Bestand (1.7 MB) - VVOG

GuNaïKeia Gunaikeia
10 nummers per jaar
(speciale edities inbegrepen)
Gunaïkeia is het officieel
tijdschrift van de
en is uitsluitend bestemd
voor Gynaecologen en Obstetrici
In samenwerking met de
Hoofdredacteur
Luc De Baene
luc.debaene@telenet.be
Adjunct-hoofdredacteurs
Geert Page
Philippe Vantrappen
Redactieraad
Frédéric Amant
Ivo Brosens
Luc De Catte
Petra De Sutter
Philippe De Sutter
Herman Depypere
Roland Devlieger
Marc Dhont
Gilbert Donders
Walter Foulon
Piet Hinoul
Yves Jacquemyn
Patrick Neven
Willem Ombelet
Hetty Sonnemans
Dirk Timmerman
Ingrid Witters
Vlaamse Vereniging
voor Obstetrie
en Gynaecologie
Koninklijke Belgische
Vereniging voor
Gynaecologie en
Verloskunde
De uitgever kan niet verantwoordelijk
worden gesteld voor de inhoud van de
artikels, die onder de verantwoordelijkheid
van de auteurs vallen.
Omwille van de snelle evolutie van de
medische wetenschap, is het aan te
bevelen de diagnostische richtlijnen en
therapeutische aanbevelingen extern te
verifiëren.
GV150N_2009
Trouw aan haar traditie startte de VVOG haar lentesessie met een statutaire ledenvergadering.
Na een bondig jaarverslag volgde een overzicht van komende wetenschappelijke activiteiten en tevens de aankondiging van
het nieuwe ‘VVOG-jaarcongres’, dat nu als jaarlijkse happening in het kader van 50 jaar VVOG wordt opgestart. Het financiële
jaarverslag was hoopgevend. De koppeling van de VVOG aan de beroepsvereniging VBS is aan zijn zilveren jubileum toe en heeft
de gynaecoloog al menig financieel voordeel bezorgd. De voorzitter schetste tevens het toekomstperspectief en benadrukte het
veranderende imago van de gynaecoloog, bij wie het belang van de persoonlijke levenskwaliteit de normen van het specialisme
doet verschuiven.
Na deze introductie startte de ochtendsessie over perinatologie met Roland Devlieger als moderator. Paul Defoort volgde hem op
in een namiddagzitting over het sectiobeleid in Vlaanderen.
Het hoogtepunt van de dag was de state of the art-voordracht van Krystos Nicolaides over de perinatale diagnostiek van vandaag
en morgen. In een retorische stijl die hem eigen is, gaf hij zijn visie over de benadering van de foetus bij anemie, thrombocytopenie,
hypoxie, arythmie, chirurgie, lasergebruik,… Hij stelde levendig maar kritisch dat foetale celdetectie in het maternale bloed
waardeloos is en dat de foetale DNA-dosering ter detectie van het Down-syndroom weliswaar een mooie droom, maar geen te
volgen route is.
Luc De Catte bracht de cijfers van de prenatale perifere en universitaire diagnosecentra in Vlaanderen. Hij schetste de evolutie van
1998 tot 2004 en benadrukte zijn teleurstelling, daar de eerste trimester triple test voor aneuploïdie de invasieve procedures niet
liet dalen. Het kostenplaatje werd er niet beter op. Centrale uniforme registratie en kansberekening zijn nodig ter reëvaluatie.
Sindy Helsen gaf als psychologe haar mening over counseling bij prenatale testen. ‘De zuigende kracht’ van de prenatale screening en
de grote complexiteit van de inherente beslissing, werd aangeklaagd. Het niet problematiseren en het vermijden van angstinductie
zijn de doelstellingen. De illusie van het perfecte kind is fout. Uit statistische gegevens van de CRZ te Leuven scoort de gynaecoloog
als counseler vrij goed, de huisarts en de vroedvrouw wijzen de patiënt beter op zijn recht om neen te zeggen. De samenwerking
tussen elk van hen verhoogt de keuzevrijheid van de patiënt.
In het satelietsymposium besprak Johan Verhaeghe de rationale om het pilvrije interval te verkorten door middel van een 24+4 laag
gedoseerd anticonceptivum op basis van drospirenone. Hier blijkt dat dit progestageen met langere t1/2 een betere follikelsupressie
geeft bij pilvergetelheid en minder escape ovulaties. Het PMS-syndroom vaart er ook wel bij.
Marleen Temmerman evalueerde de sectio in bijzondere omstandigheden. Stuitbevalling leidt heden ten dage frequenter tot sectio,
zodat de vaginale expertise van de gynaecoloog erop achteruitgaat. De vele studies wijzen op 1,6% neonatale morbiditeit bij
sectio tegenover 5% bij vaginale partus. Spijtig genoeg bestaan er voor de perinatale sterftecijfers van de pasgeborenen geen
retrospectieve gegevens over morbiditeit door bijvoorbeeld simultane GBS-infectie.
Baptist Trimbos gaf een lezing over de heelkundige techniek bij sectio en stelde het incisietype in vraag. Complicaties worden
bepaald door de openingstechniek, bij voorkeur met weefselschade a minima, door ‘doorlopend’ te hechten en ook door het type
en de hoeveelheid hechtmateriaal: ‘grote happen met kleine stappen’.
Ten slotte kwam met Hendrik Cammu en Guy Martens de sectio-ratio in Vlaanderen aan de beurt. Hun synthese van het verslag van
het SPE wees erop dat de gegevens aan zoveel variabelen onderhevig zijn, dat hun interpretatie moeilijk is. De ratio blijkt met 120%
te stijgen, namelijk van 9,1% in 1987 naar 19,2% in 2006. De WHO stelt 15% als streefdoel. In de Europese Unie springt België er
niet echt bovenuit, wel in tegendeel. Hendrik Cammu vergeleek in een scherpe analyse de sectio-ratio doorheen de wereld. In de
onderontwikkelde en zelfs in de iets meer ontwikkelde landen, krijgen de rijkeren bijna steeds een sectio-ratio die 10 keer hoger
ligt dan bij het armere deel van de bevolking. Op zijn minst moet gesteld worden dat deze discordantie in Vlaanderen niet bestaat.
Analyse van de cijfers toont eerder het tegendeel en de vraag (die Hendrik onbeantwoord liet) is: Waarom?
Tot besluit, een zeer succesvolle vergadering op een mooie lentedag met een grote ledenopkomst en een mooi wetenschappelijk
programma.
Mireille Merckx
Ondervoorzitter
Mireille Mercks
Editoriaal
VVOG-Lentevergadering
134 3
GUNAIKEIA - Vol 14 nr 5 - 2009