დედამიწიდან მთვარემდე

თეთრები და ზანგები, კანის ფერისა და რასის განურჩევლად. ბევრ მათგანს თანმიჰყავდა თავისი ოჯახი. ეს იყო ხალხთა ნამდვილი გადასახლება.31 ოქტომბერს, დილის ათ საათზე მთელი ეს ზღვა ხალხი ქალაქ ტამპასსანაპიროზე გადმოვიდა. გასაგებია, თუ რა მღელვარებამ შეიპყრო ეს პატარა ქალაქი,რომლის მოსახლეობა ერთი დღის განმავლობაში თითქმის ორჯერ გაიზარდა.მართალია, მუშები მაშინვე გააგზავნეს სტონზპილში, მაგრამ ტამპასმოსახლეობამ მაინდ დღით დღე მატულობდა, ვინაიდან დედამიწის ყოველიკუთციდან აქ ჩამოდიოდა ცნობისმოყვარეთა მთელი არმაი.რამდენიმე დღე დასჭირდა გემებიდან ჩამოტანილი მასალების, მანქანების,სურსათის პარტიებისა და აგრეთვე მუშებისათვის განკუთვნილი, დანომრილი დაასაწყობი სახლების ნაწილების გადმოტვირთვას. ამ დროსვე ბარბიკენმა პირველმაჩაუყარა საფუძველი რკინიგზის მშენებლობას, რომლის სიგრძე პროექტის მიხედვით15 მილი უნდა ყოფილიყო და რომელიც ტამპასთან შეაერთებდა სტონზჰილს.ცნობილია, რა პირობებში აგებენ ამერიკელები თავიანთ რკინიგზებს: არერიდებიან არც მკვეთრ მოსახვევებს, არც აღმართებს, არად აგდებენ ზღუდეებს, დაყოველნაირ გამაფრთხილებელ ნიშნებს; ლიანდაგი ხან აღმა მიუყვება ბორცვს, ხანდაბლა ეშვება, თითქმის ალალბედზე მიემართება. ამიტომ გზები იქ იაფი ჯდება დამათი აშენებაც რთული საქმე არ არის. სამაგიეროდ, ხშირია ლიანდაგის აცდენისა დაგადაბრუნების შემთხვევები.ტამპასა და სტონზჰილს შორის გზის მშენებლობა სული იოლი აღმოჩნდა, იგიძალიან ჩქარა გაიყვანეს და იაფიც დაჯდა.ბარბიკენი იმ მშრომელი ხალხის სული და გული იყო, რომელიც ასემხურვალედ გამოეხმაურა მოწოდებას, იგი ამხნევებდა ყველას, ძალას ჰმატებდა, დასაქმის წარმატებით დამთავრებაში ღრმა რწმენას უნერგავდა. ყველაფერს ასწრებდა,ყველგან იყო. განუყრელად ახლდა თან მასტონიც, იგი მის ირგვლივ ტრიალებდა დაბზუოდა. ბარბიკენისთვის არ არსებობდა რაიმე წინააღმდეგობა, შეფერხება ანდაბნეულობა. ის ისეთივე პირველხარისხოვანი მექანიკოსი, მშენებელი დასამთოელი აღმოჩნდა, როგორი ოსტატიც იყო არტილერიაში. შეეძლო პასუხი გაეცაყველა კითხვაზე, გადაეწყვიტა ყველა პრაქტიკული ამოცანა. ამავე დროს მას საქმიანიმიწერ-მოწერა ჰქონდა "საზარბაზნე კლუბთან" და გოლდსპრინგის ქარხანასთან; დღედა ღამე "ტამპიკო" გამზადებული იდგა ხილსბოროს რეიდზე და ელოდებოდა მისბრძანებას.1 ნოემბერს ბარბიკენმა მუშათა პირველ ჯგუფთან ერთად დატოვა ტამპა დაუკვე მეორე დღესვე სტონზჰილს გარშემო გალავანივით გარს შემოერტყა ასაწყობისახლებისაგან აგებული მთელი დასახლება. მუშათა პატარა ქალაქში, ისევე როგორცყოველ დიდ ამერიკულ ცენტრში, გაჩაღდა გაცხარებული საქმიანობა. ქალაქისმთელი ცხოვრება მკაცრ დისციპლინას დაექვემდებარა და სამუშაო შესანიშნავადაეწყო.სასინჯმა გაბურღვამ, რომელიც დიდი მონდომებით დასაგულდაგულოდშესრულდა, შესაძლებელი გახადა ნიადაგის ხასიათის განსაზღვრა. და უკვე 4ნოემბრისათვის დანიშნეს შახტის საძირკვლის ჩაყრა. ამ დღეს ბარიბკენმა ყველაოსტატი შეკრიბა და შემდეგი სიტყვა წარმოთქვა:- ჩემო მეგობრებო! ყველამ იცით, რა მიზნით დაგიძახეთ ფლორიდის ამუდაბნოში. ჩვენ მოგვიწევს ისეთი ზარბაზნის ჩამოსხმა, რომლის შიგა დიამეტრიცხრა ფუტი იქნება, კედლების სისქე კი ექვსი ფუტი. მისი ქვის წყობის სისქეცხრამეტ-ნახევარი ფუტი უნდა იყოს. ამისათვის საჭიროა გაითხაროს სამოცი ფუტი