დედამიწიდან მთვარემდე

5. ყუმბარა მიაღწევს მთვარეს 4 დღის შემდეგ, ე.ი. 4 დეკემბერს, ზუსტადშუაღამეს. როცა მთვარის ცენტრი გაივლის ზენიტში. ასე და ამგვარად, "საზარბაზნეკლუბის" წევრებს ევალებათ, დაუყოვნებლივ შეუდგნენ მზადებას და აღნიშნულიდროისათვის მზად იყვნენ. თუ ისინი ხელიდან გაუშვებენ ამ დროს, მათ უნდაიცოდნენ 18 წელი და 11 თვე, ვიდრე კვლავ არ დაემთხვევა მთვარის პერიგეაში ყოფნამის ზენიტში გასვლას.კემბრიჯის ობსერვატორიის საბჭო თავის თავზე იღებს "საზარბაზნე კლუბის"წევრების მზრუნველობას და მზად არის, დაეხმაროს მათ ყოველნაირი თეორიული,ასტრონომიური საკითხების გადაჭრაში და აღნიშნულ წერილში თავის მილოცვას დაკეთილ სურვილებს უერთებს მთელი ამერიკის მისალმებებს.მეხუთე თავიმოთხრობა მთვარეზესაბჭოს წევრთა დავალებითჯონ მ. ბელფასტი,კემბრიჯის ობსერვატორიისდირექტორი".იმ ეპოქაში, როცა სამყარო ჯერ კიდევ ქაოტურ მდგომარეობაში იყო,დაკვირვებული, უსაზღვროდ მახვილი თვალის მქონე ადამიანი რომ აღმოჩენილიყოუხილავ ცენტრში, რომლის გარშემო ბრუნავს სამყარო. შენიშნავდა კოსმოსურსივრცეში შემავალ უთვალავ მირიად ატომს. ნელ-ნელა, ურიცხვი საუკუნეებისმანძილზე მოხდა მთელი რიგი ცვილებები: აღმოაჩინეს მსოფლიო მიზუდულობისკანონი, მისი გავლენის ქვეშ მოექცნენ მოეხეტიალე ატომები: ეს ატომები შეერთდნენდა ქიმიური თვისებების მიხედვით დაჯგუფდნენ; ასე წარმოიქმნა მოლეკულები,მოლეკულებმა წარმოშვეს მატერიის შეჯგუფება - ნისლეული. მატერიის ამ გროვამმაშინვე შეიძინა ბრუნვითი მოძრაობის უნარი და იწყო ტრიალი ცენტრალურიწერტილის გარშემო. გაიშვიათებული მოლეკულეისაგან შემდგარმა ამ ცენტრმა იწყობრუნვა თავისი ღერძის გარშემო. ამასთან - მექნიკის გარდაუვალი კანონებისთანახმად, რაც უფრო მცირდებოდა შეკუმშვის შედეგად მისი მოცულობა, მით უფროიზრდებოდა სიჩქარე. და ამ ორი მუდმივად მოქმედი ფაქტორის გამო ნისლეულშიშეიქმნა ცენტრალური ბირთვი - მისი მთავარი ვარსკვლავი.ვინც ყურადღებით დააკვრიდებოდა, შენიშნავდა, რომ მატერიის შეჯგუფებისგამომწვევი დანარჩენი მოლეკულებიც გადიან ამავე სტადიებს, და ასევემკვრივდებიან სულ უფრო მზარდი ბრუნვითი სიჩქარის გავლენით და ქმნიანვარსკვლავთა უთვალავ რიცხვს, რომლებიც ბრუნავენ ცენტრალურ მნათობისგარშემო. ასე წრმოიქმნა ვარკვლავთა შეჯგუფება ანუ ნისლეული. ამჟამად ხუთიათასამდე ნისლეულს ითვლიან.ამ ხუთი ათასიდან ერთ-ერთი, ირმის ნახტომი თვრამეტ მილიონ ვარსკვლავსითვლის და თითოეული თავისი "სამყაროს" ცენტრს წარმოადგენს.თუკი დაკვირვებული ადამიანი ამ თვრამეტი მილიონი მნათობიდანყურადღებას შეაჩერებდა ერთ, საკმაოდ პატარ და არც თუ ისე კაშკაშა, მეოთხესიდიდის ვარსკვლავზე, რომელიც ატარებს ამაყი მზის სახელს, - დაინახავდა, რათანმიმდევრულად გადის იგი კოსმოსური სხეულების წარმოქმნის პროცესის ყველასტადიას.