover klaagt
dat gij door Reynaert werd belaagd,
die u zijn passie heeft betoond,
hebt gij hem wederliefde getoond?
– Ik? Maar, heer, helemaal niet!
– Ge zegt dat ge niet van hem hieldt.
Hersinde, wil ons dan verklaren
waarom gij ondanks lijfsgevaren
gegaan zijt heel alleen naar Reynaert,
vermits ge zijn vriendin niet waart.
– Heer Liebaert, nobele koning,
u maakt, geloof ik, een vergissing
want van mijn man, de connetabel,
die instaat voor uw huis en tafel,
hebt gij zeker wel vernomen,
dat ik niet alleen was gekomen,
want hij stond er lijfelijk bij
toen Rein pleegde zijn hoerderij.
– Hersinde, is dat de hele waarheid?
– Heer, zo waar als gij koning zijt.
– Wie zou kunnen vermoeden
dat Rein zich niet zou hoeden
om in ‘t bijzijn van Ysegrijn
te verkrachten diens eigen wijf?
Ysegrijn staat recht en verklaart:
– Heer koning, u wordt niet gevraagd,
dat gij voor Reynaert of voor mij
zoudt kiezen in uw raad partij,
maar dat ge uw aandacht zoudt wijden
aan de zaak die valt te pleiten,
wat men hier ook mag beweren
dat ik mij op Rein wil wreken,
Tiecelijn, 18, 2005