epistolarum tam ab 10. cal vino quam ad eum - Archive ouverte UNIGE
epistolarum tam ab 10. cal vino quam ad eum - Archive ouverte UNIGE
epistolarum tam ab 10. cal vino quam ad eum - Archive ouverte UNIGE
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
611 EPISTOLA 2705 612<br />
nomen, simül videntur ipsius substantiae communicationem<br />
st<strong>ab</strong>üire, st<strong>ab</strong>ilire spirituali quodam<br />
modo, sed tarnen vero ac certo fac<strong>tam</strong>, per fidem<br />
quae in promissiones fertur. Promissionum autem<br />
veluti materia est Christus ipse, quo potiri nos<br />
oportet: finis vero est, ut in eo filiiDei efficiamur,<br />
ae proinde ipsius Christi cohaeredes. Ex recentioribus<br />
porro nullum <strong>ad</strong>huc memini legere, ex nostris<br />
quidem, qui aliter mihi visus sit sentire. Nam<br />
quae <strong>ad</strong>versus corporalem praesentiam dicta ac<br />
scripta sunt, semper <strong>ad</strong> modum ipsum communicationis,<br />
non autem <strong>ad</strong> materiam, ut ita loquar, putaram<br />
äccommodari oportere. In hac autem opinions<br />
tua etiam scripta me videbantur confirmare,<br />
quia videbam multis in locis, <strong>quam</strong>vis a substantiae<br />
nomine <strong>ab</strong>stineas, tarnen ipsum Christum et<br />
dona ipsius sigillatim a te commemorari, et sane<br />
mihi paene <strong>ab</strong>surdum videtur, ipso ut ita dicam<br />
fundo praetermisso, dicere nos fructuum fieri participes<br />
, qui ex fundo proveniant. Deinde vel D.<br />
Ma/rtyris scripta sane non intelligo, vel is profecto<br />
in re sacramenti explicanda Dominum ipsum cum<br />
suis donis coniungit, ut diserte scribit in commentario<br />
prioris <strong>ad</strong> Corinthios istic excuso, pag. 301 in<br />
extremo.<br />
Sed quum illum praesentem istic h<strong>ab</strong>eas, aequissimum<br />
est ut ille ipse suorum scriptorum sit<br />
interpres, cuius autoritatem. tanti sane facio, sicuti<br />
etiam aequissimum est, ut eius sententiam libentissime<br />
aim amplexurus, vel earn unam ob causam,<br />
quod minime dubitem quin, si quo<strong>quam</strong> alio, cum<br />
eo maxime consentias. Idem quoque de D. Gal<strong>vino</strong><br />
et de D. Io. a Lasco iudicium m<strong>eum</strong> <strong>ad</strong>huc<br />
fuit, quibus de causis sum <strong>ad</strong>ductus ut certa<br />
potissimum ex his, testimonia descripserim, ex<br />
quibus intellîgas quibus de causis sim <strong>ad</strong>ductus<br />
ut hanc sententiam minime dubitarim tan<strong>quam</strong><br />
ecclesiarum nostrarum doctoribus communem esse<br />
reri. Hac autem in re si quid est quod nonviderim<br />
(plurima autem esse scio ac nimis vere quotidie<br />
experior quae me fugiant) non modo mihi gratissimum<br />
feceris, mi pater, si me docueris, quod etiam<br />
atque etiam ex animo a te peto, sed etiam id publice<br />
agnoscere ac testari non reous<strong>ab</strong>o. Cur enim<br />
me proficere et per quem profecerim agnoscere pudeat?<br />
nedum ut quem<strong>quam</strong> mea credulitate aut<br />
ignorantia mecum falli sinam? De Osiandrismo, *)<br />
minime <strong>eum</strong> nobis obiecerint <strong>ad</strong>versarii, quum<br />
ipsi non i modo substantiae communicationem, sed<br />
etiam corporalem, carnalem, substantialem communioationis<br />
modum urgeant, quem nos spiritualem<br />
facimus, quia spiritus virtute uniri dicimus fidèles<br />
qui in terra sunt cum Christo qui in coelis est, ut<br />
