დედამიწიდან მთვარემდე

როგორც იქნა, დარბაზში საათმა რვაჯერ ჩამოჰკრა. უეცრად ბარბიკენი მთელიტანით წამოიმართა, გეგონებოდათ, ზამბარებმა აისხლიტესო. დარბაზი გაირინდა დაორატორმა საზეიმო კილოთი დაიწყო:- პატივცემულო კოლეგებო! ჩვენი სამყაროს უსაშველოდ გაჭიანურებულ,უნაყოფო მშვიდობას, კარგა ხანია, განწირული ჰყავს "საზარბაზნე კლუბის" წევრებიუსაქმურობისათვის, რამდენიმე წლის დიდებული გამოცოცხლების შემდეგიძულებული გავხდით, შეგვეწყვიტა ჩვენი საქმიანობა და შევჩერებულიყავითპროგრესის გზაზე. მე დღეს არ მეშინია ყველას გასაგონად განვაცხადო, რომ ჩვენთვისუკიდურესად საჭიროა ომი, ყველანაირი სახის ომი, რომელიც ხელში იარაღსაგვაღებინებს.- დიახ, ომი! აუცილებელია ომი! - წამოიძახა ანაზდად დაუდეგარმა ჯონმასტონმა.- მოუსმინეთ! მოუსმინეთ! - გაისმა ყოველი მხრიდან.- თუმცაღა ომი უაზროა ახლადელ ვითარებაში, - განაგრძო ბარბიკენმა, -როგორც არ უნდა სწყუროდეს იგი პატივცემულ ორატორს, რომელმაც ეს-ეს არისშემაწყვეტინა სიტყვა თავისი მგზნებარე წამოძახილით, კიდევ მრავალი წელიგაივლის, ვიდრე ჩვენი იარაღი საომარ ველზე დაიქუხებდეს. ამას უნდა შევურიგდეთდა სხვა გამოსავალი ვეძებოთ ჩვენი შემოქმედებითი წყურვილის დასაოკებლად.კრებამ იგრძნო, რომ პრეზიდენტს ახლა უნდა ეთქვა ყველაზე მთავარი.დარბაზი სმენად იქცა.- აი, უკვე რამდენიმე თვეა, პატივცემულო კლუბის წევრებო, - განაგრძობდაბარბიკენი, - რაც მე ჩემს თავს კითხვა დავუსვი: ნუთუ არ შეგვიძლია ჩვენ, ჩვენისპეციალობის ფარგლებში, თავი გამოვიჩინოთ, მეცხრამეტე საუკუნის შესაფერი,ღირსახსოვარი საქმით. და ხომ არ მოგვცემს ბალისტიკის დიდი მიღწევები მისიწარმატებით განხორციელების საშუალებას? მე დიდხანს ვფიქრობდი, ვწვალობდი,ვანგრიშობდი და მივედი იმ დასკვნამდე, რომ ვენ შევძლებთ ერტი საქმისხორცშესხმას, რომელიც ყველა სხვა სახელმწიფოში განუხორციელებლადმოეჩვენებოდათ. ჩაფიქრებული წამოწყების პროექტი გამოთვლებით მაქვსდამუშავებული, სწორედ ეს გახლავთ ჩემი მოხსენების თემაც. ეს საქმე თქვენი და"საზარბაზნე კლუბის" დიდებული წარსულის შესაფერისია და უეჭველია, დიდაურზაურს გამოიწვევს მთელ მსოფლიოში.- დიდ აურზაურს? - იკითხა ვიღაცამ.- დიახ, დიდ აურზაურს, ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით, - უპასუხაბარბიკენმა.- ნუ აწყვეტინებთ! - გაისმა აქეთ-იქიდან.- პატივცემულო კოლეგებო! - განაგრძო ბარბიკენმა, - ახლა გთხოვთ, მთელიყურადღება მომაპყროთ.კრებას ნერვიულმა ჩურჩულმა გადაურბინა. ბარბიკენმა ცილინდრი შეისწორადა მშვიდი ხმით წარმოთქვა:- ყველა თქვენგანს, რასაკვირველია, არაერთხელ უნახავს მთვარე, ყოველშემთხვევაში, სმენია მასზე. ნუ გაგიკვირდებათ, რომ ღამის მნათობზე დავიწყელაპარაკი. ვინ იცის, იქნებ, ჩვენ ჯერ კიდევ უნახავი სამყაროს კოლუმბობა გვიწერია!გამიგონეთ, დამიჯერეთ - და მე თქვენ გაგიძღვებთ მთვარის დასაპყრობად. ჩვენ მისსახელს შევუერთებთ იმ ოცდათექვსმეტ შტატს. შეერთებული შტატების უძლეველსახელმწიფოს რომ ქმნიან.- გაუმარჯოს მთვარეს! - ერთხმად იღრიალეს "საზარბაზნე კლუბის" წევრებმა.