დედამიწიდან მთვარემდე

- გეყოფა ხუმრობა, მიშელ! - სერიოზულად თქვა ბარბიკენმა. - მოვემზადოთ!რამდენიმე წამი და საზეიმო წუთიც დადგება, ჩამოვართვათ ერთმანეთს ხელი,მეგობრებო!- დიახ, დიახ, სულ რამდენიმე წამში, - აჰყვა არდანიც, იგი ძლივს იკავებდამღელვარებას. სამი მამაცი მოგზაური უკანასკნელად გადაეხვია ერთმანეთს.- ღმერთო, დაგვიფარე! - წარმოთქვა ღვთისმოსავმე ბარბიკენმა.არდანი და ნიკოლი დისკოს ცენტრში დადებულ ლეიბებზე წამოწვნენ.- ათი საათი და ორმოცდაშვიდი წუთია, - ჩაიჩურჩულა კაპიტანმა.- ოცი წამიღა დარჩა! - თქვა ბარბიკენმა. გაზი სასწრაფოდ ჩააქრო და ამხანაგებსმოუწვა.მყუდროებას მხოლოდ ქრონომეტრის წამმზომის წიკწიკი არღვევდა.უეცრად მეგობრებმა საშინელი ბიძგი იგრძნეს და პიროქსილინის აფეთქებითწარმოქმნილი ექვსი მილიარდი ლიტრის გაზის წნევის ქვეშ მოქცეული ყუმბარასივრცეში გაფრინდა.მეორე თავიპირველი ოცდაათი წუთირა მოხდა? რა შედეგი მოჰყვა ამ საშინელ ბიძგს? მიაღწიეს თუ არა ყუმბარისგონებამახვილმა კონსტრუქტორებმა სასურველ შედეგს? ზამბარების,დალიანდაგებული საფენების, წყლიტ სავსე ბუფერების და გამყოფი ტიხრებისსაშუალებით შეძლეს თუ არა დარტყმის შესუსტება? გაუძლეს კია იმ წარმოუდგენელსიჩქარეს, - თერტმეტ ათას მეტრს, რაც საკმარისი იყო ერთ წამში პარიზიდან ნიუ-იორკში გადასაფრენად? აი, რა აღელვებდა ამ საოცარი მოვლენის მოწმემილიონობით ადამიანს. ამჯერად მოგზაურობის მიზანზე აღარავინ ფიქრობდა,ყველას მხოლოდ თვით მოგზაურები ადარდებდა. ნეტა რას დაინახავდა ჯ. ტ.მასტონისნაირი გამცილებელი, ცალი თვალით მაინც რომ შეეჭვრიტა ყუმბარაში?ვერაფერსაც ვერ დაინახავდა.ყუმბარში ისე ბნელოდა, რომ თვალთან თითს ვერ მიიტანდი. ცილინდრულ-კონუსისებურმა კედლებმა გასროლას კარგად გაუძლეს: არც გაბზარულან და არცგამრუდებულან. ამ შესანიშნავმა ყუმბარამ, აფეთქების მიუხედავად, გამოცდასჩინებულად გაუძლო - არ გამდნარა და ალუმინის წვეთებად არ წამოსულა ციდან,როგორც ზოგიერთი სკეპტიკოსები შიშობდნენ.ყუმბარის შიგნითაც ყველაფერი წესრიგში იყო. მართალია, ზოგი საგანიგასროლისს მაღლა ავარდა, მაგრამ ყველაზე საჭირო ნივთები უვნებლად გადარჩა,რადგან საიმედოდ აღმოჩდნენ დამაგრბულნი.საგანგებოდ მოწყობილი ტიხრები დაიმსხვრა და წყალიც გადმოიღვარა,მოძრავი დისკო ყუმბარის ძირამდე დაეშვა. დისკოზე სამი უმოძრაო სხეული იწვა.ნეტა ცოცხლები თუ არიან ბარბიკენი, ნიკოლი და არდანი, იქნებ ყუმბარა ლითონისკუბოდ იქცა და მათი გვამები სივრცეში გაიტაცა?ცოტა ხნის შემდეგ ერთი სხეული შეინძრა: ხელები ამოძრავდა, თავმაცწამოიწია. ადამიანმა წმოიჩოქა, ეს იყო მიშელ არდანი. როდესაც საკუთარი სხეულიშეიგრძნო, ღრმად ამოისუნთქა და განაცხადა:- მიშელ არდანი უვნებლად გადარჩა! მოდი, ახლა სხვებსაც დავხედო.