Legenda aurea : vulgo historia Lombardica dicta ad ... - Pot-pourri
Share Embed Flag
Download ePaper

Legenda aurea : vulgo historia Lombardica dicta ad ... - Pot-pourri

Legenda aurea : vulgo historia Lombardica dicta ad ... - Pot-pourri Legenda aurea : vulgo historia Lombardica dicta ad ... - Pot-pourri

pot.pourri.fltr.ucl.ac.be
from pot.pourri.fltr.ucl.ac.be More from this publisher
14.06.2013 Views

^ii^ {';ij). LVII!. Df saiu-to Georgio. gaidos saiKvt , lex veio iiifiiiitam pecuniain beato Geoigio obtiilit, qiiam ille recipeie noleiis paiiperibus eam dari praecepit. Tunc Georgius regein dc quatuor hreviter iiistruxit, sciiicet ut ecclesia- rum Dei curi\m haberct, sacerdotes lionoraret, divinum olTiciuiu di- ligenter audiret et semper paupcrum inemor esset, et osculato rege inde recessit. la aliquibus tamen libris legilur, quod , dnm draco ad devorandam pucllam pergcret, Georgius se cruce munivit pt draconem aggrediens intcrfecit. Eo temporc imperantibus D^ocle- tiano et Maximiano sub praeside Daciano tanta persecutio clirislia- norum fuit, ut infra ununi uicnscm XVII millia iiiartirio coionaren- tur, unde inter tot lorinenlorum genera luulli christiaui dcliciebant ct jdolis immolabant. Quod vidcns sanctus Georgius tactus dolore cordis iiitrinsecus omnia, quae habebat, dispersit, inililarcm habi- tnm abjecit , christianorum habitum induit el in mediiim piosilicns exclaonavit: omnes Dii gentium daemoni.a ! dominus autcm caelos iecit. Cui praeses iratus dixit: qua praesumtione aiides Deos nostros daeinonia appellarc? Dic , undc es tu aut quo iiomine voieris? Gui Gcorgius ait: Georgius vocor, cx iiobili Cappadociura prosapia ortus Palaestinam Ciiristo faveiite devici , sed oinnia deserui , ut servire possem liberius Deo cocii. Guni autem pracses euiu ad se inclinare iion possct, jussit eum in equuleum lcvari ct mcmbratim corpus ejus ungulis laiiiari, apposilis insuper ad latera facibus paten- libus visccrum riniis salc plagas ejus fricari jussit. Kadein nocle domiiius cuin ingenti lumine ei apparuit ct ipsum dulciter confor- lavit , cujus nielliflua ^isioiie et alloculione sic conforlatus est, ul pro uihilo duccret cruciatiis. Videns Daciaiius , quod eum jioenis superare non possel, queiidam luagum accersivit eique dixit: Chri- stiani suis niagicis artibus toimenta ludilicant et Dcorum nostroruiu sacrilicia parvi peudunt. Ciii magus : si artes ejus superare nequi- vero, capitis reus cro. Ipse, igitur maleficiis suis iiijectis et Deorum suorum nominibus invocatis vcnenuin vino immiscuit et sancto Georgio sumcnduiii porrcxit, coiitra qnod vjr Dei signuin crucis cdidit Iiausto- que eo nil laesionis seiisit. Rursum luagus priore fortius vencnum immiscuit, quod vir Dci signo crucis cdito sinc laesionc aliqua to- tum bibit. Quo viso magus statim ad pcdes cjus cccidit, vcniam lameiilcabililer petiit ct se chrislianum fieri jtostulavit, qucm luox judex decollari fecit. Sequenli die jussit Georgiuui poni iii rota. gladiis bis acutis undiquc circuniscpta, sed statiin frangilur el Gcorgius illaesus iienilus in>cnilur. Tunc iialus jussit enin in sar-

