Legenda aurea : vulgo historia Lombardica dicta ad ... - Pot-pourri

Cap. CXXIV. De saiicto Aiigubtiiio. 551
iiibus el ar.cloiitalibiis coiiriilavit , i(a ut enor iile a corde Aii-
giistiiii peiiitiis pellcretiir, Uiiiu' aHleiii post lioc sibi contigerit, ipse
iii libro confessioiium narrat dicens: cuin te priinuiu cognovi , rc-
verberasti inririuitateiu adspectns luei , radians in me vehementer.
et contreniHi amorc et horrore et inveiii mc longe esse a te, in re-
gione dissimilitudinis , tancjuam audirem vocem luam de cxcelso.
Cibus sum grandium, crescc et maiidncabis me, nec tu me mutabis
in te, sicut cibum caniis tuae, sed tu mutaberis in me. Cum
autem, sicut ibidem refert, via (Ihristi sibi placeret, sed per istas
angustias adhuc irc pigeret , immisit doniiaus in mentem ejus, ut
ad Simplicianum, iu quo lucebal lux, divina scilicet gratia, pcrgeret,
utsibi ')aestussuos secuiu coiiferenli proferret, ((uisessetaptus modus
viveiidi ad ainbulanduin in via l)ei, iii qua aiius sio, alius sic ibat.
Displicebat cnim ei, quidquid agebat iii saeculo, prae dulcedinc Dei
et decorc domus ejus, quain dilexit. Siiiiplicianus auteiu coepit euui
hortari, -jipse quoquesc ipsuin hortari et dicerc: quotpueriel pucllac
intra ecclesiam domiui l)eo serviunt, et tu iion poteris, quod istc et iste,
an vero istc ct istc in sc ipsis possunt et non in Deo suo ? Quid in te
stas et noii stas? Projice te in eum et excipiet tc etsalvabit te. Inter
liorum colloqnia mcmoria ^jViclorini in medium venit. Undc exhilara-
tus Simplicianus narrat, qualiler ibidem adhuc gentilis ob sui sa
pienliam Rouiac, quod maxinium tuiic erat, statuam in foro njc-
ruisset et qualiter se saepius christianum diccbat. Cui quutn Siin-
plicianus diceret: non credo, nisi te in ecclcsia videro, ille jocando
dicebat: numquid parietes faciuut hominem christianum? Tandem
dum ad ccclesiam venissct et ci iamquara vcrecuudo occultc libcr,
ubi crat sjmbolum fidei, ad legcndum ct prouuntiandum , ut tunc
moris erat, datus fuissct, ille in alluni adscendit ct alla vocc pro-
uuntiavit mirautc Roma , gaudente ecclesia, omnes autetn subito
perstrepuerunt: Yiclorinus, Victorinus, cilo sonueruut et cito siiuc-
runt. Tutic ctiam ab Africa quidam amicus AugustiniuomincPontianus
supervenit et vitam et miracuia iliius magiii Autonii, qui nuper in
Aegjpto sub Conslantiuo imperatore defunctus fuerat, recitavit.
llorum exeraplisAugustinusvehementerexarsit ita, quod socium suuui
Alipium tam vultu quain mentc turbalus invasit et fortiter exclamavit:
quid patimur, quid audimus? Surgunt iadocti et coeluni rapiunt et
nos cum doctrinis nostris in inferuum demcrgimur, an quia prac-
1) Alii: actiiS legunt. 2) Vej-bn; ipse — Iioit.iri oiuittil EJ. l't,
3) Ed. fr. victorniu offerl.