ááááááá¬áááá ááááá áááá
ááááááá¬áááá ááááá áááá ááááááá¬áááá ááááá áááá
ბარბიკენს სიზმარშიც კი ნიკოლი ელანდებოდა შეუღწევი ჯავშნის სახით. ამჯავშანზე იგი ნაკუწ-ნაკუწად იმსხვრეოდა, ხოლო ნიკოლს კოშმარულ წარმოდგენაშიბარბიკენი - საშინელი ყუმბარა - შუაზე გლეჯდა.თუმცა ორივე მეცნიერი სხვადასხვა მიმართულებით მიდიოდა. ისინი ოდესმემაინც შეხვდებოდნენ ერთმანეთს გეომეტრიული აქსიომების მიუხედავად. და მაშინეს შეხვედრა უეჭველად დუელით დამთავრდებოდა. მაგრამ ქვეყნისათვის ამ ესოდენსაჭირო ორი მოქალაქის საბედნიეროდ, ისინი ერთმანეთისაგან 50-60 მილით იყვნენდაშორებულნი, მეგობრები მათ შუა ღობესავით იყვნენ ჩამდგარნი, ასე რომ, ერთადარასოდეს შეყრილან.ძნელია იმისი თქმა, თუ ამ ორი გამომგონებლიდან რომელმა აჯობა, ვინაიდანმათი მოღვაწეობის შედეგები ჯერ კიდევ არ იყო ზუსტად შეფასებული, მაგრამგამოდიოდა, ჯავშანმა დაჯაბნა ყუმბრა, თუმცა საქმეში ჩახედულ ადამიანებს ეჭვიეპარებოდათ. უკანასკნელი გამოცდის დროს ბარბიკენის ცილიდნრულ-კონუსურიყუმბარები ისე ერჭობოდნენ ჯავშანს, ვით ქინძისთავები ცვილს. იმ დღესფილადელფიელი გამომგონებელი გამარჯვებას ზეიმობდა. აბუჩად იგდებდა თავისმეტოქეს, მაგრამ სულ მალე მიხვდა, რომ ერთობ იჩქარა:L ბარბიკენმა თავისიცილინდრულ-კონუსური ყუმბარები შეცვალა უბრალო ექვსასგირვანქიანიჭურვებით, რომლებმაც. მიუხედავად მცირე საწყისი სიჩქარისა, დაამტვრიეს,გაანგრიეს და ნაწილ-ნაწილ მიჰფანტ-მოჰფანტეს საუკეთესო ლითონისაგანგამოჭედილი ჯავშანი.ასეთი იყო საქმის ვითარება, გამოდიოდა, რომ გამარჯვება ყუმბარას უნდადარჩენოდა. უცებ ომიც დამთავრდა, - და სწორდ იმ დღეს, როცა ნიკოლს ნაჭედილითონის ახალი ჯავშანი უნდა მოეთავებინა. იგი თავისებური შედევრი იყომსოფლიოში - ვერც ერთი ყუმბარა ვერ შეძლებდა მის განგრევას. კაპიტანმა ნიკოლმათავისი ახალი ჯავშანი ვაშინგტონის პოლიგონზე ჩამოიტანა და ბარბიკენსშეუთვალა, გაენგრია იგი. ბარბიკენმა უარი თქვა სამხედრო მოქმედებების შეწყეტისმიზეზით.ამ უარით გაცოფებულმა ნიკოლმა შესთავაზა, გამოეცადათ მისი ჯავშანი,რომელიც გნებავთ ყუმბარით: მრგვალით, კონუსურით, ღრუიანით, მთლიანით, -თუნდაც უსაშველო დიდით. "საზარბაზნე კლუბის" პრეზიდენტმა კვლავ უარიგანაცახდა: როგორც ჩანს, თავისი დიდების სასწორზე შეგდება არ უნდოდა...მოწინააღმდეგის სიჯიუტემ წონასწორობა დააკარგვინა ნიკოლს, მანგადაწყვიტა, ეცდუნებინა ბარბიკენი წარმოუდგენლად შეღავათიანი პირობებით: იგითანახმა იყო, ესროლა თავისი ჯავშნისათვის ორასი იარდი მანძილიდან: ბარბიკენიკვლავ უარზე იყო. მაშ, ასი იარდიდან: არა, ბარბიკენი სამოცდათხუთმეტიიარდიდანაც არ იყო თანახმა."თუ ასეა, გთავაზობთ ორმოცდაათ იარდს, - გამოუცხადა კაპიტანმა გაზეთისმეშვეობით - თანახმა ვარ ოცდახუთ იარდზე, და მე თვითონ ამოვუდგები ჯავშანსუკან".ბარბიკენმა უპასუხა, რომ არ გაისროდა იმ შემთხვევაშიც კი, ნიკოლი უკან კიარა, თავის ჯავშნის წინ რომ გამოჭიმულიყო.