Legenda aurea : vulgo historia Lombardica dicta ad ... - Pot-pourri

Cap. CXIX. De assuintione sanctae Mariae virginis. 523
boiiorum, quae humaiiam mentem exceduiit, tu priiicipium, medium
et finis. Tua securitas et vera profectio et siiie semiiic eonceptio,
divina inhabitatio. Unde vere dixisti, non a niorte, sed ab ipsa
conceptione ab omnibus geneiatioiiibus te beatificari. Hinc te mors
non beavit , sed tu mortem clarificasti , solvens ejus moestitiaiu
raortemque convertcns in gaudiura. Si enim Deus dixit: ne forte
')protoplastus extendat inanuiu suam et arripiat de ligno et vivat
in aeternnm, quoraodo, qui ipsam vitain portavit, vitain sine prin-
cipio , vitam sine fine , non vivet in saeculum sempiternum ? Olim
Ucus parentes humani generis in morte peccafi dormientes, in-
obedicntiae praecipilio jam sepultos, peccali crapula jain ")foe-
tcntes cxules de paradiso expulit, nunc autem hanc, quae toto
humano generi vitam attulit, Dei ac patris obcdientiam exhibuit,
totius passionis immissionein excussit, quomodo paradisus non sus-
cipiet, coeluin gaudens januas non patefaciet? Eva scrpenti aurcin
exhibuit, pestiferum virus hausit, voluptatibus Jillicitur, partus
dolori subjicitur et cum Adam condemnatur. Hanc autem vere
beatam, quae aurem inclinavit Deo, quain spiritus sanctus replcvit,
quae paternaiu misericordiam in utero bajulavit, quae sine viri
contactu concepit, sine dolore peperit, quoinodo mors absorbet, quo-
niodo corruptio audet aliquid in corpus, qaod ipsam vitam por-
tavit? Addit quoquc ideniDaniascenus in iisdem scrmonibus dicens:
veruin apostolos, qui ubique terrarum dispersi hominum piscationi
vacabant, sagina verbi homines dc profundis tenebris ad coelestem
niensam cnriae vel sollemnes patris nuptias educentes, divinum
praeceptum , quasi sagina quaedam vel nubes , e finibus terrae
Jcrusalem contulit , nltra quasdam aquas congregans et colligens.
Tunc quidein Adam et Eva primi parcntes exclamaverunt: veni ad
nos , o sacruin et salutiferuin cellarium , tu nostrum implesti
gaudium. Econtra sanctorum caterva, quae coiporaliter aderat,
dicebat: mane nobiscum, consolatio nostra, ncc derelinquas nos
orphanos, quara habemns laborum solatium , sudorum refrigerium,
tibi viventi convivere, tibi niorienti commori gloriosum. Nobis
eniin haec vita quomodo vita tua deslilutis praescntia. Haec et
his similia, ut arbitror, apostoli cum reliquis plenitudine ecclcsiae
^)crebris singultibus querelas interruiupentibus proponebant. Hla
ad filiuin conversa ait: tu dilcctis filiis, quos fratres appcllare pla-
1) ViJgo jnale : p r o t o plaus tus. 2) Milgo iiiale : ferentes. 3) Male
E(l. Pr. pl enis.