CORPVS t GLOSSARIORVM LATINORVM A GVSTAVO LOEWE ...

titudo, ut vix quemquam fore putemus, qui temere se Laudunensi
credat Harleiani optimi auctoritate contempta, praesertim cum
ne neglegentiae quidem exempla deficiant. Integras enim glossas
Laudunensis omittit velut has: 245, 15; 253, 7; 255, 21 — 23;
PRAEFATIO XXIX
257, 27; 28; 262, 34; 264, 37; 266, 2; 267, 37; 38; 291, 36;
298, 39; 51; 302, 36; 315, 48; 318, 30; 326, 47; 48; 329, 36;
330, 34-36; 343, 10; 346, 47; 371, 5, alias. Addendae sunt
glossae contaminatae, velut 218, 7—9 (Aywvicttic munerarius); 250,
27 — 28 (ATpiyroc infossus); 262, 43 (rcvoc bepTravou bevapoTO|mou
spadix); 295, 52—54 (Ejnpipacjioc interJcalaris)] 366, 36-37 (MeiZov
maior); 399, 24—25 (TTappnciacTiKOC licenter); 401, 49-50 (fkTto-
Xiopiamevoc canus), aliae. Duabus, nisi fallimur, glossis Laudunensis
abundat: post 238, 51 (AttoXutwc absolute) et post 390, 6 (Oupa-
Tia cauda). Reliquae discrepantiae modo ad enuntiationem, modo
ad similitudinem litterarum, modo ad errorem sive calami sive ocu-
lorum revocari possunt. Quae cum ita sint, Laudunensis codicis
scripturas praeter notabiliores quasdam abiciendas censuimus.
Nunc vero quasi tundamento disputationis iacto de fonte quae-
ramus, ex quo codex Laudunensis haustus sit; qua de quaestione
lubrica — coniuncta cum alia de qua infra agetur — haec est
Thompsoni (Catalogue of ancient mss. T p. 12) disputatio: *the exact
relationship between the three MSS.