დედამიწიდან მთვარემდე

ცხადია, ამას შეეძლო ყველაზე მომთმენი დამკვირვებელიც კი მოთმინებიდანგამოეყვანა. ყველაზე უფრო საინტერესო, იდუმალებით მოცული, უხილავინახევარსფერო ახლა მათთვის ისეთივე მიუწვდომელი იყო, როგორც დედამიწიდან!ნახევარსფერო, რომელიც სულ რაღაც თხუთმეტი დღე-ღამის წინ იყო თუ თხუთმეტიდღე-ღამის შემდეგ იქნებოდა მზის სხივებით უხვად განათებული, ახლა წყვდიადშიჩაკარგულიყო. რა ბედი ეწევა ყუმბარას თხუთმეტი დღე-ღამის შემდეგ? საითგაიტაცებენ მიზიდულობის იდუმალი ძალები? ამას ვინ ახსნიდა!ასტრონომების ვარაუდით, მთვარის უხილავი და ხილული ნახევარსფეროებიაგებულებით ერთმანეთს ჰგვანან. მართლაც, მთვარის მცირე ლიბრაციის შედეგად,რაზედაც ბარბიკენი ლაპარაკობდა, ჩვენ უხილავი ნახევარსფეროს მეშვიდედინაწილი და ამ მიდამოებში შეინიშნება ისეთივე მთები და დაბოლოებები, ცირკები დაკრატერები, რაც ხილული ნახევარსფეროს რუკაზეა აღნიშნული. მაშასადამე,ნამდვილად შეიძლება ვიფიქროტ, რომ იქაც იგივე უნაყოფო და უსიცოცხლო ბუნებადა სამყაროა. მაგრამ იქნებ ატმოსფეროს სწორედ იმ მხარესაა? იქნებ ჰაერმა დაწყალმა სიცოცხლე წარმოშვა ამ მატერიკებზე? იქნებ იქ კიდევ არსებობსმცენარეულობა? იქნებ ამ პირობებში კიდეც ცხოვრობს ადამიანი? რამდენისაინტერესო საკითხის გადაჭრა შეიძლებოდა უხილავ ნახევარსფეროზე თუნდაცთვალის ერთი გადავლებით! რამდენი საიდუმლო ამოიხსნეობოდა მსგავსიდაკვირვებების შედეგად! და რა სიამოვნებას იგრძნობდა ადამიანი, აქამდე მისითვალისათვის დაფარული სამყაროს მზერით რომ დამტკბარიყო!ამდენად გასაგებია, თუ რა გულდაწყვეტილები იყვნენ ჩვენი მოგზაურები, როცაირგვლივ ბინდი ჩამოწვა: მთვარის დისკოს დაკვირვება მათთვის სრულიადხელმიუწვდომი გხდა. თვალს მხოლოდ თანავარსკვლავედების ხილვა ახრებდა. დაუნდა აღინიშნოს, რომ არასოდეს ასტრონომებს, ფეი იქნებოდა ეს თუ შაკორნაკი ანსეკი, არ ჰქონიათ ვარსკვლავებზე დაკვირვების ასეთი ხელსაყრელი პირობები.მართლაც ვერაფერი შეედრებოდა ვარსკვლავებით მოჭედილი ცის მშვენიერბას.თითქოს ცის თაღში ჩასმული ალმასებიაო, ვარსკვლავები ცისარტყელას ფერებივითბრწყინავდნენ. თვალს იტცებდა მთელი ცისკიდურის სამხრეთის ჯვრიდანპოლარულ ვარსკვლავამდე. თორმეტი ათასი წლის შემდეგ, დედამიწის ღერძისრყევის შედეგად, ამ თანავრსკვლავადებმა თავიანთი როლი უნდა დაუთმონპოლარულ ვარსკვლავებს: პირველმა - კანოპუსს - სამხრეთ ნახევარსფეროში, დამეორემ - ვეგას - ჩრდილოეთ ნახევარსფეროში. მზერა სამყაროს უსასრულობასიიკარგებოდა და ყუმბარა ადამიანის ხელით შექმნილი ახალი მნათობივითმიფრინავდა. სრულიად გასაგები მიზეზების გამო ყველა თანავარსკვლავედითანაბრად და მშვიდად კაშკაშებდა: ისინი არ ციმციმებდნენ იმიტომ, რომ აქ არ იყოის ატმოსფერო, რომელიც ჰაერის სხვადასხვაგვრი ტენიანობისა და შრეებისსიხშირის გამო ვარსკვლავებს აციმციმებს. აქ ისინი ისე კაშკაშებდნენ, როგორცსამყაროს დაურღვეველ მდუმარებაში უძილო, გაუვალი წყვდიადისაკენ.მიპყრობილი ნათელი და მორჩილი თვალები.მოგზაურები დიდხანს ვერ აშორებდნენ თვალს ვარსკვლავებიან ცას,რომელზედაც ვეებერთელა ორმოსავით შავად დააღო პირი მთვარის უზარმაზარდისკოს. მაგრამ მათ აღტაცებული მზერა თანდათან უსიამოვნო ჟრჟოლამ შეცვალა.გარედან შემოჭრილი სიცივის გამო ფანჯრები შიგნიდან სწრაფად დაიფარა ყინულისსქელი ფენით. მზის შვეული სხივები უკვე ვეღარ ათბობდნენ ყუმბარას. იგითანდათანობით კარგავდა კედლებში დაგროვილ სითბოს. ეს სითბო გამოსხივებისწყალობით სწრაფად იფანტებოდა სივრცეში. მოგზაურების ვგონში ტემპერატურა