inde vi<strong>tam</strong> hauriant sempiternam, per <strong>eum</strong> videlicet<br />
et in eo iustificati ac sanctificati. Deinde<br />
Oslander, substantialis suae iustitiae nomine, divinitatem<br />
Christi intelligit, ita quidem inepte ut interim<br />
humanitatem non respiciat, cuius satisfactione, iustitia,<br />
sanctitate, obedientia sumus, ut inquit ille,<br />
xtxagnw/jiévot, idque per imputàtionem, <strong>quam</strong> alioqui<br />
fieri non possit ut id quod illius proprium est<br />
nostrum censeatur. Imo vero nosti <strong>ad</strong>versarios<br />
nobis impingere nos cum Schwenfeîdio * facere, 2 )<br />
quum spiritum urgemus, quia scilicet non intelligunt<br />
vel intelligere se dissimulant, a nobis hoc<br />
nomine non vocari rem sacramenti, id est Christum<br />
ipsum cum suis donis, sed spiritum sanctum, cuius<br />
tum virtute fides in nobis creatur, <strong>quam</strong> <strong>ad</strong> rem et<br />
verbo et symbolis ut instrumentas utitur, turn etiam<br />
cuius vinculo cum capite nostro coniungimur. Quod<br />
postea excludimus, substantiae commixtionem, cum<br />
superioribus non pugnat. Sic enim dicimus Christum<br />
ipsum nobis communicari ut ipse nihilominus quo<strong>ad</strong><br />
humanitatem, sicut dicit Petrus, in coelis maneat.<br />
Imo etiam si in terris esset, aut nos in coelis, non,<br />
imaginaremur crassum ullum communicationis aut<br />
coniunctionis modum, sicut caput nostrum cum<br />
membris'naturaliter cohaeret, aut sicut liquidae<br />
substantiae commiscentur. Has omnes et quaecunque<br />
àliae sint comprehensibiles, aut, ut ita loquar,<br />
humano ingenio descriptibiles communicandi, coniungendi,<br />
uniendi rationes, semel tollimus, quia veritati<br />
corporis Christi ac proinde orthodoxae fidei repugnant.<br />
Sed <strong>tam</strong>en communicationem retinemus,<br />
ex qua videlicet omnia ilia haurjamus quae qui non<br />
afferat, frustra vi<strong>tam</strong> aeternam speret, nempe peccatorum<br />
remissionem, impletionem omnis iustitiae,<br />
denique imaginem Dei multo plenius in Christo,<br />
cui per fidem uniti sumus, instaura<strong>tam</strong> <strong>ab</strong> ipso<br />
conceptionis momento, <strong>quam</strong> in priore illo Adamo<br />
fuerit creata. Euit enim hie duntaxat <strong>ad</strong> imaginem<br />
Dei conditus, ille vero verbum aeternum patris, et<br />
Deus in came conspicuus factus. Denique corpus<br />
et sanguinem Christi negamus corporaliter, id est<br />
corporali aut ulla ratione humanis sensibus comprehensibili<br />
<strong>ad</strong>esse, quum sit in coelis, et sicuti diserte<br />
in priore confessione diximus, fimtum esse non<br />
desierit, ac proinde duobus simul locis esse "non<br />
possit, nedum ut sit immensum aut «wwç/yçajnw,<br />
sed <strong>tam</strong>en Christum dicere possumus substantia-,<br />
liter, id est, ita ut se ipsum donet, corporaliter, id<br />
est, ita ut vere illud suum corpus atque <strong>ad</strong>eo se<br />
ipsum nobiscum uniat, realiter denique, id est, non<br />
fictq, sed vero modo <strong>ad</strong>esse ut se nobiscum com-<br />
2) Etiam Farellua N. 2671 narrât sibi a quodam<br />
scripta Schwenkfeîdiana tr<strong>ad</strong>ita fuisse, seil, ütüiter legenda,<br />
2705.1) Vides <strong>eum</strong>, dum haec seriberet, <strong>ad</strong> eas annotationes quasi ipse sua confessione propensionem ali<strong>quam</strong> in mysticis-<br />
simul respicere quas supra N. 2629 legisti.<br />
mum manifestasset.
Change language