დედამიწიდან მთვარემდე

ოცდაექვსი წუთი უქმად გატარებულ ოცდაექვს წელს უდრის! პასკალის ან ნიუტონისცხოვრების რამდენიმე წამი რომელიმე უსაქმურს ან ჩერჩეტის მთლ ცხოვებასუდრის!- მერე რა გინდა მაგით თქვა, ყბედო? - ჰკითხა ბარბიკენმა.- რა და ის, რომ ჩვენ მთელი ოცდაექვსი წუთი კიდევ გვაქვს.- ახლა უკე ოცდაოთხი წუთი, - ისევ გაუსწორა ნიკოლმა.- კეთილი, ოცდაოთხი იყოს, ძვირფასო კაპიტანო. ოცდაოთხი წუთისგანმავლობაში თამამად შეიძლება ღრმად ჩავწვდეთ და განვიხილოთ...- მიშელ - გააწყვეტინა ბარბიკენმა, - ფრენისას ჩვენ საკმაო დრო გვექნებაღრმააზროვანი განსჯებისატვის, ახლა კი სჯობს გასაფრენად მოვემზადოთ.- განა ყველფერი მზად არ არის?- რასაკვირველია, ყველაფერი მზადაა. მაგრამ ზოგი რამ მაინც უნდა გვაკეთოთ,რომ პირველი ძლიერი ბიძგი რაც შეიძლება სუსტი იქნება.- ხომ არ დაგავიწყდა, გამყოფ ტიხრებში რომ წყალია ჩასხმული? მისიდრეკადობა ყოველგვარი ბიძგისაგან დაგვიცავს.- მეც მაგის იმედი მაქვს, მიშელ, - რბილად მიუგო ბარბიკენმა, - მაგრამ მაინცმეეჭვება...- ხედავთ, რა ხუმარაა! "იმედი" აქვს და თან "ეეჭვება". ჩვენს ჩამწყვდევასელოდი, რომ ასეთი სამწუხარო ამბავი გეთქვა? მოვითხოვ, სასწრაფოდ გამიშვანაქედან!- გაგიშვან? მერე როგორ? - იკითხა ბარბიკენმა.- გვიანღაა. ჩვენ უკვე ვაგონში ვსხედვართ და ოცდაოთხი წუთის შემდეგკონდუქტორის სასტვენის ხმას გავიგონებთ.- ოცი წუთის შემდეგ, - შეუსწორა ნიკოლმა.მოგზაურები ერთხანს მდუმარედ შესცქეროდნენ ერთმანეთს, შემდეგ ნივთებისდათვალიერებას შეუდგნენ.- ყველაფერი რიგზეა, - თქვა ბარბიკენმა, - ოღონდ ახლა უნდა მოვიფიქროთ,როგორი მდგომარეობის მიღება იქნება უკეთესი პირველი ბიძგის დროს, რომ თავშისისხლის მიწოლა ავიცდინოთ.- მართალი ხართ, - ჩაურთო ნიკოლმა.- მოდით, ცირკის ჯამბაზებივით ყირაზე დავდგეთ! ამას რა ჯობია! - წამოიძახაარდანმა და ყირაზე დასადგომად გაემზადა.- არა, არა, - იუარა ბარბიკენმა, - ჯობია, წამოვწვეთ, ჩემის აზრით, პირველდარტყმას ას უფრო გავუძლებთ. მერწმუნეთ, ყუმბარის გასროლისას არავითარიმნიშვნელობა არ ექნება იმას, რა მდგომარეობაში ვიქნებით.- თუკი არავითარი მნიშვნელობა არა აქვს, მაშინ დამშვიდებული ვიქნები, - თქვამიშელ არდანმა.- მეთანხმებით თუ არა, ნიკოლ? - ჰკითხა ბარბიკენმა.- სავსებით, - უპასუხა ნიკოლმა. - ცამეტ-ნახევარი წუთი დაგვრჩა.- ჩვენი ნიკოლი ადამიანი კი არა, მოსიარულე ქრონომეტრია, რვაქვიანიწამმზომით. - შესძახა არდანმა.მაგრამ ამხანაგები არდანს უკვე აღარ უსმენდნენ. მათ წარმოუდგენელიუდარდელობით დაამთავრეს უკანასკნელი სამზადისი. შორიდან ისინი აკურტულმგზავრებს ჰგავდნენ, რომლებიც თავიანთი მატარებლის კუპეში ეწყობიან. ნეტარისგანაა გაკეთებული ამ ამერიკელების გულები. ყველაზე საშიშ მომენტში კი ოდნავარ აუჩარდებათ მაჯისცემა. ყუმაბარაში წინასწარ სამი სქელი მაგრად გატენილი