r - Notes du mont Royal

258 ANTHOLOGIJE GRIEGLE APPENDICISt. VII, p. 802, unde habet Jacobs. Anlhol. II, Para-Hp. p. 806, etAnth. palat. Append. n. 320 et Bneckh.Corp. n. 923. Nuper ex marmore repetiit v. cl. Cumanudes'ATT. iiciYp. 1XITU|I6. p. 319, n. 2638. Versussunt trochalci tetrametri catalecti. — Vs. 2.« Mouo-eiov trisyllabum fecit analogia homerica. »O. Kaibel. n. 106. — Vs. 3. « In voce Apxoxpaciwvantepsenultima non recte producitur. De Lexici auctorequare cogites nulla causa est. Pari certe jureCaium vel uElium Harpocrationem dixeris intelligendum.Cf. de his Fabnc. Bibl. gr. t. VI, p. 250. ed.Harl. » Bc4A.CDXLV. « Leguntur hi versus subscripti anaglyphopueri equo insidentis; eos emendavit Bastritiusln Prolegg. ad Bellor. De Monim. vet. Rom. in Thesaur.Gronov. t. XII, Praefat. » Jac. Inter alios repetiitBrunck. Anal. III, p. 292, n. 662, Jacobs.Anth. Lips. t. IV, p. 257 (Animadvv. t. III, 2« part.,p. 237) et Append. n. 136, Franz. Corp. t. III, p. 937,n. 6303, Kaibel. 690. — Vs. 4. Lapis AICCHC —TTCNTAAA TCONCYNOACON; Kaibel. -Tiii" ITWV ouvdXwv. u Puer decera fuit mensium, cumobiret. Tam tenerse eetatis puerum equo insidentemesse fictum mireris fortasse; at pater eum uni Dioscurorumsimilem repreesentari voluit. »CDXLVI. Thessalonicse. Primus habuit v. cl. Duchesne,1874; ex schedis v. cl. E. Eggeri dedimus.Lin. I, XapiTiv pro Xapiviov, forma barbara jam notaex inscript. smyrnaea ap. Boeckh. Corp. vol. II,p. 792, n. 3394. Magis notum 'A6daxavTo; pr. nomenssepissime in inscriptt. obvium. Bi?ckh. Corp. t. I,pp. 330, 365, 366, 371,375, 378, 388. Plurima latinaexempla retulit Burmann. Anth. lat. t. II, p. 259 sqq.cf. Stat. Silv. V, 1. Occurrit etiam in marmoreOxon. XXXVI quidam X6daxavTo; Tcai8oTpi6r,;, quiidem ac noster esse possit. Vide ap. Gruter. 208,titulum in quo Abascantus cognomen est P. JE\i\, etcf. infr. in notis ad epigramma 461, qute versibussubjecta sunt.CDXLVII. In Imbro. Conze, Itin. insular. marisThrac. p. 97. — Vs. 6. ut scriptura incerta est, sicincerta sunt supplementa. — Dedit etiam G. Kaibeliusquijamtractaverat in libello De monumentorumaliquot grjecorum carminibus, p. 41, Bonrue, 1871.CDXLVIII. Atkenis. St. A. Cumanud. ATT. envrp.euiTup.6. p. 399, n. 3507. — Vs. 1. TO Tcpiv restitutiodubitationis signo notatur. — Subscriptum est IloXXctvB.ip6 xal au. — Aliter supplevit G. Kaibel. Vs. 2.4pai[pip epiXrj. — Vs. 4. Oeoi; peva. — Vs. 6. xe[Xeuapaaiv.CDXLIX. Athenis in via Musarum. St. A. Cumanudes,ibid. p. 399, n. 3506, supplevit G. Kaibel. Vs. 1.euxoXdv T' 4v[i opealv. — Vs. 2. xaiSexaTw p.' evei. —Vs. 5. OdXapov [oux sXaibrri. — Vs. 6. Tpototai pou.CDL. Tei. Lebas. et Waddington. Inscript. gr. etlat., etc. n. 115. — L. 1. 'Auia; genitivus est mulierisnominis, quale occurrit antistitse Junonis in titulocyr. Corp. t. III, p. 520, n. 5143, 6. Illa adoptione,Oeaei, Leophanti, natura autem, «uaei, Herostrati eratfilia. Cf. Diog. Laert. IX, 25 : Zf,v&iv tpuaei uev TeXeu-Taydpou, Oeaei 81 Ilappevioou. AeeApavTo; primo ibiinventum viri nomen, cui simile notum est Ar,udpavro;ap. Pausan. VIII. XLIX, 7 et al. et AapdpavTo;ap. Plut. in Philop. 