View/Open - Document Server@UHasselt

Mede is het mogelijk dat de kennis om radiografieën te interpreteren noodzakelijk is om
verschillende oriëntatiepunten op een conventioneel cefalogram te lokaliseren. Dit geeft nog een
voordeel weer van de Maxilim analyse, namelijk personen zonder opleiding als arts kunnen een rol
spelen in de planning van orthognatische chirurgie.
De goede correlatie tussen de metingen van het zachte weefsel en de 2D mapping maakt het
mogelijk om voortaan de metingen van het zachte weefsel volgens Maxilim uit te voeren op het CT
model waarop reeds 2D foto’s zijn aangebracht. Het uitvoeren van de 2D mapping biedt een
voordeel voor de patiënt. Het 3D CT model werkt afschrikkend omwille van het feit dat het CT
model is opgebouwd uit één kleur en de patiënt zichzelf ziet zonder haargroei. Dit stemt vaak niet
in overeenstemming met de perceptie die de patiënt heeft. Dankzij de 2D mapping ziet de patiënt
een weerspiegeling zoals hij/zij zichzelf ziet omwille van het feit dat hierbij standaard digitale foto’s
van het aangezicht worden gebruikt. Nog een meerwaarde van de 2D mapping is de evaluatie van
het lippenrood.
De analyses volgens Onyx Ceph en Maxilim tonen beiden een betrouwbare intra-observer variatie.
Als de vergelijking wordt gemaakt tussen beide cefalometrische softwarepakketten blijkt uit de
slechte correlatiecoëfficiënt (0.40) dat het onmogelijk is om beide analyses met elkaar te
vergelijken. Deze bevindingen zijn volledig volgens de verwachtingen. Het is namelijk onmogelijk
om een analyse die plaatsvindt in drie dimensies te vergelijken met een analyse die plaatsvindt in
slechts twee dimensies. Hierbij wordt wel de bemerking gemaakt dat er naar dezelfde punten
wordt gekeken, bij dezelfde patiënt. Het verschil zit in het feit dat bij Maxilim software de
orientatiepunten rechtstreeks op het 3D model worden geplaatst, vergeleken met de plaatsing van
anatomische orientatiepunten op een lateraal cefalogram waarbij de middenpositie niet
gerespecteerd wordt.
Het is moeilijk om gelijkaardige patiëntenpopulaties te vinden rekening houdend met de enorme
variatie in pathologie. Kin, mandibula en maxilla kunnen verstoord zijn in elke richting: verticaal,
sagittaal, transversaal en rotationeel. Een combinatie van elke mogelijkheid van afwijkingen
resulteert in 3 12 combinaties pathologiëen, 531.441 mogelijke diagnosen. Als de mogelijkheden
beperkt worden tot 531.441 patiëntencategorieën is een grote database geen overbodige luxe. Bij
de diagnose moet ook nog rekening gehouden worden met andere factoren zoals
occlusiekenmerken, leeftijd, groei, geslacht, links en rechts (de 2 zijden zijn nooit volledig
symmetrisch), de weke delen van het gelaat en syndromen. Indien er rekening gehouden moet
worden met deze variabelen is de diagnostische matrix niet meer te overzien. Meestal beperkt men
zich dan ook tot de bespreking van de skeletale en dentale verhoudingen, en wordt er verder
gekeken naar de neus. De neus kan immers enorm veranderen na een ingreep betreffende de
bovenkaak. Een intrusie zal een smalle neus wat verbreden, maar zal een brede neus nog breder
maken. 5 De uitgebreide waaier aan verschillende pathologieen is een mogelijke verklaring voor het
feit dat er geen significante tendenzen worden terug gevonden tussen verplaatsingen van het
harde weefsel en veranderingen van het zachte weefsel. Er is nood aan een grote populatie van
éénzelfde type craniofaciale afwijkingen. Omwille van de beperkte studieduur van 6 maanden is het
grootste aantal gelijkaardige preoperatieve diagnoses slechts 19 (skeletale klasse II
54