ამისთან პასუხმა ნიკოლი საბოლოოდ გამოიყვანა მოთმინებიდან და ლანძღვა-გინება დაუწყო თავის მეტოქეს. იგი ამტკიცებდა, რომ ამ ამბავს ლაჩრობის სუნიუდისო. რომ კაცს, რომელიც უარს ამბობს, გაისროლოს ზარბაზნიდან, უეჭველადეშინია შემოთავაზებული გამოცდისა და საერთოდ თანამედროე არტილერისტებმა,რომლებიც ექვსი მილის მანძილიდან ესვრიან ერთმანეთს, პირდი მამაცობა
მათემატიკური ფორმულით შეცვალეს, ხოლო კაცი, რომელიც აცხადებს, რომმსვიდად დადგება თავისი ჯავშნის უკან, ყუმბარის ოსტატურად მსროლელზეარანაკლებ მამაციაო.ბარბიკენი არ გამოხმაურებია. შესაძლოა, არც გაუგია. არ ეცალა. სწორედ იმდროს წამოიწყო ახალი საქმე და დღედაღამ ფიქრობდა, ანგარიშობდა. კაპიტანმანიკოლმა მაშინ მთლად დაკარგა მოსვენება, როცა ბარბიკენმა "საზარბაზნე კლუბში"თავისი ცნობილი სიტყვა წარმოთქვა. აქ უკვე თავი იჩინა მეტოქის მიმართ შურმაც დაუმწეობის გრძნობამაც. მართლა და მართლა, რით უნდა დაჩრდილო ცხრაასი ფუტისსიგრძის მქონე კოლუმბიადა? რა ჯავშანი უნდა გამოჭედო, რომ გაუძლოს ოციათსგირვანქიან ყუმბარას? კაპიტან ნიკოლს პირველ ხანებში თავზარი დაეცა, იგიმოსპო, მიწასთან გაასწორა ამ საშინელმა ყუმბარამ; მერე გამოფხიზლდა, გონიმოიკრიბა, და გადაწყვიტა, ბარბიკენის პროექტი გაეცამტვერებინა.გააფთრებით დაესხა თავს "საზარბაზნე კლუბის" ამ წამოწყებას. დღე და ღამეწერდა, მერე რედაქციებში აგზავნიდა უამრავ წერილს და ისინიც სიამოვნებითბეჭდავდნენ. იგი მეცნიერული გამოანგარიშების გზით ცდილობდა, მოესპობარბიკენის პროექტი, რაკიღა ბრძოლაში ჩაება, არ ერიდებოდა საძრახის და ყოვლადუპატიოსნო საშუალებებსაც კი.უწინარეს ყოვლისა, ნიკოლი გააფთრებით დაესხა თავს "საზარბაზნე კლუბის"ციფრობრივ მონაცემებს; იგი ალგებრულად ამტკიცებდა, ბარბიკენის ფორმულებისწორი არ არისო და ბრალს დებდა ბალისტიკის ანაბანის უცოდინარობაში. სხვაშეცდომებს შორის აღნიშნავდა იმასაც, რომ არანაირ სხეულს არ შეიძლება მიენიჭოსთორმეტი ათასი იარდი სიჩქარე წამში. შემდეგ, ტვისი საკუთარი გამოანგარიშებისსაფუძველზე ასაბუთედა, ასეთი სიჩქარეც რომ ჰქონდეს კოლუმბიადის ყუმბარას,იგი ვერ გააღწევს დედამიწის ატმოსფეროს, თავისი მეტიმსეტად დიდი წონის გამოვერ აფრინდება რვა ლიეს სიმაღლეზე კიო! მეტიც, მოცემულ სიჩქარეზე, თუნდაც იგისაკმარისად ჩავთვალოთ, ყუმბარა ვერ გაუძლებს გაზების დაწნევას. და ამს რომცგაუძლოს, ყოველ შემთხვევაში, მაღალ ტემპერატურას ვერ გაუძლებს,კოლუმბიადიდან გამოვარდნისას გადნება და ქარაფშუტა. მაყურებლებს მდუღარელიოონის წვიმა გადმოეღვრებაო.მაგრამ ბარბიკენი არავითარ ყურადღებას არ აქცევდა ამ შემოტევებს დამშვიდად განაგრძობდა თავის საქმეს.