7. — Vs. 5. iu lapide esse videturrcoSaveTeuoa, et rtoTi 81 eTe'tov.1CDLI. In loco Asomatos dicto s. Liternes, in Magnas. Maina, prope Teenarum. Edidit Pouqueville, Itin.,t. V, p. 170, n. 10, et inde Bceckh. Corp. inscr. gr.n. 1498, et Kaibel. n. 479. — Vs. 2. « Oixovdtio;quid sit docet Corpus, n. 1276 : 'Apipovro; ArjpieaoiXodeaTEOTo; oixovdpo;. » 67. K.CDLII. Aquis Sextiis. Edidit Spon. in Miscell. erud.antiq. p. 374, n. cxxvn, deinde emendatias Faurisde Saint-Vincens in sua Notice surJules-Francois-PaulPauris de Saint-Vincens, patre sno, cujus in museoservabatur hoc monumentum (1799), et cum uberiorecommentario Chardon de la Rochette (Milangesde eritique, etc., 1.1, p. 121 sqq.), Jacobs. Paralip.II, p. 779 sqq., Append. n. 219, et Franz.Corp. 6860 b. — Vs. 1. Lacunas sic implevit ex initioepigr. Anthol. pal. VII, 397, Chardon de la Rochette;antea idem : ToTai 5' fjyTJeaai itap' atytaXoTaiv.Jacobs. : Zxrfii xaptpxdpevo; TOVS' fyveat TupSov, doTrx.— Vs. 5. Chardonus : itXo>Tf|p xal TCOXEOTV TCOVTOU y4v xupaaiv TJOOTIV, Jacobs. : TCOVTOU -f trl xuttaai viaOrjv,Franz. ex Chardon. f,a6r,v.CDLIII. Ronue, in villa Pamphilia. Franz. Corp.inscr. gr. n. 6298 post multos, ex quibus notandi suntprimus Muratorius, Thesaur. p. 1321; Brunck.Anal. III, p. 299, n. 693; Jacobs (Vid. Animadvr.t. III, P. II, p. 264), Anth. pal. Append. n. 236, omnes,preeter Franz., priorem tantummodo partem.utramque dedit Kaibel. n. 646. Supra latine scriptumest : « D. M. Cerellise Fortunatse conjugi carissimse.cum qua V(ixi) ann(os) XI, Sfine) U(lla) Q(uerela).M. Antonius Encolpus fecit sibi et Antcnio Aihenseoliberto sno karissimo et libertis libertabusqueeorum et posteris, excepto M. Antonio Athenione.quem veto in eo monimento aditum habere, nequeiter, ambitum, iutroitum ullum in eo habere, nequesepulturse causa reliquias ejus posterorumque ejusinferri; quod si quis adversus hoc quid fecerit, tuncis qui fecerit poeme nomine pontificibus aut antescholariisvirginum HS. L. : m. n. inferre debebit.ideo quia me post raultas injurias parentem sibi abnegaverit,et A. Lselio Apelliti Clienti Karissimo,quem voluerit donaliouis causa, sarcofagum eligatsibi propter quod iu tam magna clade non me reliquent,cujus beneficia habeo. »Subler scriptum. « H(uic) M(onumento) d(olus)m(alus) a(besto). — A. Lselium Apellem in hoc monimentoaditum ambitumque jubeo habere; jussoAntoni Encolpi : Olo Lselio Apelliti uno sarcofagoitum ambitumque habere debebit amico optimo. »« Encolpus quidam et Fortunataet Apelles appellanturin Petronii Satgrico; ubi quum FortunataTrimalcbionis uxor audiat, Niebuhrius (Act. Acad.Boruss. 1823, II, p. 251 sqq.) conjecit Eucolpi nomena Petronio translatum esse ad furem istum quumproprie esset Trimalchionis. Conjecit etiam alia ingeniosiusde temporibus Petronii, satis illa refutataab Orellio (Collect. inscr. lat. p. 257). » Fr.a. Vs. 4. xOuv interpolavit poeta. — Vs. 7. Franz.ex lapide : tfpnixd aoi dp6d>;- unare, dSourdpe.b. Vs. 1-4. Sunt et in Anthol. palat. XI, 8, nonsine lectionis varietate, de qua vid. annotationem.— De sententia epicurea quee in hoc epigrammateexhibetur, cf. Corp. nn. 6238, 6265, 6745, etc. —Vs. 3. ZUVTI pioi x. T. X. Repugnatur antiquae consuetudiniepularum quee mortuis appouebantur. Virg.JEn. IU, 300 sqq., V, 77; Ovid. Fast. U, 535-542;Herodot. H, 40; Eurip. Hec. 536; Pausau. II, x, 1;Lucian. Charon, de Luctu, etc. — Vs. 6. Orellius(Inscr. lat. 1175) qui primum se hoc distichon edidiBsecredebat, legerat in lapide EITTEOIEOY-