Legenda aurea : vulgo historia Lombardica dicta ad ... - Pot-pourri
Legenda aurea : vulgo historia Lombardica dicta ad ... - Pot-pourri Legenda aurea : vulgo historia Lombardica dicta ad ... - Pot-pourri
536 Cop. CXX. De saucto Beniardo. Et llle: cuiu LucLfero niulti cecidimus. Haec autem omuia voce lugubrl per os vetulae omuibus audientibus loquebatur, dixitque ei vir Dei: numquid in illam gloriam redire veiles? At ille miro modo cacliinnans ail: modo tarde est. Tunc orante viro Dci daemon de muliere exiil, sed cum vir Dei inde rccessisset, djabolus ilerum ipsam invasit, vir autem ejus posl eum accurrens, quod acciderat, indicavit. Ille autem collo ejus alligari chartulam continentem haec verba praeccpit: in nominc domini nostri Jcsu Cliristi prae- clpio tibi, daemon, ne hanc mulierem amodo contingerc praesumas. Quod cum factum fuisset , ad eam poslea non est ausus accedcrc. Apud Aquilaniam quaedam mulier miscrabilis erat, quae a quodam daemone petulante et incubo vexabatur. Scx enim annis abusus esl ea et incrcdibili vexavit libidinc. Advenicnte autem illuc viro Dei dacmon mulieri, ne ad cum acccderet, vchcmenter minatur, quia nil ei prodcsse possct, ct recedente eo ipse, qui fuit ejus amator, crudelissimus (icret persecutor. At illa secure ad virum Dei accessit ct quae paterctur, cum mullo gcmitu enarravit. Cui ille: tolle hunc meum baculum ct in tuo lectulo pone et si quid agcre potest , agat. Quod cum fccissct et in lectulo suo rccumbc- rct, adest illc conlinuo, sed nec ad consuetum opus ncc ad ipsum tubile praesumit accedere, sed acerrime minatur, quod illo rece- dcntc sc de ca atrociter vindicabit. Quod cum illa Bcrnardo rc- tulisset, illc populum convotavit ct omncs candelas in manu accensas liabere praecepit daemonemque cum universo, qui aderat, coetu cxcommunicavit ac ne ad illam vcl aliam dcinceps acccssum ha- berct, intcrdixit sicque illa a tali illusionc penilus libcrata est. Cum in eadcm provincia vir sanclus lcgalione fungcrctur, ut ducem Aquitaniac ecclcsiac rcconciliaret et ille modis omnibus reconciliari rcnucrct, vir Dei ad altarc cclcbraturus accessit, ipso duce tani- quam cxcommunicato prac foribus exspectante. Cum autcm pax domiai dixit, corpus douiinicum super patenam ponit et secuni lollil atque ignea facic et flammeis oculis foras cgreditur ct verbis tcrribilibus tomitem aggrcditiir. Rogavimus tc, inquil, ct sprcvisti iios. Eccc ad tc proccssit virginis lilius, qui cst dominus ecclcsiac, quam tu pcrsequeris. Adcst judex tuus , iii ciijus noinine omiic genu curvatur. Adcsl judcx tuus, in ciijus manibus illa anima tua dcvcnict. Nuin([uid ct ipsuiii sicut scrvos cjus contcmiics? Rcsislc ci , si valcs. Statimquu dux lotus irriguit ct mciubris oiiiiiibus dissDlutis ad pcilcs cjus protiiiiis proi.iIuit. Qiicni vir saiatus caUe
Cap. CXX. De sancto Bt*rriardo. 537 pulsans sufgerc jubet etDci audirc sententlam. Illc aiiteni trerncbiiii- dus snrrcxit ct quidquid vir santtus praecipicbaf, prolinus adiiuplevit. Cum regunm Germaniae pro quadam magna scdanda discordia servus Dci intrassct, archicpiscopus >)Mogunlinciisis venerabilcm quendam clericnm obviam ei misit. Cui durn tlcricus se sibi obviam a suo domino tnissum fuisse diceret , vir Dci respondit: alius dominus misit te. IVIiratus ilic se nonnisi a suo domino artliicpiscopo missum fuisse affirmabat. Econtra scrvus Cliristi diccbal: fallcris, fili, falleris; major dominus est, qui misit te, Christus. Quod clcricus intelligens ait: putas, quod monachus vcliin ficri ? Absit hoc a mel non cogitavi ncc adscendit supcr cor incum. Quid plura? In eodem itinere saeculo valefccit et a viro Dei habituin susccpit. Cura quendam militcm valdc nobilcin ad ordinem rcccpisset et virura Dei quodam tcmporc sequerctur, gravissima tocpil