დედამიწიდან მთვარემდე

18ათას ლიემდე, დავინახავთ, რომ იუპიტერის პირველი თანამგზავრი უფროახლოსაა მის ზედაპირთან, ვიდრე მთვარე - დედამიწასთან. სატურნის რვათანამგზავრიდან თავის პლანეტასთან ასევე ახლოსაა ოთხი: დიონა მდებარეობსსატურნიდან 84 600 დლიეზე, ტეფია - 62 966 ლიეზე, ენცელადი - 48 191 ლიეზე დაბოლოს მიმასი, რომელიც მხოლოდ 34 500 ლიეზე იმყოფება.ურანის რვა თანამგზავრიდან, პირველი - არიელი თავის პლანეტასთან სულრაღაც 51 520 ლიეთია დაშორებული.ამრიგად, ამ სამი პლანეტის ზედაპირზე დაკვირვება, რაც ბარბიკენს მთვარეზემოუვიდა აზრად, გაცილებიტ ადვილი იყო. და თუ ამ პლანეტების ბინადარნი ჩვენიმეგობრების მსგავს მოგზაურობას გაბედავდნენ, ალბათ თავიანთი თანამგზავრებისუხილავი ნახევარსფეროების გამოკვლევას მოახერხებდნენ.მადგრამ თუ თავიანთი პლანეტა არსოდეს დაუტოვებიათ, მათ ამთანამგზავრების შესახებ დედამიწის ასტრონომებზე უფრო ნაკლები ეცოდინებათ.ამასობაში ყუმბარა წყვდიადში ხაზავდა ტრაექტორიას, რომლისგანსაზღვრისათვის არავითარი მონაცემები არა ჰქონდათ. ბარბიკენმა ვერაფრითდაადგინა, შეიცვალა თუ არა ყუმბარის მიმართულება მთვარის მიზიდულობისგავლენით ან რომელიმე უცნობი ციური სხეულის ზემოქმედებით. მაგრამ ყუმბარისმდგომარეობაში მკვეთრი ცვლილება მოხდა. რაშიც ბარბიკენი დილის ოთხისაათისათვის დარწმუნდა.ყუმბარა მთვარის ზედაპირისკენ შებრუნდა და მისი ღერძისპერპენდიკულარულად დადგა. ეს ცვლილება მიზიდულობით - სიმძიმის ძალით იყოგამოწვეული. ყუმბარის ყველაზე მძიმე ნაწილმა - ფსკერმა უხილავი დისკოსაკენდაიწყო გადახრა, თითქოს ზედ უნდა დასცემოდა.იქნებ, ყუმბარა მაინც დაეშვას მთვარეზე? იქნებ, მოგზაურებმა სასურველმიზანს მიაღწიონ? სამწუხაროდ, არა. ერთ-ერთი არცთუ მთლად გარკვეული ფაქტისსაფუძველზე ბარბიკენი მიხვდა, რომ ყუმბარა კი არ უახლოვდებოდა მთვარეს, მისგარშემო მოძრაობდა მეტ-ნაკლებად კონცენტრული მრუდით.ჩაბნელებული დისკოს ჰორიზონტზე ნიკოლმა შეამჩნია რაღაც უცნაურიკაშკაში, ეს ციალი რომელიმე ამომავალი ვარსკვლავის სინათლედ ვერმოეჩვენებოდათ. მოწითალო შუქი თანთანდან ძლიერდებოდა და იზრდებოდა; ეს კიიმის დასტური იყო, რომ ყუმბარა მთვარეზე კი არ ეცემოდა, არამედ მოციმციმელაქას უახლოვდებოდა.- ვულკანია! - იყვირა ნიკოლმა. - მოქმედი ვულკანი! მთვარის ვულკანისამოფრქვევაა! მაშასადამე, მთვარე ჯერ მთლიანად არ გაციებულა!...- დიახ, ამოფრქვეაა, - დაეთანხმა ბარბიკენი, რომელიც ჭოგრიტითგულმოდგინედ აკვირდებოდა ციალს.- მხოლოდ ვულკანი შეიძლება იყოს!- კი, მაგრამ ასეთი ცეცხლის შესანარჩუნებლად ხომ ჰაერია საჭირო! - შენიშნაარდანმა. - ესე იგი, მთვარის ეს ნაწილი ატმოსფეროთია გარემოცული.- ადვილი შესაძლებელია, - უპასუხ ბარბიკენმა. - მაგრამ არ არის აუცილებელი.ზოგიერთი ნივთიერების დაშლის შედეგად წარმოიქმნება ჟანგბადი, რითაც იკვებებაუჰაერო სივრცეში ამოფრქვეული ალი. ის კი არა, მე მგონია, რომ ალი, რომელსაც ჩვენვაკვირდებით, სწორედ იმ სიკაშკაშითა და სიძლიერით გამოირჩევა, რაც სუფთაჟანგბადში წვისათვის არის დამახასიათებელი. ამიტომ ჯერ მთვარის ატმოსფეროსარსებობას ვერ დავამტკიცებთ.