Bestand (1.7 MB) - VVOG

FRAX of MBD, of beide en in welke
verhouding?
We zullen het hier niet meer hebben over FRAX, waar we al
uitvoerig op zijn ingegaan in ons tijdschrift; al dient te worden
opgemerkt dat aan FRAX al talloze presentaties zijn gewijd.
Om het belang ervan in Groot-Brittannië, waar de toegang tot
DXA beperkt is, beter te kunnen inschatten, analyseerde Eugene
McCloskey (WHO Collaborating Centre for Metabolic Bone,
Sheffield) (6) de gegevens van prospectieve cohorten, waarin de
minerale densiteit van de botten en de risicofactoren voor osteoporose
werden geregistreerd om met behulp van het FRAX-model
het risico op een heupfractuur en de mortaliteit bij vrouwen ouder
dan 65 en dit op 10 jaar, te bepalen. Vervolgens voerde hij een simulatie
uit op groepen van 1.000 vrouwen voor wie een meting van
de MBD zou zijn uitgevoerd, en wel volgens drie scenario’s: bij alle
vrouwen, bij geen enkele vrouw of in tussenverhoudingen om te
bepalen vanaf welk moment een behandeling kosteneffectief werd.
In de praktijk: als men het aantal onderzoeken naar MBD verhoogt
van 0 naar 100% na indeling van het risico volgens FRAX stijgt
het aantal vrouwen dat een hoog risico loopt. Maar de NNT om
een heupfractuur te voorkomen, daalt. De evolutie van het NNT is
niet lineair en gaat van 54 in geval van exclusief gebruik van de
klinische risicofactoren tot 33 als dit systematisch wordt gecombineerd
met een meting van de MBD. De meting van de MBD zonder
dat rekening wordt gehouden met de klinische risicofactoren
doet het NNt stijgen tot 47.
Met andere woorden, het team van McCloskey kwam tot de conclusie
dat het zinvol was – wanneer mogelijk – om de epidemiologische
hulpmiddelen van FRAX (de risicofactoren) en de meting
van de MBD te combineren om de populatie met een groot risico
op fracturen van de heup op 10 jaar te identificeren en zo het
NNT te verlagen. Als de toegang tot DXA beperkt is, moet deze
techniek worden voorbehouden voor vrouwen van wie het risico
berekend met FRAX de drempelwaarden voor verhoogd risico zo
dicht mogelijk benadert.
144
GUNAIKEIA - Vol 14 nr 5 - 2009
In de lijn van het voorgaande bracht Juliet Compston aanvullende
gegevens aan van de studie die is verschenen in Osteoporosis International
(2008;19(10):1395-408) en waarin men op basis van
FRAX trachtte te bepalen vanaf welke kans op fractuur een meting
van de MBD of een therapeutische interventie aangewezen
was. De kosten-effectiviteitsanalyses werden uitgevoerd voor
vrouwen met een eerdere osteoporotische fractuur en de drempel
voor een meting van de MBD kwam overeen met de aanbevelingen
voor goede praktijken in het Verenigd Koninkrijk, waar proefpersonen
worden beschouwd als ‘in aanmerking komend voor een
BDM’ bij ten minste één klinische risicofactor (7).
Op basis van de studieresultaten konden de auteurs een therapeutische
interventie aanbevelen bij vrouwen van 50 jaar van wie
de kans op een ernstige osteoporotische fractuur over 10 jaar ten
minste gelijk is aan 7,5%. Die waarde stijgt geleidelijk met de leeftijd,
tot 30% op een leeftijd van 80 jaar. De drempelwaarden vanaf
welke een meting van de MBD wordt aanbevolen, stijgen eveneens
met de leeftijd (van 6% op 50 jaar tot 18% op 80 jaar).
Op basis van deze drempelwaarden en in het kader van een strategie
voor de screening van personen met een hoog risico op fracturen,
zou 6 tot 20% van de vrouwen in aanmerking komen voor
een meting van de MBD in functie van de leeftijd, en 23 tot 46%
van de vrouwen zou in aanmerking komen voor een behandeling.
Kort overzicht van enkele grote
studies die werden voorgesteld
tijdens mondelinge zittingen
- Steven Boonen (KULeuven) combineerde de gegevens van de
vrouwen ouder dan 75, die werden opgenomen in de studies
HORIZON en HORIZON-HF, en kwam tot de conclusie dat zoledronzuur
5mg 1x/jaar werkzaam was. Het product reduceert
het totale risico op een fractuur met 35% op 36 maanden; het
risico op klinische wervelfracturen met 66% en het risico op
niet-wervelfracturen met 27% (8).