tcn- latione pnlsari. Cum autcm cum quidam de fratribus tam tristem videret, causam tantac tristitiae requisivil. Cui ille rcspondit: scio , inquit, scio , quod nunquain aniplius lactus cro. Quod vcr- bum cum dictus frater ad servum Dci retulisset, ille pro eo altcntius oravit statimquc illc frater, qui tain gravitcr tcnlatus cttamtristis crat, tantum caeteris apparuit jucundior et hilarior, quanfum prius cac- teris tristior. Cuin autem ei dictus frater verbum moestitiae, quod locutus fuerat, amicabiliter improperarct, ille rcspondit ct dixit: -)ctsi tunc dixi, numquam amplius lactus ero, sed nunc dito, nun- qnain amplius tristis cro. Cum sanctus Malathius cpiscopus Hy- berniae, ciijus vitain plenam viitulibus ipsc dcscripsit, ad Christura felicitcr in monasterio suo migrassct ct vir Dci pro eo hostiam salutarem offcrret, gloriam cjus Deo revelante cognovit ct codcin inspirante post coinmunioncm forinain orationis mntavit laeta vocc sic dicens: Dcus, qui beaUim Malacliium sauctoruin tuorum nicrilis coaequasti , tribue, quaesumus, ut, qui pretiosae moitis cjus fcsta agimus , vitae quoque imitcmur exempla. Cui dum cantor innueret, quod erraret, ait: non erro, sed novi , quod dico. Deindc acce- dens sacra cjus vestigia osculatur. Cuin inslaiitc quadragcsinia a multis fuisset tironibns visitatus, rogavit eos , ut in iilis saltera sacris diebus a suis vauilatibus et lasciviis abstinerciit. Quibus nullo modo atquicsccutibus jussit iis piopinari vinum diccns : bibitc poculum animarum. Quo hausto subito inutati rctcdunt ct qui 1) Ed. rr. pro v. Mo g u ii tiiie iis i 5 leait 'iiiiilam. 2) Verba : elsi — (i i.vi oinitlil YA. l'r.
- Page 499 and 500: Ctip. CXV. Df baiicto Douato. 4&5 (
- Page 501 and 502: (Jaj». CXVl. De baiicto Cyriaco fc
- Page 503 and 504: Cap. CXVIl. De btiucto Laureutio ni
- Page 505 and 506: Cap. CXVII. De sancto Laurentio mar
- Page 507 and 508: Cap. CXVn. De sancto Lanrentio marr
- Page 509 and 510: Cnp. CXVII. De sancto Laurentlo mar
- Page 511 and 512: Cap. CXVII, De sancto Lanrentio ina
- Page 513 and 514: Cap. CXVII. De sancto Laiirentio ra
- Page 515 and 516: Cap. CXVIII. De saacto Hyppolito et
- Page 517 and 518: Ciip. CX\'lll. De saiicto Hy(i|juli
- Page 519 and 520: Cap. CXIX. De assiiiutioiie beatae
- Page 521 and 522: Cap. CXIX. De assuintione sanctae M
- Page 523 and 524: Cap. CXIX. De assumtione sanctae Ma
- Page 525 and 526: Cap. CXIX. De assuintione sanctae M
- Page 527 and 528: Cap. CXIX, De ossumtioue sanctae Ma
- Page 529 and 530: Cap. CXIX. De assumtione sanctne ]\
- Page 531 and 532: Cap. CXIX. De assumtioue saiiclae M
- Page 533 and 534: Cap. CXIX. De assuuitioiie sancfac
- Page 535 and 536: Cap. CXIX. De assumtione sanctae Ma
- Page 537 and 538: Cap. CXIX. De assuintione sanctae M
- Page 539 and 540: Cap. CXIX. De assiimtione sanctae M
- Page 541 and 542: Cap. CXX. De sancto BerDardo. 527 U
- Page 543 and 544: Cap. CXX. De sancto Bernardo. 529 s
- Page 545 and 546: Cap. CXX. De sancto Bernardo. 631 P
- Page 547 and 548: Cctp. CXX. D« »aiicto Ueinardo. 5
- Page 549: Caj). CXX. De haiicto IjL-rnardo. 5
- Page 553 and 554: C(tp. CXXll. De sancto Simphoriaiio
- Page 555 and 556: Cap. CXXIIl. D« sancto Bartlioloin
- Page 557 and 558: Cap. CXXIll. De sancto Bartbolomeo.
- Page 559 and 560: Cap. CXXIII. De sancto Bartljolorae
- Page 561 and 562: Cap. CXXIII. De sancto Bartliolomeo
- Page 563 and 564: Cap. CXXIV. De saiicto Augiistiiio.
- Page 565 and 566: Cap. CXXIV. De saiicto Aiigubtiiio.
- Page 567 and 568: Cap. CXXIV. De sancto Augustino. 55
- Page 569 and 570: Cap. CXXIV. Dti saiicto Augustiao.
- Page 571 and 572: Cap. CXXfV. De SMiicto Atigustino.
- Page 573 and 574: Cap. CXXIV. De sancto Augustliio. 5
- Page 575 and 576: Cnp, CXXIV. De sancto Aiigiistiao.
