Bijzonderheden - Vrienden van Wijnandsrade

De Vakantieboom
Neergevleid in een mooi groen dal, aan de voet van een imposant kasteel
en omringd door grote boerenhoeves, heeft het Wijnandsrade
van vroeger een aantal tradities gekend die inmiddels zijn verdwenen.
Maar nog steeds praten de oudere mensen erover.Vaak met een glimlach.
En nodig je hen uit tot een gesprek, dan komen de herinneringen
weer boven en beginnen ze te vertellen. Zo is het ook gegaan met de
oude traditie van de Vakantieboom.
De ‘grote vakantie’ voor de deur
In vroeger tijden was de ‘grote schoolvakantie’ ieder jaar op een vast
tijdstip, namelijk van 1 augustus tot en met 31 augustus. Op de laatste
schooldag van het jaar was het altijd behoorlijk rommelig.
Aanvankelijk werd nog getracht iets aan lezen te doen, maar na de
ochtendspeeltijd was, volgens het voormalige schoolhoofd Piet Hock,
met de kinderen niets meer aan te vangen.
Enkele kinderen, in de rol van toekomstige moederfiguurtjes,‘mochten’
dan de inktpotjes uit de tweezits houten schoolbanken ophalen en
ze in het kolenhok (een afgescheiden ruimte aan het einde van de
gang), waar zich een waterkraan en een gietijzeren wasbak bevond,
gaan schoonmaken. Andere kinderen mochten om beurten boeken
ophalen. Eerst de meest verfoeide: de rekenboeken, daarna in volgorde
de taalboeken, leesboeken, enzovoorts. De twee langste leerlingen
uit de klas mochten de opgehaalde boeken netjes in de muurkasten
in stapels opbergen. De gebruikte kroontjespennen werden uit de
penhouders getrokken. De penhouders werden daarna met de potloden
in sigarenkistjes opgeborgen, wachtend op het nieuwe schooljaar.
Met al die bezigheden was de voormiddag grotendeels gevuld. Daarna
gingen de schoolkinderen naar huis om hun middagmaal te nuttigen.
Toen de schoolkinderen daarna om kwart voor twee terugkwamen
was er een groep, met de nodige aanhang, die een flinke tak in de lucht
hield. Die tak was mooi versierd met gekleurde slierten, crêpepapier
en bloemen.
Vlak na zijn benoeming in 1946 was dat ook voor ‘meester’ Hock een
45