кулндык, мешьур-жуст

барып, окушылар табигат эсемдтне, акынныц сез крлдану
шеберлтне ден койып, шыгармадагы непзп туйшд1,
зейнеттттпсп, озыктыкгы сактау идеясын кдбылдауга дайындалады.
Окытушы будан кейш api табигат сулулыгын, api
акын бейнесш танытарлык узшдшерге кецш белпзед1:
Сулулык жерден внш, кектен жауган,
Тапкдн ол тыныштыкгы таза таудан.
Шомылып модщр квлге, орманда уйыкгап,
Жаксы жер жумбак жанын аялаган.
Кдратай, кдйьщ, таддар-калыц орман,
Тау мен тас жеке жанга болтан корган.
Кдкулап елец айтып, куйлер тартып,
Cepi ушш кус, кебелек кылган думай.
Таза тас сиякганган кумю кесек,
Жапырак секищенген таза тесек.
Журегш жуыктаса жаралаган:
Kip 0Mip, тгкен турмыс, уды есек.
(Бу да сонда, 262-6.).
Жасынан туып, вещ мекен кылган
Жершен патша кутан, кдла отырган.
Ел iHiH суга алдырган суырдай боп,
Жойкын жуг-сурапыдца малый кыртан.
Арманды ел ак патшага арыз кылган,
Арыздан борыш басып, кдрыз кутан.
Жер муцын, елдщ шерш елец кылып,
Акдн да жанныц 6ipi жаны ауырган.
Жэне де жакынынан жарды суйген,
Сол ушш ауыл-аймак, безген уйден.
"Алам" деп Акмаркдны алас урып,
Ала алмай акырында жаны куйген. (263-6.)
Серййц суйген жары —Акмаркзсы,
Келшдей Кекшетаудын жан кдлкдсы.
Сол ма екен едцен айдап эн салдырган,
Журегш кунде шауып кыз балтасы. (264-6.)
180