C'ap. L\'III. De sancto Georgio. 263 tagineui plumbo liquefaclo pleiiam projlci, qui faclo sigao crucis iii eam intravit, sed virtute Dei coepit in ea quasi in balneo rc- foveri. Quod vitlens Dacianus cogitavit eum emollire blanditiis, quem minis superare non poterat vel tormentis, dixitque illi: vides, fili Georgi , quantae niansuctudinis sunt Dii nostri , qui te blasphemum tam patienter sustineiit, parati nibilominus, si converti volueris, indulgere. Age ergo, dilectissime fili, quod hortor, ut superstitione relicta Diis nostris sacrifices , ut raagnos ab ipsis ct a nobis con- sequaris honores. Cui Georgius subridens ait: *)ad quid a prin- cipio non magis mihi persnasisti blandis sermonibus quam tormen- lis ? ecce paratus suui facere , quod bortaris, Hac Dacianus per- missione delusus laetus efficiiur jussitque sub voce praeconis, ut omnes ad se convenirent et Georgium tamdiu reluctantem tandcm cedere et sacrificare viderent. Ornata igitur tota civitate prae gau- dio cum Georgius ydolorum templum sacrificaturus intrarct et om- nes ibidem gaudentes adstarent , flexis gcnibus dominum exoravit, ut templum cum ydolis sic omnino destrueret, quatenus ad sui lau- dem et populi conversionem nilill dc eo penitus remaneret, statim- que ignis de coelo descendens teniplum cuni Diis ct sacerdotibus concremavit terraque se aperiens oranes eorum reliquias deglutivit. Hic exclamat Arabrosius in praefatione dicens: Georgius fidelissi- raus railcs Christi , dum christianitatis profcssio silentio tcgcretur, solus inter christicolas intrepidus Dei filium est confessus. Cui et tantam constantiam gratia divina concessit, ut et tyrannicae po- testatis praccepta contertmeret et innumprabilium non formidaret tormenta poenarura. felix et inclitus domini proeliator! Qucm uon solum temporalis regni blanda non persuasit promissio , sed persecutore deluso simulacrorum ejus portenta in abyssum dejecit. Haec Arabrosius. Hoc audiens Dacianus Georgium ad se adduci fecit eique dixit: quae -)malilia tua, pessirae hominum, quod tau- tum facinus commisisti? Cui Gcorgius: ne credas , rex , sic esse, sed niecura perge et iterum me inimolare vide. Cui ille: intelligo fraudera tuam , quia vis me facere absorberi , sicut templum et Deos meos absorberi fecisti. Cui Gcorgius: dic mihi miser, Dii tui , qui se juvare non potuerunt, quomodo te juvabunt? Iralus rex nirais dixit Alexandriae uxori suae: deficiens moriar, quia ab hoc homine me superatum cerno. Cui illa: tyranne crudelis et car- 1) Vulgo: II 1 (jiiid. i) Keoeiil lesiinl ; suiil iufileficia.

C'ap. L\'III. De sancto Georgio. 263<br />

tagineui plumbo liquefaclo pleiiam projlci, qui faclo sigao crucis<br />

iii eam intravit, sed virtute Dei coepit in ea quasi in balneo rc-<br />

foveri. Quod vitlens Dacianus cogitavit eum emollire blanditiis,<br />

quem minis superare non poterat vel tormentis, dixitque illi: vides,<br />

fili Georgi , quantae niansuctudinis sunt Dii nostri , qui te blasphemum<br />

tam patienter sustineiit, parati nibilominus, si converti volueris,<br />

indulgere. Age ergo, dilectissime fili, quod hortor, ut superstitione<br />

relicta Diis nostris sacrifices , ut raagnos ab ipsis ct a nobis con-<br />

sequaris honores. Cui Georgius subridens ait: *)<strong>ad</strong> quid a prin-<br />

cipio non magis mihi persnasisti blandis sermonibus quam tormen-<br />

lis ? ecce paratus suui facere , quod bortaris, Hac Dacianus per-<br />

missione delusus laetus efficiiur jussitque sub voce praeconis, ut<br />

omnes <strong>ad</strong> se convenirent et Georgium tamdiu reluctantem tandcm<br />

cedere et sacrificare viderent. Ornata igitur tota civitate prae gau-<br />

dio cum Georgius ydolorum templum sacrificaturus intrarct et om-<br />

nes ibidem gaudentes <strong>ad</strong>starent , flexis gcnibus dominum exoravit,<br />

ut templum cum ydolis sic omnino destrueret, quatenus <strong>ad</strong> sui lau-<br />

dem et populi conversionem nilill dc eo penitus remaneret, statim-<br />

que ignis de coelo descendens teniplum cuni Diis ct sacerdotibus<br />

concremavit terraque se aperiens oranes eorum reliquias deglutivit.<br />

Hic exclamat Arabrosius in praefatione dicens: Georgius fidelissi-<br />

raus railcs Christi , dum christianitatis profcssio silentio tcgcretur,<br />

solus inter christicolas intrepidus Dei filium est confessus. Cui et<br />

tantam constantiam gratia divina concessit, ut et tyrannicae po-<br />

testatis praccepta contertmeret et innumprabilium non formidaret<br />

tormenta poenarura. felix et inclitus domini proeliator! Qucm<br />

uon solum temporalis regni blanda non persuasit promissio , sed<br />

persecutore deluso simulacrorum ejus portenta in abyssum dejecit.<br />

Haec Arabrosius. Hoc audiens Dacianus Georgium <strong>ad</strong> se <strong>ad</strong>duci<br />

fecit eique dixit: quae -)malilia tua, pessirae hominum, quod tau-<br />

tum facinus commisisti? Cui Gcorgius: ne credas , rex , sic esse,<br />

sed niecura perge et iterum me inimolare vide. Cui ille: intelligo<br />

fraudera tuam , quia vis me facere absorberi , sicut templum et<br />

Deos meos absorberi fecisti. Cui Gcorgius: dic mihi miser, Dii<br />

tui , qui se juvare non potuerunt, quomodo te juvabunt? Iralus<br />

rex nirais dixit Alexandriae uxori suae: deficiens moriar, quia ab<br />

hoc homine me superatum cerno. Cui illa: tyranne crudelis et car-<br />

1) Vulgo: II 1 (jiiid. i) Keoeiil lesiinl ; suiil iufileficia.

logo

products

Resources

Company

Terms of service
Privacy policy
Cookie policy
Cookie settings
Imprint
Change language
Made with love in Switzerland
© 2024 Yumpu.com all rights reserved

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!