მაშინ ნიკოლმა სხვა მხრიდან შემოუტია: იგი ირწმუნებოდა, რომ ბარბიკენისწამოწყება არამარტო ფუჭია, მეტისმეტად სახიფათოა, როგორც იმმოქალაქეებისათვის, რომლებიც დაესწრებიან ამ საძრახ სანახაობას, ისევე ამბედნავსი ზარბაზნის ახლოს მდებარე ქალაქებისთისაცო. თანაც თუკი ყუმბარა ვერმიაღწევს მთვარემდე, - და რომ ვერ მიაღწევს, ეგ ცხადზე უცხადესია, - იგი უსათუოდდაეცემა დედამიწაზე; ასეთ შემთხვევაში კი ამხელა სხეულის დაცემის ენერგია,გამრავლებული მისი სიჩქარის კვადრატზე, გამოიწვევს საშინელ კატასტროფასდედამიწის იმ პუნქტში, სადაც იგი დაეცემა. ამიტომ ასეთ შემთხვევაში რომ არშეილახოს მოქალაქეთა მოქმედების თავისუფლება, საჭიროა, დაისვას საკითხი, რომმთავრობა ჩაერიოს ამ საქმეში, ვინაიდან არ შეიძლება ერთი ადამიანის ფანტაზიისგამო საფრთხეში ჩავარდეს უამრავი ადამიანის სიცოცხლე.აქედან ჩანს, თუ როგორ გადააჭარბა კაპიტანმა ნიკოლმა. მაგრამ იგი სრულიადმარტო რჩებოდა არავის არ სწამდა მისი ავბედითი წინასწარმეტყველებისა. მასშეეძლო ეყვირა რამდენიც უნდოდა, ეყვირა ხმის ჩახლეჩამდე, - მაინც არაფერიგამოდიოდა, ნიკოლი იმ ვექილის მდგომარეობაში აღმოჩნდა, რომლის საქმე
- Page 1 and 2: დედამიწიდან
- Page 3 and 4: ცორდნორფთან
- Page 5 and 6: - უნდა შევეცა
- Page 7 and 8: მხატრული გემ
- Page 9 and 10: - მთვარე დაწვ
- Page 11 and 12: მესამე თავიე
- Page 13 and 14: მხრიდან დააყ
- Page 15 and 16: "რა დროს იქნე
- Page 17 and 18: იგი დაინახავ
- Page 19 and 20: უფრო გვიან და
- Page 21 and 22: მთვარის ბრუნ
- Page 23 and 24: ერთობ უმნიშვ
- Page 25 and 26: ვოცნებობ იმ დ
- Page 27 and 28: - მაგრამ, რას ვ
- Page 29 and 30: და თანაც ისეთ
- Page 31 and 32: - იმიტომ, რომ ჯ
- Page 33 and 34: წარმოსადგენ
- Page 35 and 36: - ამისდა მიუხ
- Page 37: ყოველივე ეს კ
- Page 41 and 42: - არც ერთ თქვე
- Page 43 and 44: "კი, თქვენმა მ
- Page 45 and 46: სავსებით იზი
- Page 47 and 48: 257 ფრანგი - ასე
- Page 49 and 50: ბარბიკენს, რო
- Page 51 and 52: - მე კიდევ მის
- Page 53 and 54: თეთრები და ზა
- Page 55 and 56: ექვსნახევარ
- Page 57 and 58: გავიხსენოთ, რ
- Page 59 and 60: ბარბიკენი და
- Page 61 and 62: საბედნიეროდ,
- Page 63 and 64: მაიორი ელფის
- Page 65 and 66: და მხოლოდ ერთ
- Page 67 and 68: ქვეყნის ამ ახ
- Page 69 and 70: საფრანგეთის
- Page 71 and 72: განზრახვაზე
- Page 73 and 74: მოგზაურობა მ
- Page 75 and 76: არსებებისათ
- Page 77 and 78: - ჩვენ აქ იმის
- Page 79 and 80: სხვებზე დაწვ
- Page 81 and 82: - მაგრამ, დავუ
- Page 83 and 84: თუ როგორ დადგ
- Page 85 and 86: მხოლოდ ფრინვ
- Page 87 and 88: - რა მიაგენი?-
