Legenda aurea : vulgo historia Lombardica dicta ad ... - Pot-pourri

Cap. XXVll, De sancto Johanne Eleeinoslnario, 127
liiiitit. Voltiis houiincs ad elecniosiiiam iiivitare iiarraie consiievit,
(|iiod paupcribiis scinel se ad soleni calefacientii)ns cocpcrunt invi-
cem de elcemosinatoribus conferre ct bonos collaudare et malos vi-
liiperare. Erat autem quidam tclonearius nomiue Petrus, dives vaidc
ft praepotcns , sed uimis paupcribus iuimiscricors , quia ad domuiu
suam acccdcutcs cum indiguationc nimia repeliebat. Cum ergo nul-
Ins illoruin inventus fuissct, qui in domo sua elceinosiuam reccpis-
set , uuus ijiorum dixit : quid viiitis mihi darc , si ego hodic ab co
ciccmosiuam accipiam ? Et facicntibus cum eo pactum domum cjus
veuit et eleeinosinam postiilavil. Al ille domum revertens et paupc-
rem prae foribus videns, cum mancipiuui cjus paucs siiigiuis in do-
uium dcfcrret, iiie lapidem non iuvenicus panem siligiuis arripuit
ct cum furore iude cum percussit, quem protinus arripicns jiauper
ad socios rediit et, quod de manu cieeiuosinain acccpil, indicavit.
Post duos dics iniirmatus ad mortem vidit se aute judicium stare
et Mauros quosdam supcr slateram ejus mala appcudere , ex aitera
autem partc statcrae quidam dcalbati tristes stabant, eo quod ni-
hil , quod ibi apponerent, invenire vaiebant. Tunc uuus eorum
dixit: vcrc nihii habemus , nisi unum panem siliginis , quem ante
duos dies Christo dedit coaclus ; quem dum super stateram pone-
rcnt, aequalitas, ut sibi videbatur, facta est. Hixcrunt ei: adaugc
ad siiiginem hanc, aiioqniu tc Mauri apprchcndcnt. Evigilatus au-
tcm et liberatus dicebat: papac, si una siiigo, quam pcr furorem
jactavi, ita profuit, quanto luagis oiniiia sua iudigcntibus clargiri.
Quadam igitur die cuiu optimis vcstibus indiitus pcr viam pergeret,
quidam naufragiis ab eo vestimentum aiiquod postulabat, continuo
ille prctioso vestimento sc exspoliavit ct iiii dcdit. Quod ille ac-
cipieus statim vendidit. Cuin autcin telonearius rcdirct et vcsti-
nicntum suspensum vlderet , conlristatus est yalde , adeo ut nec ci-
bum sumere vellet dicens: quoniam non fui dignus , ut mei mcmo-
riam haberet egcnus. Et ecce duiu dormiret, vidit quemdam supcr
solem fuigcntem et super caput crucem fercntcm et habentem, in-
dutum vestimcntum, quod dcdcrat cgeno, ct dicebat sibi : quid pio-
ras Petrc ? Q«i cuui causain suae tristitiae sibi dixissct, iiic ait:
cognoscis hoc? Et iile: ctiam domine. Et domiuus ad cum :
ilio
ego vestior, ex quo luihi dedisti , et gratias ago bonae voluntati
tuae, quoniam frigorc affligcbar ct coopcruisti me. In se ergo rc-^
versns coepit egenos beatificare ac dicere: vivit dominus, non mo-
riar, doncc fiam unus cx iis. Dans ergo paupcribus, quac hahcbat,