დედამიწიდან მთვარემდე

მხოლოდ ფრინველებს და ფურ-ირმებს აფრთხობდა ეს ხმა. ისინი შეშინებულებიტევრს აფარებდნენ თავს.კიდევ მთელი საათი იწანწალეს ტევრში. თითქოს მთელი ტყე მოიარეს, მაგრამორთაბრძოლის რაიმე კვალი არსად ჩანდა. და ბოლოს იმედდგადაწყვეტილებიდაბრუნებას რომ აპირებდნენ, უეცრად მასტონი ადგილზე გაქვავდა.- სუუ! - წარმოთქვა მან. - იქ ვიღაცაა!- ვინ?- მამაკაცი! იგი გაუნძრევლად დგას. მგონი უთოფოდაა, ნეტავ, რას შვრება?- იცნობ? - ჰკითხა არდანმა, რომელმაც თავისი ახლომხედველობის გამო ვერგაარჩია ვინ იყო მამაკაცი.- კი, კი! აი, მოტრიალდეს! - უპასუხა მასტონმა.- ვინ არის?- ნიკოლი! - წამოიძახა მასტონმა და გული მტკივნეულად მოწურა.- უთოფო ნიკოლი! ესე იგი, აღარ ეშინია თავისი მტრისა!- მივიდეთ! - მტკიცედ თქვა მიშელ არდანმა. - ყოველ შემთხვევაში სიმართლესმაინც გავიგებთ!რამდენიმე ნაბიჯი გადადგეს თუ არა, შედგნენ, რათა უკეთ დაენახათ კაპიტანი.ორივე მოელოდა, რომ სისხლით გამძღარ კაცს იხილავდნენ, თავის გამარჯვებას რომზეიმობს! მაგრამ ისინი დაარეტიანა იმ სურათმა, რაც მათ თვალწინ გადაიშალა.ორ უზარმაზარ ტიტას ხეებს შორის გაჭიმულ სქელ ბადეშიფრთებგადახლართული პაწაწინა ჩიტუნა საწყალობლად წრიპინებდა დაფართხალებდა. ვინ ფრინველთმჭერმა მოქსოვა ეს საშინელი ბადე? ეს იყო მტრედისკვერცხისხელა, შხამიანი გრძლეთათებიანი ფლორიდული ობობოას ნახელავი.საზიზღარ მწერს ვერ მოესწრო, ხელთ ეგდო თვისი მსხვერპლი; ადამიანის დანახვაზეიგი მოულოდნელად გაუჩინარებულა ტიტას ხშირ ტოტებში.კაპიტან ნიკოლს მიწაზე დაედო თოფი, დავიწყებოდა საშიშროება დაცდილობდა, რაც შეიძლება ფრთხილად გაეთავისუფლებინა ჩიტი საზარელი ობობასბადიდან.ბოლოს განთავისუფლებულმა ჩიტმა მხიარულად შეიფრთხიალა და ცაში აიჭრა.ნიკოლმა სიყვარულით გააყოლა თვალები ჩიტს და ამ დროს ყურში ნაზადჩაესმა:- თქვენ თურმე შესანიშნავი ადამიანი ხართ!ნიკოლი შემოტრიალდა. მის წინ იდგა მიშელ არდანი და აქებ-ადიდებდა.- სულგრძელი, საუცხოო ადამიანი!- მიშელ არდან! - წამოიძახა ნიკოლმა. - თქვენ აქ რა გინდოდათ, მოწყალეოხელმწიფევ!- მოვედი იმისათვის, რომ ხელი ჩამოგართვათ და, რაც მთავარია, ხელიშეგიშალოთ ბარბიკენის მკვლელობაში, ხოლო ბარბიკენს თქვენი მოკვლისსაშუალება არ მივცე.- ბარბიკენი! - წამოიძახა კაპიტანმა. - მე აგერ მთელი ორი საათია დავეძებ. სადიმალება?- ნიკოლ! - შეაწყვეტინა არდანმა. - ეს უკვე მეტისმეტია თქვენი მხირვ. პატივიუნდა სცეთ თქვენს მოწინააღმდეგეს. მშვიდად იყავით თუ ბერბიკენი ცოცხალია,ჩვენ მას ხელად მოვძებნით. იგიც ხომ თქვენ გეძებთ... თუ ხიფათში ჩავარდნილჩიტებს არ ათავისუფლებს თქვენსავით. მაგრამ როცა ბარბიკენს მოვძებნით -დაიხსომეთ მიშელ არდანის სიტყვა! - დუელზე ლაპარაკიც ზედმეტი იქნება.