epistolarum tam ab 10. cal vino quam ad eum - Archive ouverte UNIGE

363 EPISTOLA 2572 364
fecto sunt valde stulti, quuin nihil fere ab omnibus
praeterquam odia, vituperia et summam paupertatem,
et omnes fere miserias pro suis clamoribus
reportent.
Verum enim vero de aqua benedicta, quam ipsi
etiam dérident, raram facitis mentionem. Allegastis
bene Alexandrum qui edidit canonein de vi et energia
aquae benedictae et dicitis earn authoritate Ecclesiae
haberi pro amuleto adversus diabolicas insidias. Sed
hoc faoitis breviter et quasi per transennam, velut
aliud agens. Cur non sitis prosequutus hoc propositum
latius, valde mirati suuius, quum in caetoris plusquam
copiosus sitis. An ideo factum est, quod aliquando
non potuistis eiicere cum aqua benedicta diabolum,
qui intraverat in corpus hominis, quem scilicet diabolum,
vos cbniurare et exorcizare voluistis? Non
oportet vos propterea minus tribuere virtuti sanctae
aquae,' nee venire in ullam dubitationem de eius
potestate. Quia vos scitis aliam fuisse causam, cur
non potueritis daemonem eiicere. Quod scilicet
non essetis in bono statu. Siout etiam daemon ille
vobis exprobravit, • quod cubueratis illa noote cum
una meretrice. Et tunc volebatis facere ipsum tacere,
sed noluit. TJnde coacti estis recedere, et nihil
fecistis. Et hinc sequutus est magnas risus in curia
Regis, quam tunc sequebamini. Sed culpa erat in
vobis. Quia vos debebatis prius esse praeparatus per
poenitentiam, confessionem et debitam satisfactionem.
De causa principali, propter quam Calvinus tarn
male vos traetaverat nihil fere dicitis. Nempe, de
postulatis ad Interim, et quis vobis ipsa dederat,
an carebant authore vel non. Quia praesupponebat
aliquem impostorem vol oompotorem fabricasse illa,
ad dicendum aliquid^ novi, ut faceret loqui homines.
Sicut videmus quotidie multos redeuntes ex Italia
vel Germania, seminare multa nova, quae sunt
falsa, et frustra perturbant multos, vel concitant,
praeeipue in hac civitate Parisiensi, ubi non solum
plebecula, sed multi inter divites et grandis status
viros sunt satis levés et creduli. Et certe retinent
adhuç de natura antiquorum Gallorum, qui levi aliquo
rumore permoti, consulebant de rebus magnae
importantiae, et in gravi periculo se et patriam suam
saepe ponebant. Yerum hodie non falluntur solum
ab iis qui peregre redeunt: sed quotidie multi boni
sodales capiunt magnam voluptatem ad seminandum
aliqua bona nova: quia vulgo reputatur stultus,
qui nescit aliquid dicere aut fabricare novi.
Unde dici solet, quando reperiuntur falsa, quod
sunt nova de palatio :. ubi scilicet conveniunt ii qui
sunt^magis sapientes de tota urbe. Ad hoc profecto
respondendum erat, ne dicerent vos commotum
fuisse incertis quibusdam novellis fabricatis,
ut vulgo dicitur, ad pomum pini, vel ad umbram
vitri vinei: nee iaetarent vos a combibone quodam
vel ebrioso homine dehisum fuisse. Hoc procul-
dubio non oredimus. Sed tarnen si ita esset, vos
debebatis expeetare p'arum, et propius rem ipsam
et nova illa aut* etiam scripta examinare, et communicare
viris qui habebant aliquid iudieii. Quia
vos scitis quod credulitates, siout et incredulitates
perdiderunt multos viros, ut vere inquit Hesiodus.
Sed pro ista materia, vos poteritis aliquid addere. Nam
certi sumus vos non omisisse illud defectu responsi,
sed aliqua causa movit intellectualem et profundam
rationabilitatem vestram, quam forte ignoramus.
Quod ad causam matrimonii sacerdotum, vos
earn adhuo acrius et virilius sustinere dobueratis in
hac vestra traduetione, quam in primo vestro libro.
Nam tota vehementia principalis semper. est servanda
pro replica, ut iam alibi diximus. Yos autem
fecistis oontrarium: quia in primo libro vos invectivabamini
graviter contra illos hostes coelibatus,
et frendebatis ut leo, in isto vero videmini factus
esse cervus, qui tantum vult declinare ictus venatoris.
Verum est quod iacitis semper aliqua tela!
sed sunt debilia et retusa et non satis faciunt pro
paeificatione conscientiarum, pro qua semper boni
theologi studere debent, vos autem non intehditis
fere nisi ad feriendum hostein aut vulnerandum.
Debebatis ostendere in promptu quomodo responsio
Paphnutii, quam feoit in Nicena synodo, nihil facit
ad nostra tempora, item num castiores sint hodie
presbyteri, quam antiquitus. Item, quomodo possunt
homines se castrare propter regnum coelorum: et
an hoc sit in eorum potestate. Cur hodie potius
permittitur saoerdoti habere coneubinam, quam uxorem:
et cur hoc gravius peccatum quam illud censeatur.
Cur non sit tarn periculosum replere mundum
Spuriis quam filiis legitimis. Quomodo saoerdos
uxoratus sit semper in peccato mortali, coneubinarius
vero non. Quod illa sententia melius est
nubere quam uri, non pertineat ad sacerdotes, qui
debent esse castrati. Finaliter respondendum erat
de puncto ad punctum ad obieeta haeréticorum.
Nam haec materia est valde lubrica, ut scitis: et
nemo est fere tarn parvus hodie, qui non sciat loqui
de argumentas ipsorum. Audimus aliquando parvos
merdosos decretistas, qui vix studuerunt uno anno,
qui sciunt allegare qnaedam décréta, in quibus fit
mentio uxorum sacerdotum, episcoporum et aliorum
ecclesiasticorum. Nescio quis diabolus ostendat
eis illas paleas, et cur non retinentur potius in
bonis granis. Non solebat ita fieri nostro tempore. '
Sed totus mundus hodie it sc perditum. Erat etiam
quidam nuper qui allegabat sententiam unius Papae,
qui vocabatur Aeneas Pius, qui solebat dicere,
sacerdotibus magna ratione sublatas nuptias, maiori
restituendas videri. Mater Dei, neseimus ubi eant
piscatum istas authoritates. Ctinam tales curiosi
essent in profundo maris, ad piscandum ibi suum
satur. Unus e nostris ivit statim visum in Piatina,