ბარბიკენს სიზმარშიც კი ნიკოლი ელანდებოდა შეუღწევი ჯავშნის სახით. ამჯავშანზე იგი ნაკუწ-ნაკუწად იმსხვრეოდა, ხოლო ნიკოლს კოშმარულ წარმოდგენაშიბარბიკენი - საშინელი ყუმბარა - შუაზე გლეჯდა.თუმცა ორივე მეცნიერი სხვადასხვა მიმართულებით მიდიოდა. ისინი ოდესმემაინც შეხვდებოდნენ ერთმანეთს გეომეტრიული აქსიომების მიუხედავად. და მაშინეს შეხვედრა უეჭველად დუელით დამთავრდებოდა. მაგრამ ქვეყნისათვის ამ ესოდენსაჭირო ორი მოქალაქის საბედნიეროდ, ისინი ერთმანეთისაგან 50-60 მილით იყვნენდაშორებულნი, მეგობრები მათ შუა ღობესავით იყვნენ ჩამდგარნი, ასე რომ, ერთადარასოდეს შეყრილან.ძნელია იმისი თქმა, თუ ამ ორი გამომგონებლიდან რომელმა აჯობა, ვინაიდანმათი მოღვაწეობის შედეგები ჯერ კიდევ არ იყო ზუსტად შეფასებული, მაგრამგამოდიოდა, ჯავშანმა დაჯაბნა ყუმბრა, თუმცა საქმეში ჩახედულ ადამიანებს ეჭვიეპარებოდათ. უკანასკნელი გამოცდის დროს ბარბიკენის ცილიდნრულ-კონუსურიყუმბარები ისე ერჭობოდნენ ჯავშანს, ვით ქინძისთავები ცვილს. იმ დღესფილადელფიელი გამომგონებელი გამარჯვებას ზეიმობდა. აბუჩად იგდებდა თავისმეტოქეს, მაგრამ სულ მალე მიხვდა, რომ ერთობ იჩქარა:L ბარბიკენმა თავისიცილინდრულ-კონუსური ყუმბარები შეცვალა უბრალო ექვსასგირვანქიანიჭურვებით, რომლებმაც. მიუხედავად მცირე საწყისი სიჩქარისა, დაამტვრიეს,გაანგრიეს და ნაწილ-ნაწილ მიჰფანტ-მოჰფანტეს საუკეთესო ლითონისაგანგამოჭედილი ჯავშანი.ასეთი იყო საქმის ვითარება, გამოდიოდა, რომ გამარჯვება ყუმბარას უნდადარჩენოდა. უცებ ომიც დამთავრდა, - და სწორდ იმ დღეს, როცა ნიკოლს ნაჭედილითონის ახალი ჯავშანი უნდა მოეთავებინა. იგი თავისებური შედევრი იყომსოფლიოში - ვერც ერთი ყუმბარა ვერ შეძლებდა მის განგრევას. კაპიტანმა ნიკოლმათავისი ახალი ჯავშანი ვაშინგტონის პოლიგონზე ჩამოიტანა და ბარბიკენსშეუთვალა, გაენგრია იგი. ბარბიკენმა უარი თქვა სამხედრო მოქმედებების შეწყეტისმიზეზით.ამ უარით გაცოფებულმა ნიკოლმა შესთავაზა, გამოეცადათ მისი ჯავშანი,რომელიც გნებავთ ყუმბარით: მრგვალით, კონუსურით, ღრუიანით, მთლიანით, -თუნდაც უსაშველო დიდით. "საზარბაზნე კლუბის" პრეზიდენტმა კვლავ უარიგანაცახდა: როგორც ჩანს, თავისი დიდების სასწორზე შეგდება არ უნდოდა...მოწინააღმდეგის სიჯიუტემ წონასწორობა დააკარგვინა ნიკოლს, მანგადაწყვიტა, ეცდუნებინა ბარბიკენი წარმოუდგენლად შეღავათიანი პირობებით: იგითანახმა იყო, ესროლა თავისი ჯავშნისათვის ორასი იარდი მანძილიდან: ბარბიკენიკვლავ უარზე იყო. მაშ, ასი იარდიდან: არა, ბარბიკენი სამოცდათხუთმეტიიარდიდანაც არ იყო თანახმა."თუ ასეა, გთავაზობთ ორმოცდაათ იარდს, - გამოუცხადა კაპიტანმა გაზეთისმეშვეობით - თანახმა ვარ ოცდახუთ იარდზე, და მე თვითონ ამოვუდგები ჯავშანსუკან".ბარბიკენმა უპასუხა, რომ არ გაისროდა იმ შემთხვევაშიც კი, ნიკოლი უკან კიარა, თავის ჯავშნის წინ რომ გამოჭიმულიყო.ამისთან პასუხმა ნიკოლი საბოლოოდ გამოიყვანა მოთმინებიდან და ლანძღვა-გინება დაუწყო თავის მეტოქეს. იგი ამტკიცებდა, რომ ამ ამბავს ლაჩრობის სუნიუდისო. რომ კაცს, რომელიც უარს ამბობს, გაისროლოს ზარბაზნიდან, უეჭველადეშინია შემოთავაზებული გამოცდისა და საერთოდ თანამედროე არტილერისტებმა,რომლებიც ექვსი მილის მანძილიდან ესვრიან ერთმანეთს, პირდი მამაცობა