დედამიწიდან მთვარემდე

ამ დროს ყუმბარის ძირი, ეტყობა, საკმაოდ გაჭიმულ ელიფსს ხაზავდა, მთვარისზედაპირიდან ცოტათი გადაიხარა. "სავსე" რომ ყოფილიყო დედამიწა, მოგზაურებიუკვე დაინახავდნენ. მაგრამ მზის სხივებში ჩაძირული დედამიწა ჯერ არ ჩანდა.მეგობრების მზერა სხვა სანახაობამ მიიპყრო: ეს გახლდათ მთვარის სამხრეთნაწილის სურათი, რომელიც ჭოგრიტმა რთ მერვედ ლიემდე მოუახლოვათ. ისინიილუმინატორებს არ ცილდებოდნენ და უცნაური მატერიკის ყველა თავისებურებასინიშნადნენ.დერფელისა და ლეიბნიცის მთები თითქმის უკიდურეს სამხრეთ პოლუსთანგაწოლილ ორ ცალკეულ ჯგუფს ქმნიან.მთების პირველი ჯგუფი მთვარის აღმოსავლეთ ნაწილსი, პოლუსიდან 84პარალელადე გადაჭიმული; მეორე - აკრავს აღმოსავლეთ საზღვარს და სამხრეთგანედის 75 გრადუსიდან მიემართება პოლუსისაკენ.თითქოს თვალისმომჭრელ თოვლს დაეფარა უცნაურად მოხრილი ამ მთებისმწვერვალები, რომლებიც პირველად გამოჩენილმა ასტრონომმა მამა სეკიმ შენიშნა.ბარბიკენს შეეძლო ეს ცნობილ რომაელ ასტრონომზე უფრო მეტი სიზუსტითდაედგინა.- თოვლი! - წამოიყვირა ბარბიკენმა.- თოვლი? - გაუკვირდა ნიკოლს.- დიახ, ნიკოლ, თოვლია, მისი ზედაპირი დიდ სიღრმეზეა გაყინული. შეხედეთ,მზის სხივებს როგორ ირეკლავს. გაციებული ლავა ასე თვალისმომჭრელად არაელვარდებოდა. ესე იგი, მთვარეზე წყალიც არის და ჰაერიც. იქნებ უმნიშვნელორაოდენობით, მაგრამ მაინც არის. ამას ვერ უარვყოფთ.მართლაც, ამაში ეჭვს ვეღარ შეიტანდნენ. და თუ ბარბიკენი ოდესმე დედამიწაზედაბრუნდებოდა, მისი ჩანაწერები მნიშვნელოვანი შენაზენი იქნებოდა მთვარისმეცნიერთათვის.დერფელისა და ლეიბნიცის მთები ცირკებისა და წრიული მაღალობებისმწკრივით გარშემორტყმულ პატარა დაბლობებს შორის აღმართულიყვნენ. ამმიდამოებსი ეს ერთადერთი მთაგრეხილი შეხვდათ. არცთუ ისე გადაჭიმულმთაგრეხილზე აქა-იქ ამაღლებბულიყო რამდენიმე მწვერვალი, რომელთაგანყველაზე დიდი 7 603 მეტრს აღწევს.ყუმბარა ამ მაღლობების თავზე მიფრინავდა. მათი რელიეფი მთვარის დისკოსთვალისმომჭრელ სხივებსი ჩაფლულიყო.მოგზაურებს თვალწინ გადაეშალათ უფერული, მკაფიო მოახაზულობისმთვარის პეიზაჯები, სადაც შუქჩრდილები არ შეინიშნებოდა. თეთრი და შავი ფერისმკვეთრი კონტრასტების მიზეზი კი ის იყო, რომ სხივები არ იფანტებოდა.მოგზაურებმა ამ ქაოსურ ქვეყანას გრიგალივით გადაუქროლეს; მათ ქვემოთგაიელვებდა ხოლმე მწვერვალები, დაბლობები, ხეობები; ისინი ჩაშტერებოდნენყოველ ნაპრალს, ყოველ საიდუმლო ღრმულს და შეუმჩნეველი არ რჩებოდათ არცერთი ხვეული თუ შვერილი. მაგრამ მცენარეულის რაიმე ნიშანწყალი, ანსაცხოვრებელი ბინის ნაკვალევი არსად შეუნიშნავთ, გარდა ამოფრქვევული ქანებისგაპრიალებული ზედპირისა, რაც არეკლილი მზის სხივებში თვალისმომჭრელადბრწყინავდა. აქ, სიკვდილის სამეფოში, სიცოცხლის ნიშანწყალი არ ჩანდა და მთებისმწვერვალებიდან წამოსული ზვავები უძირო უფსკრულებში უხმაუროდუჩინარდებოდნენ. აქ მხოლოდ და მხოლოდ უტყვი მოძრაობა იყო ყველგან.ხელახალი დაკვირვების შედეგად ბარბიკენმა დაადგინა, რომ მთვარის დისკოსნაპირბი, მიუხედავად იმისა, რომ ცენტრალურ ნაწილთან შედარებით უჩინარი