გადმოტვირთვა PDF ფორმატში

თველთა და ოსთა დაპირისპირებისათვის. მაგალითად,
სოფელ ავლევში მცხოვრებ ოსებს, რომლებიც ხიზნის
უფლებებით იყვნენ აღჭურვილი, შეეძლოთ უფასოთ
ესარგებლათ ტყით. აბორიგენი, ქართველი გლეხები კი
ამ უფლებას მოკლებულნი იყვნენ. ტყის მოვლა-პატრო-
ნობისათვის საჭირო თანხის გამონახვის მიზნით, სოფ-
ლის აღმასკომმა 1917 წლის ზაფხულში დაადგინა, რომ
ტყით სარგებლობისათვის (მაგალითად, შეშის გამო-
ტანისათვის) თითოეულ ქართულ კომლს 5 მანეთი
უნდა გადაეხადა, ოსებს კი როგორც ხიზნებს, გადასა-
ხადი არ დააკისრეს. და ეს მაშინ, როცა თვით მიწათ-
მფლობელებსაც აღარ ჰქონდათ უპირატესობა ტყის სარ-
გებლობაში. ქართველთა პროტესტმა ნაყოფი ვერ
გამოიღო, რადგან სოფლის აღმასკომში უმრავლესობას
ოსები შეადგენდნენ.
მდგომარეობა კიდევ უფრო გართულდა ფრონტი-
დან ჯარისკაცების დაბრუნების შემდეგ (1918 წლის იან-
ვრიდან). მათ შექმნეს ძირითადად ოსებით დაკომპლექ-
ტებული 300 კაციანი შეიარაღებული რაზმი და `წესრი-
გის დამყარების~ საბაბით დაიწყეს მემამულეთა ოჯახებ-
ზე, საერთოდ, ქართველებზე თავდასხმები ძარცვის
მიზნით. ამ ფაქტს აღიარებს სამხრეთ ოსეთის ეროვნუ-
ლი საბჭოს პირველი სესიაც, რომელიც 1918 წლის 3-4
მარტს გაიმართა 192 .
შემაძრწუნებელია ის სადიზმი, რასაც იჩენდნენ
ქართველებისადმი. ცნობილი საზოგადო მოღვაწე შალვა
ამირეჯიბი განვითარებულ მოვლენებს თავის სახელს
192 u. bluaSvili, dasax. naSromi, gv. 9-10.
154