დედამიწიდან მთვარემდე

სიმშვიდის ზღვა (Mare Tranqillitatis), რომელსაც 121 509 კვადრატული ლიე უჭირავს.ეს ზღვა სამხრეთით უერთდება ნექტარის ზღვას (Mare Nectaris), რომელიც 28 800კვადრატულ ლიეზეა გადაჭიმული, სამხრეთ განედის 15 გრადუსსა და დასავლეთისგრძედის 35 გრადუსზე. იგი აღმოსავლეთით მდებარე, ამ ნახევარსფეროს ყველაზეგანიერ ნაყოფიერების ზღვას (Mare Fecunditatis) უერთდება. ეს ზღვა 219 300კვადრატულ ლიეს მოიცავს სამხრეთ განედის 3 გრადუსსა და დასავლეთ გრძედის 50გრადუსზე. და ბოლოს, უკიდურეს ჩრდილოეთში და უკიდურეს სამხრეთში არისკიდევ ორი ზღვა - ჰუმბოლდტის (Mare Humboldtianum) - 6500 კვადრატული ლიესსიდიდისა და სამხრეთის ზღვა (Mare Australe), რომლის ფართობი 26 ათასიკვარდრატული ლიე.მთვარის დისკოს ცენტრში, ზედ ეკვატორზე და ნულ მერიდიანზე ცენტრალურიყურეა (Sinus Medii), თავისებური რგოლი ორ ნახევარსფეროს შორის.აი, როგორ წარმოედგინათ ნიკოლსა და ბარბიკენს დედამიწიდან დანახულიმთვარის ზედაპირი. როდესაც თავიანთი გაზომვების შედეგები გაიანგარიშეს,გამოირკვა, რომ მთვარის ზედაპირს 4 738 160 კვადრატული ლიე ეჭირა, აქედან 3 317600 კვადრატული ლიე ვულკანეს, ქედებს, ცირკებს, კუნძულებს, ერთი სიტყვით, -მთელი მთვარის ზედაპირის ხმელეთს ეკავა. დარჩენილი 1 410 400 კვადრატულილიე კი ზღვებს, ტბებს, ჭაობებს, ყურეეებს ეჭირა. ე.ი. რაც კი მოჩანდა, ყველაფერიწყლით უნდა ყოფილიყო სავსე. მთელი ეს გამოანგარიშებანი ჩვენს საყვარელ მიშელსნაკლებად აღელვებდა. როგორც ცნობილია, მთვარის ნახევარსფერო 13 ნახევარჯერნაკლებია დედამიწისაზე, მაგრამ ჩვენმა სელენოგრაფებმა იქ უკვე დაითვალეს 50 000კრატერი. ამ ფოროვან გადათხრილ, ამობერილ ქაფქირივით ზედაპირს სრულიადდამსახურებულად შეარქვეს ინგლისელებმა პოეტური სახელი "green cheese" - "მწვანეყველი".არდანი წამოხტა, როცა "საზარბაზნე კლუბის" პრეზიდენტისაგან ასეთიარასაქებარი სახელი გაიგონა.- აი, თურმე რა შეურქმევიათ მე-19 საუკუნის ანგლოსაქსებს ულამაზესიდიანასათვის, ქერაკულულებიანი ფებოსისათვის, მომხიბვლელ იზიდასათვის, ღამისდიდებული დედოფლის ასტარტასათვის, ლატონასა და იუპიტერისქალიშვილისათვის და სხივმოსილი აპოლონის ახალგაზრდა დისათვის....მეთორმეტე თავიმთვარის ზედაპირიყუმბარა, როგორც ადრე აღვნიშნეთ, მთვარის ჩრდილოეთ ნახევარსფეროსკენმიემართებოდა. მოგზაურებს უკვე დიდი ხნის წინ უნდა გადაეფრინათ ყუმბარისდაცემის წერტილისათვის, მისი ფრენის ტრაექტორია რომ არ შეცვლილიყო.ღამის პირველის ნახევარი იყო. ბარბიკენის გამოანგარიშებით ყუმბარაიმყოფებოდა მთვარიდან 1 400 კილომეტრზე, რაც ოდნავ აღემატებოდა მთვარისრადიუსს; მთვარის პოლუსთან ყუმბარის მიახლოების შემთხვევაში, ეს მანძილიუნდა შემცირებულიყო. ამ დროს ყუმბარა ეკვატორის სიმაღლეს ვერ აღწევდა, მისმეათე პარალელს კვეთდა. ბარბიკენს და მის ორივე მეგობარს ამ განედიდან,