epistolarum tam ab 10. cal vino quam ad eum - Archive ouverte UNIGE

809 1556 OGTOB. • 310
qui transfigurabit corpus nostrum humile et conforme
reddet corpori suo glorioso. Tantum abest
autem ut nostra hac confessione damnemus eorum
ooenam qui bona conscientia de praesentia corporis
a nobis dissident, ut etiam eos tanquam fratres amplectamur
et cuperemus nunquam esse motam istam
controversiam quae progressum evangelii impedivit
et magnarum calamitatum in ecclesia causa
fuit. Verum quum noster senatus a me peteret ut
quid de ea re sentirem diserte proferrem, yocatus
ad cOnfessionem in tarn celebri looo non putavi
mihi quidquam dissimulandum, ne conscientiam
meam sauoiarem.
Sunt etiam quaedam inter nos controversa de
baptismo et oaeremoniis. Nam in baptismo nostrorum
infantum relinquitur mihi ministerium verbi,
tantum elementa retinet sibi minister germanicus.
Quamvis non ita contendam de ea re, tarnen istam
divisionem ministerii yerbi et elementi non possum
probare. Item nos dicimus promissiones ad semen
Abrahae pertinere, nos autem et nostros filios semen
Abrahae esse, ergo bene sperandum esse de
filiis sanctorum qui moriuntur ante baptisnrum. Nam
licet natura nascantur filii irae, tarnen videntur
sanctificati eo quod nascantur ex Sanctis, iuxta id
quod habetur 1 Gor. 7 : ministri vero huius urbis illos
condemnant. Item quum in administratione coenae
yalde multum caeremoniarum retineant, yidetur
esse minus aequum nos adigere ad earum Observationen!,
quum nunquam antea lis in nostris ecclesiis
usi simus, et nostri .maxima ex parte infirmi
iis offendantur, et etiam ii qui cum nobis contendunt
fateantur esse indifferentes. Haec habui, révérende
Domine, quae nostri senatus iussu tibi proponerem
: quibus ut benigne respondere velis te per
Christum, de cuius gloria agitur, obsecro. Yale in
crucifixo Iesu filio Dei, qui te semper suo spiritu
regat. Amen. Wesaliae 15. Octobris 1556.
Tuae praestantiae addictissimus
Eranciscus Perrucellus
minister ecclesiae gallicae exsulantis Wesaliae.
(Ex autographo Cod. Paris. Collect Dnpuy Vol. 268, fol. 50.)
Glarissimo viro insigni pietate oonsilio ao doctrina
ornato ao ecclesiae Genevatium pastori vigilantdssimo
Iohanni Galvino praeoeptori meo perpétua
observantia colendo.
Genevae.
Gratia et pax per Iesum Christum.
Clarissime domine, putarem mecum felicissime*
agi si quandoque mihi daretür occasio ànimi mei
erga te gratitudinem et observantiam aliquo officio
testandi. Nam ut nihil dioam de multis aliis tuis
erga me beneficiis, ne agere quidem unquam potero
gratias dignas illo pio et prudenti eonsUio, quo nuper
anxio ao sollicite animo meo magnam consolationem
peperisti. ') Sed non me pudet esse in aere
eius quern pretiosissimarum merciùm çreditorem to- .
tus orbis agnosceret, si non prorsus insaniret. Quum
enim sciam te nullum aliud virtutis pretium quam
virtutem ipsam existimare, ac bénéficia non ut ineas
gratiam sed tantum ut. prosis conferre, minus angor
si nihil praeter animi gratitudinem praestate
possum.
Postridie 2 ) quam redii Francfordia illud tuum
consilium et literas nostris omnibus proposui et eds
admonui ut una mecum cogitarent de ineunda aliqüa
rationequa istis turbis mederi possemus. Dum
in hanc rem intenti sumus féliciter accidit ut me
senatus accerseret. Quum in consessum venissem
senatus modeste commemoravit suam erga nos htlmanitatem
in praebendo nobis hospitio cum magna
offensione multorum, et dixit nos non satis gratos
esse, qui eorum ritus et doctrinam, nulla habita rations
tantae humanitatis, damnemus. Se vero nequaquam
posse aut Telle ferre istas dissensiones, lie
in suis quidem oivibus. Non tarnen credere, mé ex
eorum numéro esse qui doctrinam eorum damnent,
et propterea petere ut hoc diserte in eo consessu ao
demummeis intemplo testarer. Respondi, me ante
2544.1) Francofwti.
2) Ipse paulo aliter in Mem. p. 283; Wesaliam itaqne
rerersus ubi has literas oommunioavi fratribns me rogarunt ut
instarem adhue semel apud oonoionatores Germanos. Quod
eis denegare nolui. Sed quum in id omne meum Studium con­
2544.
ferre Tolebam, revoeavit me istud quod ex concionatoribus
unum (ob id quod D. Velsius se ei opposuisset provooatum)
PERRUOELLUS OALVINO.
ingentes in conoionibos suis in peregrinos tollere clamores inque
eos oomplures ex senatu conoitare intelligerem, turn qnod
conoionatorem civitatis natu maximum erroris aoousatum esse
A senatu Wesaliensi de dockina interpeUatus, quantum ad dootrinam euoharistiae, adeo nt entn senatus do
quum iussus fuerit Augustanae confessioni subscribere fide sua examinaret parumque abesset quin ministerio priva-
nisi sïbi et suis hospitium demmciari veUet, hoc pacto retur. Quae res ocoasionem praebuit qnibnsdam adversariU
nostris, ut in senatu proponerent peregnnorum quoque fidem
evasit ut indicium Melandhoni deferretur. Qua oe- oxaminari debere, caett. Mireris PerruceUum de his h. I.
casione Lutheranorum caecam rdbiem exemplis Ulustrat. tacuisse.
20*