- Page 577 and 578: Cap. CXXIV. De sancto Aiigustino. 5
- Page 579 and 580: (^ap. CXXIV. De saiicto Augustiiio.
- Page 581 and 582: Cap. CXXY. De cJecollatione sancti
- Page 583 and 584: Cap. CXXV. De decollatione sancti J
- Page 585 and 586: Cap. CXXV. De tU'colIatione sancti
- Page 587 and 588: Cap. CXXV. De decollatione sancti J
- Page 589 and 590: Cap. CXXVI. De sanctis Felice et Ad
- Page 591 and 592: Cap. CXXVII. De sanctis Savininno e
- Page 593 and 594: Cap. CXXVIII De sancto Liipo. 579 C
- Page 595 and 596: Citp. CXXIX. De saiicto Mamertiiio.
- Page 597 and 598: Cap. CXXX. De saiicto Aegidio. 583
- Page 599 and 600: Ciip. CXXXI. De uativitate beatae M
536 Cop. CXX. De saucto Beniardo.<br />
Et llle: cuiu LucLfero niulti cecidimus. Haec autem omuia voce<br />
lugubrl per os vetulae omuibus audientibus loquebatur, dixitque<br />
ei vir Dei: numquid in illam gloriam redire veiles? At ille miro<br />
modo cacliinnans ail: modo tarde est. Tunc orante viro Dci daemon<br />
de muliere exiil, sed cum vir Dei inde rccessisset, djabolus ilerum<br />
ipsam invasit, vir autem ejus posl eum accurrens, quod acciderat,<br />
indicavit. Ille autem collo ejus alligari chartulam continentem<br />
haec verba praeccpit: in nominc domini nostri Jcsu Cliristi prae-<br />
clpio tibi, daemon, ne hanc mulierem amodo contingerc praesumas.<br />
Quod cum factum fuisset , <strong>ad</strong> eam poslea non est ausus accedcrc.<br />
Apud Aquilaniam quaedam mulier miscrabilis erat, quae a quodam<br />
daemone petulante et incubo vexabatur. Scx enim annis abusus<br />
esl ea et incrcdibili vexavit libidinc. Advenicnte autem illuc viro<br />
Dei dacmon mulieri, ne <strong>ad</strong> cum acccderet, vchcmenter minatur,<br />
quia nil ei prodcsse possct, ct recedente eo ipse, qui fuit ejus<br />
amator, crudelissimus (icret persecutor. At illa secure <strong>ad</strong> virum<br />
Dei accessit ct quae paterctur, cum mullo gcmitu enarravit. Cui<br />
ille: tolle hunc meum baculum ct in tuo lectulo pone et si quid<br />
agcre potest , agat. Quod cum fccissct et in lectulo suo rccumbc-<br />
rct, <strong>ad</strong>est illc conlinuo, sed nec <strong>ad</strong> consuetum opus ncc <strong>ad</strong> ipsum<br />
tubile praesumit accedere, sed acerrime minatur, quod illo rece-<br />
dcntc sc de ca atrociter vindicabit. Quod cum illa Bcrnardo rc-<br />
tulisset, illc populum convotavit ct omncs candelas in manu accensas<br />
liabere praecepit daemonemque cum universo, qui <strong>ad</strong>erat, coetu<br />
cxcommunicavit ac ne <strong>ad</strong> illam vcl aliam dcinceps acccssum ha-<br />
berct, intcrdixit sicque illa a tali illusionc penilus libcrata est.<br />
Cum in e<strong>ad</strong>cm provincia vir sanclus lcgalione fungcrctur, ut ducem<br />
Aquitaniac ecclcsiac rcconciliaret et ille modis omnibus reconciliari<br />
rcnucrct, vir Dei <strong>ad</strong> altarc cclcbraturus accessit, ipso duce tani-<br />
quam cxcommunicato prac foribus exspectante. Cum autcm pax<br />
domiai dixit, corpus douiinicum super patenam ponit et secuni<br />
lollil atque ignea facic et flammeis oculis foras cgreditur ct verbis<br />
tcrribilibus tomitem aggrcditiir. Rogavimus tc, inquil, ct sprcvisti<br />
iios. Eccc <strong>ad</strong> tc proccssit virginis lilius, qui cst dominus ecclcsiac,<br />
quam tu pcrsequeris. Adcst judex tuus , iii ciijus noinine omiic<br />
genu curvatur. Adcsl judcx tuus, in ciijus manibus illa anima tua<br />
dcvcnict. Nuin([uid ct ipsuiii sicut scrvos cjus contcmiics? Rcsislc<br />
ci , si valcs. Statimquu dux lotus irriguit ct mciubris oiiiiiibus<br />
dissDlutis <strong>ad</strong> pcilcs cjus protiiiiis proi.iIuit. Qiicni vir saiatus caUe
Change language