დედამიწიდან მთვარემდე

მაგრამ ამ უგუნურთაგან არც ერთს აზრადაც არ მოსვლია ის კითხვა, რასაც სულახლახან, თვითონვე უარყოფითი პასუხი გასცეს:L არა, მთვარე დაუსახლებელია. არა,ყველაფერი მოწმობს, რომ შეუძლებელია მთვარე დასახლებული იყოს! მიუხედავადამისა, ისინი ყველანაირად ცდილობდნენ, რომ ამ დაუსახლებელ მთვარეზემოხვედრილიყვნენ!როცა ასეთ რისკზე მიდიოდნენ, მათ მხოლოდ ერთი კითხვა აწუხებდათ, რომელმომენტში მიაღწევდა ყუმბარა თანაბარი მიზიდულობის წერტილს. ეს მომენტი რომზუსტად გამოეანგარიშა, ბარბიკენს მხოლოდ თავის ჩანაწერებში ჩახედვა დასჭირდა,რათა მთვარის პარალელებზე აღნიშნული სხვადასხვა სიმაღლეები გაეხსენებინა.ამრიგად, მან გამოიანგარიშა, რომ მკვდარ წერტილსა და სამხრეთ პოლუსს შორისმანძილის დასაძლევად იმდენივე დრო იყო საჭირო, რამდენიც ჩრდილოეთპოლუსიდან მკვდარ წერტილამდე გადასაფრენად. დრო, რომელიც ამ გზის გავლასდასჭირდებოდა, ზუსტად ჰქონდათ აღნიშნული, ამან კი გამოანგარიშება გაადვილა.ბარბიკენმა გამოაცხადა, რომ თანაბარი მიზიდულობის წერტილს ზუსტად 8დეკემბრის ღამის პირველ საათზე მიაღწევდნენ. ახლა 7 დეკემბრის ღამის სამი საათიიყო. მაშასადამე, ხელს თუ არაფერი შეუშლიდა, ყუმბრა მკვდარ წერტილთანოცდაორი საათის შემდეგ იქნებოდა.თავდაპირველად რაკეტა იმისათვის იყო განკუთვნილი, რომ ყუმბარას მთვრეზედაშვებაში დახმარებოდა, ახლა კი მამაც მოგზაურებს რაკეტები სრულიადსაწინააღმდეგო მიზნითუნდა გამოეყენებინათ.რაკეტები მზად იყო; ისღა დარჩენოდათ, დანიშნულ დროს დალოდებოდნენ.- ახლა უკევ არაფერი საქმე აღარ გვაქვს, - თქვა ნიკოლმა, - ამიტომ გთავაზობთ...- რას? - ჰკითხა ბარბიკენმა.- ძილს.- ერიჰაა! - იყვირა არდანმა.- ორმოცი საათია, რაც თვალი არ მოგვიხუჭავს! რამდენიმე საათის ძილი ძალასმთლად აღვგვიდგენს!- არაფრით არ დავწვები! - წამოიძახა მიშელმა.- არ გინდა და ნუ გინდა! შენი ნებაა! მე კი უკვე მძინავს!და დივანზე გაშხლართულმა ნიკოლმა მაშინვე ხვრინვა ამოუშვა.- ნიკოლი სწორდ მოიქცა, მეც მას მივბაძავ, - გადაწყვიტა ბარბიკენმა.რამდენიმე წუთის შემდეგ პრზიდენტის ხვრინვა ნიკოლის ბარიტონს შეეხმიანა.- ხანდახან პრაქტიკულ ხალხსაც უჩნდებათ ჭკვიანური აზრები, - თქვა მარტოდარჩენილმა მიშელ არდანმა.გრძელი ფეხები გაჭიმა, დაკუნთული ხელები თავქვეშ ამოიწყო და ძილს მისცათავი.მაგრამ შეუძლებელი იყო, რომ ჩვენს მოგზაურებს მშვიდად და დიდხანსსძინებოდათ. სამივენი მეტისმეტად აფორიაქეულნი იყვნენ. დილის შვიდისაათისათვის გაიღვიძეს და მაშინვე წამოხტნენ.ყუმბარა მთვარეს კვლავ შორდებოდა და უფრო მეტად აბრუნებდა მისკენ წვერს.ეს მოვლენა ბარბიკენის გეგმებს ხელს უწყობდა, თუმცა ამ მოვლენის არსი ვერამოეხსნა.რაკეტების გასაშვებად ნავარაუდევ დრომდე ჩვიდმეტი საათი რჩებოდა.ეს დღე ჩვენს მეგობრებს უსასრულოდ ეჩვენათ. რა გაბედულნიც არ უნდაყოფილიყვნენ, მოგზაურებს გული ეკუმშებოდათ იმის გაფიქრებაზე, რომ მალედადგებოდა წუთი, რომელიც გადაწყვეტდა საკითხს - მთვარეზე უნდა