JG 18 nr 1 - Reynaertgenootschap

en houdt zich daar als voor dood.
En daar komt al pater prioor.
God schenke hem oneer en schand,
hij houdt zijn mes al in de hand
en wil hem villen goed en wel,
want allen azen ze op zijn vel.
Maar vader abt geeft een bevel:
en zegt: – Laat dat arm beest leven,
het heeft al genoeg huid gegeven
en genoeg kwel en pijn geleden.
Nooit doet hij nog iemand kwaad,
hij is er niet meer toe in staat.
Keer allen terug naar de abdij
en laat met rust heer Ysegrijn.
Iedereen heeft zijn wapen opgenomen
en is naar ‘t convent teruggekomen.
De wolf ziet dat er niemand meer is
en zijn ogenblik gekomen is.
En zo loopt weg heer Ysegrijn
al heeft heel zijn lichaam pijn;
hij heeft zoveel slaag gekregen
dat hij moeilijk kan bewegen.
Achter struikgewas verscholen
ziet hij zijn jongste zoon aankomen,
die hem meteen ziet en vraagt:
– Vader, wie heeft u zo belaagd?
– Zoon, Reynaert heeft me zo belogen
en met listen zo bedrogen.
59
Hij heeft mij in een put doen dalen.
Ach zoon, ik zal het nooit meer halen.
Als de andere dit hoort
is hij boos en zeer vertoornd.
Hij zweert bij God en zijn heiligen
dat Rein ‘t zal te verduren krijgen
mocht hij hem kunnen grijpen.
– Grijp ik hem morgen, of later,
dan zweer ik u, mijn lieve vader,
dat ik hem levend niet laat gaan,
want hij heeft mij ten overstaan,
mijn moeder geneukt en mij bepist,
mij en mijn broeders, waarheid is ‘t.
Ik zal de snoodaard mores leren
en hem gewoon laten creperen.
Dan keert de wolf naar zijn landgoed
en laat zich met bekwame spoed
verzorgen door de chirurgijnen.
Hij liet er wel tien verschijnen
aan zijn bed. Door hun medicijnen
voelde hij stilaan zijn pijn verdwijnen
en zijn krachten wederkeren.
En zo was de wolf weer vlug genezen.
En mocht Rein op zijn landgoed komen
en zich aan de wolf vertonen
het zou hem slecht te staan komen …
De gestolen ham, gevolgd door Reynaert en de
krekel (branche Vb)
Samenvatting
Het tweede verhaal begint met honger. Wolf en vos ontmoeten elkaar weer op de
jacht naar voedsel. Na een gevecht meent de wolf ten onrechte dat hij de vos heeft
gedood. Dan komt uit het bos een boer met een groot stuk ham. Men verdeelt de
buit: tweederde voor de wolf. De vos wendt ziekte voor. De dorper zit hem achterna
en laat de ham vallen om de vossenpels te bemachtigen. De ham valt Ysengrijn
zomaar in de schoot. De vos krijgt enkel het touwtje waaraan het spek hing.
Reynaert ontsnapt door een bedevaart naar Compostella voor te wenden. Nadien
ontmoet de vos in de tuin van de pastoor Frobert de krekel en begint met de geleerde
krekel een lang gesprek. Beide bemerken de loslopende honden en jagers niet
die op hen afstormen. De vos vlucht maar wordt achterna gezeten. Hij kan ontsnappen.
Het honden storten zich op de wolf terwijl de vos de krekel opsluit en
beschimpt.
Tiecelijn, 18, 2005