Bestand (1.7 MB) - VVOG

GV155bN_2009
Silke Schockaert
Heelkundige technieken
B Trimbos (LUMC, Leiden, Nederland)
B Trimbos, pelvien oncoloog, lichtte een aantal belangrijke chirurgische
aspecten van de keizersnede toe.
De naam Sectio Caesarea wordt vaak verkeerdelijk toegeschreven
aan een legende die beweert dat Julius Caesar zelf met deze techniek
ter wereld kwam. De oorsprong van deze ingreep is echter
de Lex Caesarea die stelde dat als een barende vrouw kwam te
overlijden, het kind zo snel mogelijk door een buiksnede moest
worden verlost, in de hoop het zo alsnog te redden.
Stap voor stap werden we doorheen de procedure geloodst.
Bij de keuze van de huidincisie en het openen van het abdomen,
zijn er verschillende mogelijkheden (Figuur 3).
De Pfannenstiehl-incisie (gekromde snede van 15cm met laagste
punt 2cm boven de pubis) is bedacht als een wisselsnede waarbij
een aantal lagen dwars en andere overlangs worden geopend. Dit
gebeurt allemaal scherp (mes, schaar of diathermie) en het distale
en proximale blad van de fascia worden losgemaakt van de onderste
spierlaag.
Daarnaast kan ook de Joel Cohen-techniek gebruikt worden, die in
1983 in het Misgav Ladach-ziekenhuis te Jeruzalem werd ontwik-
figuur 3: Incisietechniek.
Pfannenstiehl
incision
Namiddagsessie:
Sectio Caesarea
Verslag van Silke Schockaert (GSO KULeuven)
Midline incision
Mayland incision
Cohen’s incision
160
GUNAIKEIA - Vol 14 nr 5 - 2009
keld voor de abdominale hysterectomie. Dit is een ‘scheurtechniek’
die streeft naar chirurgisch minimalisme en het beperken
van weefselschade.
De huid wordt scherp recht ingesneden 3cm boven de pubis,
waarna de subcutis stomp transversaal wordt opengescheurd. De
fascia wordt vervolgens scherp ingesneden en stomp transversaal
geopend. Het wordt in tegenstelling tot bij de Pfannenstiehl-techniek
niet losgemaakt van de rectusspier. Het peritoneum wordt
stomp longitudinaal geopend en het blaasperitoneum wordt in
de volgende stap scherp transversaal geopend. Door het hoger
openen van de huid lijkt het risico van blaaslaesies af te nemen.
Het onderste uterussegment wordt scherp gemarkeerd en vervolgens
digitaal transversaal geopend. Na de geboorte van het kind
wordt de uterus geëxtracorporealiseerd, de placenta wordt manueel
verwijderd en de uterus wordt in één laag voortlopend gefestoneerd
gesloten. Na goede hemostase wordt het peritoneum
open gelaten, om minder necrose en adhesievorming te veroorzaken.
De fascia wordt in één laag doorlopend gesloten. Er worden
geen subcutane hechtingen geplaatst. De huid wordt drie maal
geknoopt gesloten.
Deze techniek geeft een kortere operatietijd, minder bloedverlies
en minder risico op infecties. Ook pijnstillingsbehoefte, risico van
darmletsels, opnameduur en hervatten van de werksituatie scoren
hierdoor beter. Maar de scheur techniek kan niet altijd worden
toegepast: denk maar aan repeat-sectio’s, endometriose of veranderde
anatomie. Voor zulke situaties blijft een goede beheersing
van de scherpe techniek onontbeerlijk.
De volgende stap die onder de loep werd genomen, is de uterusincisie.
De dwarse incisie van het onderste uterussegment, is de
gouden standaard. Hierbij wordt aanbevolen om scherp te markeren
tot op de chorionvezels met een mes. Het gebruiken van een
nieuw mes om risico’s van infecties te vermijden is niet bewezen
zinvol. De incisie wordt vervolgens stomp geopend door digitale
tractie in transversale richting. tractie in longitudinale richting
geeft significant meer risico van uitscheuren en meer bloedverlies.
Door de dextropositie van de patiënte tijdens de ingreep gebeurt
het inscheuren vaker aan de linkerzijde.
Er zijn een aantal relatieve indicaties voor het uitvoeren van een
corporeale incisie, met name extreme prematuriteit waarbij geen
onderste uterussegment kan worden onderscheiden, PPROM,
dwarsligging, een groot cervicaal myoom, ernstige adhesies in het
kleine bekken en eventueel een placenta praevia met vaten over
het onderste uterussegment.