დედამიწიდან მთვარემდე

სიტყვამ მოიტანა და ჩვენ თუ დედამიწაზე არ დავრბუნდებით, მასტონი უეჭველადგვინახულებს მთვარეზე.- ეჭვიც არ მეპარება, - დაემოწმა აღგზნებული ბარბიკენი. - ის ერთგულიმეგობარია და თანაც თამამი. შეიძლება ითქვას, ჩვენი მონახულება არც ისეთირთული საქმეა. კოლუმბიადა მყარარდაა ჩამოსხმული მიწაში, ბამბა და აზოტიციკმარებს პიროქსილინისათვის! მთვრეც ხელახლა გადაკვეთს ფლორიდის ზენიტს.თვრამეტი წლის შემდეგ ის ზუსტად ამავე წერტილში იქნება.- აბა, როგორ! - კვერი დაუკრა მიშელმა, - მასტონი უეჭველად გვესტუმრება.მასთან ერთად ელფისტონი, ბლომსბერი და "საზარბაზნე კლუბის" სხვა წევრებიც...ჰო, ჰო! რა შეხვედრას მოვუწყობთ! დედამიწასა და მთვარეს შორის მერერეგულარულად ივლის მატარებელი და ყუმბარები! ვაშა მასტონს!მართალია, პატივცემული მასტონი მას "ვაშას" ვერ გაიგონებდა, მაგრამ ყური კიმაინც აუწითლდებოდა. რას აკეთებდა ის ამ დროს? ალბათ საწყალი, ლოგსპიკისასტრონომიული სადგურის საგუშაგოზე იდგა კლდოვან მთებში და უკიდეგანოსივრცეში ყუმბარას დაეძებდა. და თუ ამ წუთს იგი თავის ძვირფას მეგობრებზეფიქრობდა, არც ისინი რჩებოდნენ ვალში და მთელი თავიანთი კეთილ სურვილებითდა ფიქრებით მასთან იყვნენ.რაც დრო გადიოდა, ჩვენი მოგზაურების აღელვება უფრო და უფროიზრდებოდა. სახე შეუფაკლდათ, თითქოს გავარვარებული ღუმლის წინ სხედანო,სუნთქვა გაუხშირდათ, ფილტვები საბერველივით დაებერათ, თვალები უელავდათ,გამაყრუებელი ხმით ლაპარაკობდნენ. თითოეული სიტყვა შამპანური ღვინისბოთლიდან ატყორცნილი საცობი გეგონებოდათ. ერთ ადგილას ვეღარ ისვენედნენ,და რაც მთავარია, თვითონ სრულებით ვერ ამჩნევდნენ ასეთ უჩვეულო ნევრულაღგზნებას. ეჭვგარეშეა, სამივენი ფხიზლები იყვნენ. რამ აღაგზნო ასე? ალბათუჩვეულო გარემომ, ღამის მნათობისაგან სულ რამდენიმე საათის გზა რომაშორებდათ, თუ მათ ნერვულ სისტემაზე მთვარის იდუმალი ძალა მოქმედებდა?- ახლა კი, - მკვახედ თქვა ნიკოლმა, - რადგანაც არ ვიცით, მთვარიდანდავბრუნდებით თუ არა, ის მაინც ვთქვათ, იქ რას გავაკეთებთ.- რას გავაკეთებთ? - შესძახა ბარბიკენმა, რომელიც სიარულისას ისე მაგრადურტყამდა ფეხს იატაკს, თითქოს საფარიკაო დარბაზში იმყოფებაო. - მე ეს სულაც არმაინტერესებს.- ა.. შენ არ გაინტერისებს? - იფეთქა მიშელმა და მისი ხმა ექოსავით გავარდაყუმბარაში.- ამაზე სულაც არ ვწუხვარ, - ხმას აძლევდა ბარბიკენი.- მე კი ვიცი! - იყვირა მიშელმა.- თქვი, თუ იცი! - იღრიალა ნიკოლმაც, რომელსაც თავისი ხმა თვითონვე არესიამოვნა.- როცა მომესურვება, მაშინ ვიტყვი! - უპასუხა მიშელმა და ამხანაგს უხეშადწაავლო ხელი ხელზე.- ახლავე თქვი, - დაიქუხა ბარბიკენმა, რომელიც თვალებიდან ნაპერწკლებსყრიდა და თან მუშტებით იმუქრბოდა, - მთელ ამ გიჟურ მოგზაურობაში შენჩაგვითრიე და ბოლოს და ბოლოს მინდ გავიგო, რისი გულისთის?- დიახ, - დაიყვირა ნიკოლმა, - თუ არ ვიცი, საით მივდივარ, ის მაინც ვიცოდე,რატომ მივდივარ!- რატომ! - იყვირა მიშელმა და თითქმის ერთ მეტრზე შეხტა ჰაერში. - გინდა,რომ გაიგო, რატომ? იმიტომ, რომ ამერიკის შეერთებული შტატების სახელით