Legenda aurea : vulgo historia Lombardica dicta ad ... - Pot-pourri

Cap. CXLVIK. De sancto Leotlegario. 661
in regein. Sed Ebroiniis Tlieoderlcum ipsius Childerlci gerinanum
piaelicere nilebatur, non propter regni commodum , sed quia de
polestate ejectus et omnibus odiosus irain rcgis el principum vere-
batur. Tiinens igitur Ebroinus licentiam a rege petiit ct monaste-
rium introivit. Quo conccdente et fratrem suuin Theodoricum , ne
contra regnuni aliquid moliretur, in custodia detinente sanclitate et
providentia cpiscopi pace inirabili omncs gaudebant. Sed post
aliquod tempus rex inalignorum consilio depravatus in tantuin in
viri Dei odium incitalur, quod opporlunitatcin et moduin mortis
ejus attentius inqnirebat. Sed episcopus blande ferens et oinnes
ininiicos suos ut ainicos amplcctcns egit cum rcgc, nt dicm paschae
in urbe, cui pracerat, cclebraret. Et ecce illa die nuntialum csl
ei , quod rex in illa nocte, quidquid dc moite ejus traclaverat,
peificerc decrcvisset. At illc iiiliil trcpidans, sed illa dic cuiu rege
in mensa communicans persecutorcni sic fugit, quod in Luxuniensi
monasterio domino scrviens eliam Ebroino, qui in inonastico liabitu
latilabat, scdula caritatc scrvivit. Post modicum rex morilur et
Thcodericus in regnuin sublimatur. Quapropter Leodegarius po-
puli sui lacrjmis et precibus niotus et abbatis impcrio compulsus
ad sedcin suani rediit ac Ebroinus protinus apostatavit et rcgis
senescallus ordinatus est. Qui licet prius nialus fuerit, tamcn
postea fuit pejor totoquc studio Leodegaiium occidere nitebalur.
Missis igilur niilitibus , qui euin caperent, cuin hoc Leodegarius
compcrisset, corum furori ccdens duin in habitu pontificali de urbc
cgrcdcretur , a militibus capitur, qui ei statim oculos eruerunt,
Post bienniuin sanclus Leodcgarius cuni fratre suo Garino, qucin
Ebroinus exulaverat, in palatium regis est adductus. (^uni ad irri-
sioncm Ebroini sapicntcr et paciftce rcspondcrct, ncquam ille
JHSsit Garinum lapidibus obrui sanctumquc episcopuin tota die nu-
dis pedibus per quendain fluvium super acutissimos lapides de-
currentcm dcduci, et audicns, quod in his tormcntis Deuin laudaret,
linguam ejus praescidi fccit ct postmoduin cum cuidam custodi
tradidit, ut ipsum novis suppliciis rcservaret. Ille aiitem usuni
loquendi non perdidit, sed praedicationi ct cxhortationi , prout
potcrat, vacabat praedixilque, quando ct qualitcr ipsc et Ebroinus
ex hac vita migrarent. Lux autem ')imraensa ad nioduiu coronae
caput ejus circumdedit: quam cum niulti vidissent, quid hoc cssct,
ab cpiscopo quacsierunt. At ille se in oratione prosternens gia-
1) Rec, luiile legiml: iii iiieus