დედამიწიდან მთვარემდე

- მე კიდევ მისი უკანასკნელი დარტყმის მოსმენა მინდოდა! - წამოიძახამასტონმა.- მალე მოესწრებით ამას. - უპასუხა ინჟინერმა. - და გარწმუნებთ გოსპრინგსქარხანას არ მოუხდება საუპიროს გადახდა ვადის გადაცილების გამო.- წმ. ბარბარეს ვფიცავ, კარგს იზამთ, თუ აჩქარდებით, - წამოიძახა მასტონმა. -თუ არა, ასი დოლარის გადახდა მოგიწევთ დღეღამესი მანამ, სანამ მთვარე კვლავ არიქნება დედამიწის მიმართ იმ მდგომარეობასი, როგორც ახლაა. ანუ თვრამეტი წლისადა თერთმეტი დღის განმავლობაში უნდა იხადოს საუპირო. იცით თუ არა, რომ ესექვსას ორმოცდათვრამეტი ათას ას დოლარს შეადგენს.- არა, სერ, ჩვენ ეს არ ვიცით და არც გვინდა ვიცოდეთ.ათი საათისათვის კავალკადა უკვე თორმეტიოდე მილით იყო დაშორებულინაპირს.დამუშავებულ ველ-მინდვრებს უკვე ტყეები სცვლიდა. ტყეებში ტროპიკულისიუხვით სულ სხვადასხვა ხეთა ჯისები ხვდებოდათ. ამ თითქმის გაუვალ, უღრანტყეებში ბროწეულის, ფორთოხლის, ლიმონის, ჭადრის, ზეთისხილის, გარგარის,ბანანის ხეები, უზარმაზარი ვაზები, ფერადი ყვევილები და ჭრელყვავილებანაყოფები თვალს იტაცებდნენ ფერითა და სურნელით.ნაზ ბუმბულიან ფრინველთა ჭიკჭიკი და გალობა გაისმოდა ამ დიდებულსურნელოვან და ხშირ ხეების ჩრდილში. წარმტაც კიბოჭამიებს მზეზე ძვირფასიქვებით უბრწყინავდათ ფრთები, გეგონებოდა, ბუდეებში კი არა, ძვირფასკოლოფებში სხედანო.მაიორი და მასტონი ამ თვალწარმტაცმა ბუნებამ აღიტაცა. ჯადოსნულრისილამაზისადმი გულგრილი ბარბიკენი კი წინ მიიწევდა. აქაურობა სწორედ თავისინაყოფიერი მიწის გამო არ მოსწონდა. თუმცა ბარბიკენი ჰიდროსკოპიის მცოდნე არგახლდათ, მაგრამ ალღოთი გრძნობდა, ეს მიწა გაჟღენთილი იყო წყლით, მას კისწორედ სრულიად მშრალი ნიადაგი სჭირდებოდა.კვალკადა განაგრძობდა გზას. ფონით უნდა გადაელახათ რამდენიმე პატარა.მაგრამ საკმაოდ ხიფათიანი მდინარე, ვინაიდან ზოგი მათგანი სავსე იყოდაახლოებით თვრამეტფუტიანი ალიგატორებით, მამაცი მასტონი თავისი რკინისკაუჭით დაემუქრა ამ ურჩხულთ. მაგრამ ამ მოძრაობამ შეაშინა მხოლოდ პელიკანები,იხვინჯები, ფაეტონები და წყლის სხვა ფრინველები, ხოლო დიდი წითელიფლამინგოები არც კი შერხეულან და უაზრო თვალებით მიშტერებოდნენ ადამიანებს.და ბოლოს, თვალს მიეფარნენ ჭაობის ფრინველები და წყლის ცხოველები; ტყესულ დაბლდებოდა და მეჩხერდებოდა. მერე ისევ გამოჩნდა ტრამალი, სადაც აქა-იქჩანდნენ ხეთა ჯგუფები; ხანმგამოშვებით დამრთხალი ირმების ჯოგიგაიშლიგინებდა.- როგორც იქნა! - წამოიძახა ბარბიკენმა და უნაგირზე წამოიმართა. - გამოჩნდნენფიჭვები.- და ველურებიც, - დაუმატა მაიორმა.მართლაც, ჰორიზონტზე დალანდეს სემიონელთა რაზმი; როგორც ჩანდა,აღელვებულნი იყვნენ, აქეთ-იქით დააჭენებდნენ თავიანთ ფეხმალ ცხენებს, შუბებსიქნევდნენ, ჰაერში თოფებს ისროდნენ, მაგრამ სროლის ხმა ძლივს აღწევდამოგზაურებამდე. თუმცა, სემინოლები ამ მტრულ დემონსტრაციასღა დასჯერდნენ დაბარბიკენსა და მის ამალაზე თავდასხმა ვეღარ გაბედეს.ბოლოს კავალკადა რამდენიმე აკრისხელა ქვიან შემაღლებაზე ავიდა. ფართოთვალსაწიერს მზე თავის მხურვალე სხივებს აფრქვევდა. ეს ადგილი ირგვლივ